Αν ένας τόπος περιοριστεί στη σύγχρονη τουριστική του «πρόσοψη», αναγκαστικά και οι επισκέπτες τον βλέπουν ως ρηχό θεατρικό σκηνικό. Αν όμως προβάλλει και καλλιεργεί το πολιτιστικό του απόθεμα, τότε και ο πλέον αδαής τουρίστας κάτι ψυχανεμίζεται. Η Υδρα, που σταθερά έχει προσπαθήσει να αναδείξει γηγενείς και ξένους που εμπνεύσθηκαν από αυτή, μόνο κερδισμένη έχει βγει, είτε πρόκειται για τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα και τον Λέοναρντ Κοέν, είτε για τον Τζεφ Κουνς και τον Μπράις Μάντεν. Πιο συγκινητικό είναι, βεβαίως, ότι το νησί καταβάλλει προσπάθειες τα δύο τελευταία χρόνια να «διεκδικήσει» ένα χαμένο τέκνο του, τον Μίλτο Σαχτούρη. Μέλος εκλεκτής υδραίικης γενιάς και δισέγγονος ναυμάχου, ο ποιητής είχε γυρίσει πρώτος την πλάτη στις ρίζες του, πιθανώς δυσαρεστημένος από κάποιους συγγενείς. Λένε πως κάθε φορά που ξεκινούσε να πάει εκεί με τη σύντροφο της ζωής του, Γιάννα Περσάκη, έφθανε έως τον Πόρο και δεν συνέχιζε.
Την περασμένη Παρασκευή 29 Ιουλίου, τη γενέθλια ημέρα του, αυτή η ιστορική αδικία διορθώθηκε και ο σπουδαίος Σαχτούρης έχει πλέον τη δική του προτομή, φιλοτεχνημένη από τον γλύπτη Μίλτο Παπαστεργίου. Τοποθετήθηκε στο θεατράκι στο Καμίνι, ένα χώρο που φέρει το όνομα του ποιητή. Ο αγώνας να επανασυνδεθεί ο Σαχτούρης με τον τόπο καταγωγής του ξεκίνησε από τον ζωγράφο και σχεδόν πολιτογραφημένο πια Υδραίο Αλέξη Βερούκα και το Εργοτάξιο Τέχνης Υδρας, βρίσκοντας στον δρόμο σπουδαίους συμπαραστάτες, όπως ο αείμνηστος σκηνοθέτης και ποιητής Λευτέρης Ξανθόπουλος. Το 2019 και το 2020 είχαν συνδιοργανώσει με την υποστήριξη του δήμου και της κοινωφελούς επιχείρησής του δύο σπουδαία αφιερώματα με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Σαχτούρη στη Δημοτική Αγορά του νησιού, με λογοτεχνικό και εικαστικό περιεχόμενο.
Τώρα, η σχέση «βάθυνε», καθώς έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής από τον δήμαρχο Γιώργο Κουκουδάκη και στη συνέχεια προβλήθηκε η μικρού μήκους animation ταινία του Παναγιώτη Ράππα «Εχασα τον δρόμο μου», παραγωγής 2021, που έχει αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό εγχείρημα εμπνευσμένο και αυτό από τον Σαχτούρη. Στους συντελεστές της ταινίας συγκαταλέγονται ο σολίστας Φλώρος Φλωρίδης, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και η Κλόντια Ντέλμερ. Η κορύφωση ήρθε με τη συναυλία που ακολούθησε στο θεατράκι, όπου η μουσική κυριολεκτικά έδωσε δεύτερη ζωή στην ποίηση του Σαχτούρη. Χάρη στον συνθέτη Γιώργο Νικητόπουλο, ακούστηκαν δέκα μελοποιημένα ποιήματά του τα οποία συνθέτουν έναν κύκλο τραγουδιών με τίτλο «Τα δώρα». Οι ερμηνεύτριες Ηρώ Σαΐα, Αγγελική Τουμπανάκη και Παυλίνα Κατσή, με τη συνοδεία επτά μουσικών και σε ενορχήστρωση του Νεοκλή Νεοφυτίδη και του ίδιου του συνθέτη, ξεσήκωσαν το κοινό.
