Το ταλέντο έχει το χάρισμα να λαμποκοπά, ιδιαίτερα αν κρύβεται μέσα στο χάος. Θυμάμαι να περπατώ το 2009 στην Art Athina, την αθηναϊκή φουάρ που παρουσιάζει όλη την εικαστική παραγωγή των ελληνικών αλλά και κάποιων ξένων γκαλερί. Εκεί πρωτοείδα ένα έργο του ζωγράφου Δημήτρη Αναστασίου που προσκάλεσε το βλέμμα μου και ύστερα μ’ έκανε να σημειώσω στο μυαλό μου το όνομά του. Ηταν σαφές ότι είχε και «χέρι» (στη ζωγραφική διάλεκτο η δεινότητα να σχεδιάζει) αλλά και ψυχή. Με την ευχαρίστηση ότι είχα ανακαλύψει ένα μικρό διαμαντάκι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες δημιουργίες άρχισα να τον παρακολουθώ από έκθεση σε έκθεση και να βεβαιώνομαι κάθε φορά για το πόσο μου αρέσει η δουλειά του. Αυτό που κατάλαβα –επίσης– στην πορεία είναι ότι ενσωμάτωνε αυτοσαρκασμό, χιούμορ, μυστήριο, σουρεαλιστικά και υπερβατικά στοιχεία στη ζωγραφική του. Πρωτίστως δεν φοβόταν να αποτυπώσει τον ίδιο του τον εαυτό στα σχέδια ή τα λάδια του, σε στιγμές προσωπικές, σαν τη φόδρα της καθημερινότητάς του.
Δεκατρία χρόνια έπειτα από εκείνη την πρώτη μου ανακάλυψή του, ο Αναστασίου έχει διανύσει πολύ δρόμο, κατακτώντας σε κάθε βήμα όλο και περισσότερο το προσωπικό του ιδίωμα που είναι εντελώς αναγνωρίσιμο σε όλους όσοι από εμάς αγαπούν την τέχνη του χρωστήρα. Πριν από λίγες ημέρες εγκαινίασε μια σημαντική έκθεση στην γκαλερί Citronne στο Κολωνάκι, όπου ξεδιπλώνει πολλές πτυχές της αφήγησης, με τον τρόπο που ο ίδιος τις αντιλαμβάνεται. Το αφιέρωμα που θα διαρκέσει μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου έχει τίτλο «Tangram» και έλκει το όνομά του από ένα κινέζικο παζλ που έγινε δημοφιλές στη Δύση. Το παζλ αποτελείται από επτά κομμάτια που φτιάχνουν κάθε φορά άλλα σχήματα και πολλοί πιστεύουν ότι με τη διάταξη που θα τους δώσει κανείς αποκαλύπτει πολλά για τον χαρακτήρα του. Είναι δηλαδή ένα ψυχολογικό τεστ δίχως λέξεις.
Κάπως έτσι λειτουργεί και η ατομική του έκθεση στην αίθουσα τέχνης του Κολωνακίου που αποτελείται από σπονδυλωτά έργα. Αλλάζοντας το «παζλ», αλλάζεις τη δομή. Ωστόσο, όπως λέει στον κατάλογο της έκθεσης ένας καλός του φίλος και συνομότεχνός του, ο Αλέκος Κυραρίνης, «Η καλή τέχνη δεν γίνεται από ανθρώπους με έξυπνες ιδέες αλλά από έξυπνους ανθρώπους με ιδέες», συμπληρώνοντας ότι η ζωγραφική του αφηγείται την ίδια τη ζωή του καλλιτέχνη, κάτι που είναι ολοφάνερο σε όλες τις εκθέσεις του. Αντί όμως να είναι κάτι τετριμμένο ή βατό, τοποθετεί πάντα ένα στοιχείο μυστηρίου που πάντα εγκυμονεί ανατροπές. Ο Αναστασίου είναι ένας από τους καλύτερους ζωγράφους της νέας γενιάς που αξίζει πραγματικά να τον ανακαλύψετε και εσείς.
