Είναι από τους πιο αξιόλογους Ελληνες κεραμίστες. Καλλιτέχνης χαμηλών τόνων αφήνει το έργο του να μιλάει για τις ανησυχίες και τους πειραματισμούς του με τον πηλό αλλά και τη ζωγραφική. Γέννημα θρέμμα Καβαλιώτης, ο Κώστας Καρακίτσος όφειλε στη γενέτειρά του μια αναδρομική έκθεση ύστερα από έναν κύκλο 40 ετών κατά τον οποίο έχει δείξει σποραδικά τη δουλειά του. Και δεν θα μπορούσε να υπάρχει ωραιότερος χώρος για να φιλοξενήσει τις δημιουργίες του από το Ιμαρέτ, ένα από τα ιστορικότερα κτίρια της πόλης, προίκα του ηγεμόνα της Αιγύπτου Μοχάμεντ Αλι στον τόπο του. Eτσι, ύστερα από πρόσκληση του ερευνητικού κέντρου MOHA, ο εικαστικός παρουσίασε το σύνολο της διαδρομής του στα πιο ωραία σημεία του αρχιτεκτονήματος, το οποίο από το 2004 αποκαταστάθηκε και λειτουργεί ως ξενοδοχείο. Να η επιτυχία του εγχειρήματος: ήταν τόσο ωραία ενταγμένα που μοιάζει σαν να ήταν πάντοτε εκεί.
Πρωτομάστορας της καλής επιλογής αλλά και της κομψής παρουσίασης του αφιερώματος με τίτλο «Ημερολόγια Φωτιάς» ο αρχαιολόγος Μιχάλης Λυχούνας που ανέλαβε την επιμέλεια της έκθεσης και κατάφερε να ευθυγραμμίσει την αίσθηση του παρελθόντος που επιβάλλει το Ιμαρέτ με τις σύγχρονες εικαστικές φόρμες του Καρακίτσου. Στον υδάτινο χώρο της αυλής, λες και μόλις έχουν αναδυθεί από το νερό μια σειρά από κιούπια. Στη μεγάλη αίθουσα του ισογείου ωραίες πιατέλες, αριστοτεχνικά φτιαγμένα μπολ, λες από δαντέλα και όχι από πηλό, πιάτα και αντικείμενα που θα συνέθεταν ένα ελληνικό art de la table. Στις αυλές ανάμεσα στα δένδρα με τα εσπεριδοειδή και τη φουντωμένη τους φυλλωσιά φιγούρες από τις ενότητες «Γυναίκες» και «Ταξιδιώτες». Στο δωμάτιο όπου κάποτε οι μαθητές του ιεροδιδασκαλείου και οι μάγειροι του Πτωχοκομείου (αυτό σημαίνει άλλωστε Ιμαρέτ) φυλούσαν τις προμήθειές τους σε πιθάρια, ξανά μεγάλες πιατέλες. Στο τζαμί η ζωγραφική του καλλιτέχνη.
Μυσταγωγία
Τα εγκαίνια έγιναν την περασμένη Παρασκευή το βράδυ και η ατμόσφαιρα είχε κάτι μυσταγωγικό, με κεριά, φωτάκια και αντανακλάσεις στο νερό. Σκεφτόμουν πως η έκθεση αυτή μας δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν οι πόλεις της περιφέρειας να διαφημίσουν τη δική τους πολιτιστική παραγωγή, με γούστο και αρτιότητα. Πανταχού παρούσα η Αννα Μισσιριάν που αναγέννησε το Ιμαρέτ από τις στάχτες του. Αγκάλιασε από νωρίς το ταλέντο του Καρακίτσου και τον είχε πείσει και στα μέσα του 2000 να δείξει στον ίδιο χώρο μερικά έργα του. Σε μια εποχή που ο ψηφιακός πολιτισμός επιβάλλεται με τους δικούς του όρους, δεν υπάρχει τίποτε πιο ανακουφιστικό από το να μπορεί κανείς να δει την ομορφιά που έχει ένα κομμάτι πηλού, μέσα σε ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι, μοναδικό σε όλη την Ελλάδα.
