Ο ορισμός που είχε ο Τζον Παπατζόν για τις επιχειρήσεις μάλλον θα φαινόταν ακατανόητος στον μέσο συμπατριώτη μας. Πίστευε ότι δεν ήταν απλώς «οχήματα» του οικονομικού βίου αλλά μια μορφή ανθρώπινης επικοινωνίας που όσο τροφοδοτείται με ενθουσιασμό και πάθος, τόσο ανταμείβει με προσωπική και συλλογική πρόοδο. Και βέβαια κέρδη.
Το πίστεψε βαθιά σε ολόκληρη τη ζωή του και τώρα που «έφυγε» σε ηλικία 94 ετών, άφησε πίσω όχι μόνο μια τεράστια περιουσία αλλά ένα πράγματι μεγαλειώδες φιλανθρωπικό έργο με δωρεές που ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην Ελλάδα. Ηταν ένας από τους επιφανέστερους ομογενείς, που συνέδεσε το όνομά του με την Αϊόβα όπου βρέθηκε σε ηλικία μόλις 9 μηνών όταν οι γονείς του μετανάστευσαν στις ΗΠΑ από την Εύβοια.
Θα πιστέψει κανείς ότι είναι ένας ακόμα προκομμένος και δαιμόνιος Ελληνας που κατάφερε να ζήσει το αμερικανικό όνειρο. Πέρα από τα στερεότυπα, ο Τζον Παπατζόν διέφερε πολύ από τους υπόλοιπους επιτυχημένους Ελληνοαμερικανούς γιατί είχε το όραμα της συμμετοχικότητας. Μια μεγαλοσύνη που ξέφευγε από το κλασικό σχήμα των ευεργεσιών.
Το γνωστότερο επίτευγμά του είχε να κάνει με τη δημιουργία νέων επιχειρηματιών. Ετσι έπεισε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Αϊόβα να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να δώσουν στα νέα παιδιά τη σκευή αλλά και τις ευκαιρίες να κάνουν δικές τους δουλειές. Μέχρι σήμερα οι 4.000 απόφοιτοι αυτής της πρωτοβουλίας έχουν κάνει πάνω από 8.000 επιχειρήσεις. Ο Παπατζόν πίστευε απολύτως ότι δεν βοηθάς κάποιον που του δίνεις ένα ψάρι, αλλά αυτόν που τον μαθαίνεις να ψαρεύει.
Ο ίδιος δυσκολεύτηκε πολύ στη ζωή του. Μη κατέχοντας την αγγλική γλώσσα, αναγκάστηκε να κάνει μερικές τάξεις δύο φορές στο δημοτικό. Ο πατέρας του πέθανε νωρίς και εκείνος για να βοηθήσει την οικογένειά του πήγαινε σε μια χωματερή και μάζευε ανακυκλώσιμα που θα μπορούσε να μεταπωλήσει. Βοήθησε σε εργασίες κατεδάφισης στο σχολείο του και ύστερα πούλησε τα παλιά τούβλα.
Καθυστέρησε να τελειώσει το πανεπιστήμιο γιατί δούλευε. Και μετά θέλησε κατευθείαν να ανοίξει δική του επιχείρηση. Μπήκε στις ασφάλειες αλλά έβρισκε το αντικείμενο πληκτικό. Εκείνη την περίοδο αναπτυσσόταν ένα νέο οικονομικό εργαλείο, η διαχείριση αμοιβαίων κεφαλαίων. Μυρίστηκε την ευκαιρία και μεγαλούργησε στον τομέα αυτόν.
Την Ελλάδα δεν την ξέχασε ποτέ. Στήριξε από τα πρώτα βήματα τον φορέα Hellenic Initiative και μέχρι φέτος φρόντιζε να στέλνει χρήματα για όλους τους τομείς όπου υπήρχε ανάγκη στη χώρα μας. Παράλληλα, ήταν και σπουδαίος συλλέκτης, έχοντας φτιάξει στην Αϊόβα ένα τεράστιο πάρκο γλυπτικής μαζί με τη γυναίκα του, Μέρι. «Δεν θέλω να γίνω πλούσιος για μένα. Αλλά για να δίνω στους άλλους», ήταν το πιστεύω του…