Ολοκληρώθηκε χθες η έκθεση βιβλίου της Μπολόνιας, με την ελληνική συμμετοχή να έχει οργανωθεί από το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια. Το ΕΙΠ σε περίπου έναν μήνα θα εγκαινιάσει τη 16η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης και αργότερα θα ακολουθήσουν συμμετοχές στις εκθέσεις του Πεκίνου, της Μόσχας, της Φρανκφούρτης και του Παρισιού.
Οι διαδοχικές συμμετοχές σε εκθέσεις θα έδιναν την εντύπωση σε έναν εξωτερικό παρατηρητή πως όλα βαίνουν καλώς με το ΕΙΠ και την εκθεσιακή του δραστηριότητα. Αυτό επιβεβαιώθηκε, άλλωστε, και στην πρόσφατη συνάντηση της υπουργού Πολιτισμού Μυρσίνης Ζορμπά με τους επαγγελματίες του βιβλίου. Το ΕΙΠ διατηρεί τη διοργάνωση των εκθέσεων και συνεργάζεται με τον νέο Οργανισμό Βιβλίου και Ανάγνωσης, το νομοσχέδιο του οποίου βρίσκεται σε διαβούλευση.
Το πρόβλημα, ωστόσο, που μεταφέρουν άνθρωποι του χώρου στην «Κ» είναι κατά πόσον αυτό το σχήμα μπορεί να λειτουργήσει όταν αφορά δύο άνισους φορείς.
Το αποψιλωμένο από πόρους και προσωπικό Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού υποδέχτηκε, ως διάδοχος φορέας, τις αρμοδιότητες του ΕΚΕΒΙ το 2014, αλλά παρέλαβε και τις οικονομικές του εκκρεμότητες, όπως ένα χρέος ύψους 800.000 ευρώ από το παλιό, απενταγμένο πρόγραμμα της Φιλαναγνωσίας.
Από τότε έως και σήμερα το ΕΙΠ αδυνατεί να διατηρήσει μια ομαλή ροή εκθεσιακής δραστηριότητας και μια σταθερή πολιτική προώθησης του ελληνικού βιβλίου, αφού τα στελέχη του συνεργάζονται με διακοπτόμενες συμβάσεις έργου, συνήθως ανά έκθεση. Είναι ενδεικτικό το ότι, μέσα σε μία χρονιά, ένας συνεργάτης του ΕΙΠ μπορεί να υπογράψει μέχρι και πέντε διαφορετικές συμβάσεις. Η έκθεση της Θεσσαλονίκης υλοποιείται τα τελευταία τρία χρόνια χάρη σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ και ευτυχώς –λένε τα στελέχη της– που έχουν μείνει αδιάθετοι πόροι και το πρόγραμμα θα πάρει παράταση για έναν ακόμη χρόνο. Ο νέος, υγιής οργανισμός θα κληθεί να συνεργαστεί με έναν ημιθανή φορέα πάνω στο ίδιο αντικείμενο. Με αυτές τις συνθήκες, πόσο γόνιμη μπορεί να είναι αυτή η συνεργασία;