Είναι ωραίο να καμαρώνεις τους συναδέλφους σου. Δεν είναι μόνο η εβδομαδιαία αρθρογραφία του Παντελή Μπουκάλα στην «Κ» και η ποίησή του, αλλά και η τεράστια στοργή με την οποία έσκυψε πάνω στο δημοτικό τραγούδι που αξίζει ιδιαίτερη μνεία. Χάρις στα εξαιρετικά πονήματά του «Οταν το ρήμα γίνεται όνομα – Η “Αγαπώ” και το σφρίγος της ποιητικής γλώσσας των δημοτικών» και «Το αίμα της αγάπης – Ο πόθος και ο φόνος στη δημοτική ποίηση» (εκδόσεις Αγρα), μια νέα γενιά Ελλήνων μπόρεσε να προσεγγίσει ξανά αυτόν τον πλούτο που παρέμενε στη σκιά της μνήμης, σκονισμένος, ξεχασμένος και παρεξηγημένος. Η έρευνά του πάνω στο θέμα είναι πολυετής και συνεχής. Η ακονισμένη λογοτεχνική και δημοσιογραφική του ματιά βοηθάει πολύ για να μετατραπεί όλη αυτή η πληροφορία σε ένα γοητευτικό αφήγημα.
Η τεράστια δουλειά του Μπουκάλα στο συγκεκριμένο θέμα είχε έναν σκοπό: να «ξεμαγαριστεί», όπως λέει ο ίδιος, το ελληνικό τραγούδι από την ταύτιση με τη δικτατορία, όπως άλλωστε και η αρχαιοελληνική γραμματεία, που φέρει και αυτή διάφορα «βάρη» από το πρόσφατο και πιο μακρινό παρελθόν στη συνείδηση του σύγχρονου, μετανεωτερικού Ελληνα. Μέσα από τις σελίδες, ο αναγνώστης κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν για να ανακαλύψει την τεράστια γλωσσοπλαστική ικανότητα των απλών ανθρώπων που σκάρωναν τα τραγούδια και το συναισθηματικό τους βάθος. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς πώς λαοί γειτονικοί με εμάς έβλεπαν τον έρωτα για να κατανοήσουμε πως η παράδοσή μας προέρχεται από συγκοινωνούντα δοχεία.
Αύριο Τετάρτη, η Ελληνοαμερικανική Ενωση, μαζί με την ομάδα «Με τα λόγια (γίνεται)», παρουσιάζει στις 7.30 μ.μ. βραδιά αφιερωμένη στο δημοτικό τραγούδι με τον Παντελή Μπουκάλα. Τι είναι αυτό που ακόμη συναρπάζει στους στίχους κάποιων δημοτικών τραγουδιών, έστω κι όταν λείπει η μουσική τους, καθώς και οι συνθήκες που τα γέννησαν; Στην εκδήλωση, ο καλός συνάδελφος επιλέγει, παρουσιάζει και σχολιάζει δημοτικά τραγούδια των οποίων η ποιητική έκφραση εκπλήσσει και συγκινεί ακόμη και σήμερα. Διαβάζει ο Παναγιώτης Ιωαννίδης.