Η Ιωάννα Ντούμπρου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έχουν βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους. Η «Βορινή παραλία», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Τσέρνομπιλ» της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, τον «Γαλατά» της Αννα Μπερνς, και την «Ιστορία ενός γάμου» του Γκάιρ Γκούλικσεν.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο μοναχικός ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου, διά χειρός Ρέιμοντ Τσάντλερ. Αντιμετωπίζει τη ζωή με στωικότητα, έχει ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ, και εκτίθεται στους κινδύνους, παρόλο που φοβάται. «Ακούω ανθρώπινες κραυγές μέσα στη νύχτα και τρέχω να δω τι συμβαίνει», λέει κάπου. Ενας ρομαντικός ήρωας.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τους Ζαν Εσνόζ, Ντάγκλας Ανταμς, Τζόαν Ντίντιον, Ζορζ Περέκ και Κερτ Βόνεγκατ. Συνειδητοποιώ πως, με εξαίρεση τον Ανταμς, οι συνδαιτυμόνες είναι δεινοί καπνιστές. Δείπνο στον κήπο, λοιπόν.
Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Εμαθα πως μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα ήταν ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι οι μαγνήτες έχουν ψυχή, γιατί έχουν την ιδιότητα να έλκουν και να απωθούν.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Θαμμένος ζωντανός» του Αρνολντ Μπέννετ.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Τον συγκεντρωτικό τόμο των ποιητικών συλλογών του Αργύρη Χιόνη, «Η φωνή της σιωπής». Ποίηση καρδιάς.
Σε ένα ειδυλλιακό νησί, τι συμβολίζει η απρόσιτη, εχθρική σχεδόν βορινή του παραλία; Γιατί τη φοβόμαστε;
Οι βορινές παραλίες είναι εκτεθειμένες στους ανέμους, κυματώδεις, ενίοτε βρώμικες. Σ’ ένα ειδυλλιακό νησί, η βορινή παραλία φαντάζει εχθρική γιατί διαταράσσει την ψευδαίσθηση τελειότητας που οι ένοικοι επιδιώκουν. Σε τρομάζει γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με όσα δεν θέλεις να δεις. Αν, για να παραφράσω τον Τζον Ντον, ο άνθρωπος είναι νησί, ίσως έχει κι εκείνος μέσα του μια βορινή παραλία.
Γιατί τελικώς, άτομα και ζευγάρια, κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά;
Γιατί έχουμε την τάση να δρούμε μηχανιστικά. Γιατί δεν παρατηρούμε πώς μας κάνουν να αισθανόμαστε οι άνθρωποι και τα πράγματα. Γιατί κάποτε, πολύ παλιά, φτιάξαμε μια ιστορία για το ποιοι είμαστε και τι πιστεύουν οι άλλοι για μας κι έκτοτε, ασυνείδητα, προσπαθούμε να την επιβεβαιώσουμε.
Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Υπάρχει καθόλου ποίηση εκεί μέσα;
Εχω Facebook και Instagram. Οσο για την ποίηση, υπάρχει παντού.