ΖΑΚΛΙΝ ΓΟΥΝΤΣΟΝ
Ενα άλλο Μπρούκλιν
μτφρ. Αννα Μαραγκάκη
εκδ. Πόλις, σελ. 168
Λίγο πριν από το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ, η 15χρονη Ογκοστ μετακομίζει με τον αδελφό της και τον πατέρα της από το Τενεσί στη φτωχική συνοικία Μπούσγουικ, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Η ζωή της συναντιέται και συνδέεται με τις συνομήλικες της, τη Σύλβια, την Αντζελα και την Τζίτζι. «Τέσσερα κορίτσια αχώριστα, εκπληκτικά όμορφα και τρομακτικά μόνα».
Το Βιετνάμ διαλύει την οικογένεια της Ογκοστ και τα μέλη της προσπαθούν να βρουν ένα στήριγμα: ο πατέρας και ο αδελφός της στρέφονται στις διδαχές του Ισλάμ, ενώ η Ογκοστ βρίσκει τις φίλες της με τις οποίες δημιουργεί έναν δυνατό δεσμό, μια δεύτερη οικογένεια, που τη βοηθάει να αντιμετωπίσει την εφηβεία και την απώλεια της μητέρας της. Τα κορίτσια μεγαλώνουν δίπλα και μέσα στη φτώχεια, τις οικονομικές ανισότητες, τα ναρκωτικά, την κακοποίηση, τα ανεκπλήρωτα όνειρα των ενηλίκων και τα στερεότυπα που συνοδεύουν το σκούρο τους δέρμα.
Στο βιβλίο της Ζακλίν Γούντσον «Ενα άλλο Μπρούκλιν», παρακολουθούμε από κοντά την πορεία των τεσσάρων κοριτσιών από την εποχή της υποψιασμένης αθωότητας στην ενηλικίωση, από το δέσιμο που προκαλεί μια δυνατή φιλία στην απόσταση που δημιουργούν τα μετέπειτα χρόνια. Στο πρώτο της μυθιστόρημα για ενηλίκους, η Γούντσον αξιοποιεί τη μεγάλη της εμπειρία στη νεανική λογοτεχνία, για την οποία έχει τιμηθεί, μεταξύ άλλων, με το National Book Award και, ενώ φαινομενικά μιλάει για τέσσερα κορίτσια στο τέλος της εφηβείας τους, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει, με ποιητική πρόζα, τα γεγονότα, τα τραύματα, τις στιγμές που δημιούργησαν τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους που τους ενώνουν οι κοινές αναμνήσεις.
Το μυθιστόρημα δομείται πάνω στην αφήγηση της Ογκοστ, η οποία μπαίνει σε διαδικασία ανάκλησης των εφηβικών της αναμνήσεων όταν βλέπει μία από τις φίλες της, τη Σύλβια, στο μετρό του Μπρούκλιν. Οι αναμνήσεις της μοιάζουν στην αρχή αποσπασματικές στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, αναφέρονται πρόσωπα που δεν γνωρίζουμε τον ρόλο τους, υπονοούνται γεγονότα και καταστάσεις, στίχοι τραγουδιών, σχεδόν αποπροσανατολίζουν.
Ωστόσο, είναι ο πολύ ωραίος τρόπος της συγγραφέως να παρουσιάσει όλα τα θέματα για τα οποία θα μιλήσει στη συνέχεια του βιβλίου, σαν ένα κουβάρι που περιμένει να ξετυλιχθεί, ενώ μας εισάγει εξαρχής και στον τρόπο που είναι γραμμένο το βιβλίο: «Είναι μια ανάμνηση», γράφει δίνοντας σινιάλο στον αναγνώστη να έχει την προσοχή του αυξημένη και να συμπληρώσει τα κενά όπου χρειάζεται. Η μετάφραση της Αννας Μαραγκάκη είναι εξαιρετική και οι σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου θα καλύψουν κάθε αναγνώστη που θα χρειαστεί διευκρινίσεις στις αναφορές της Γούντσον.
Το Μπρούκλιν, η πόλη που επενεργεί πάνω στις ζωές των κοριτσιών με τη δική της δύναμη, είναι ταυτόχρονα στο φόντο και στο προσκήνιο. Δεν μοιάζει όμως σε τίποτα με το ωραίο προάστιο του σήμερα, αλλά είναι μια γειτονιά σε εγκατάλειψη, με ναρκομανείς βετεράνους, γέρους τσαγκάρηδες που κρυφοκοιτάζουν τις γυμνές γάμπες των ανήλικων κοριτσιών και πάστορες που τρίβονται επάνω τους στις εκκλησιαστικές χορωδίες. Το «Ενα άλλο Μπρούκλιν» είναι μια τρυφερή αλλά σκληρή ανάμνηση, όπως η εφηβεία.