Σε κάθε οικογένεια υπάρχει εκείνος που γίνεται το «συκώτι» και μεταβολίζει τις τοξίνες της μνήμης, που θα πάρει το σκάφανδρο και θα καταδυθεί ως το κουφάρι των βιωμάτων για να αναζητήσει κάποιου είδους αλήθεια, δυσάρεστη σε όλους τους υπόλοιπους. Το καινούργιο βιβλίο του Ηλία Μαγκλίνη, «Είμαι όσα έχω ξεχάσει», από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, ιχνηλατεί αυτή τη δύσκολη βουτιά όχι μόνο στη δική του οικογένεια, αλλά και σε μια χώρα που δεν έχει διαχειριστεί με τρόπο επαρκή εμφύλιες συγκρούσεις και σκοτεινές περιόδους.
Μαρία Κατσουνάκη, Γιώτα Συκκά και Κατερίνα Σχοινά.
Το μυθιστόρημα παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα στον «Ιανό» από μια σειρά εκλεκτών ομιλητών, σε μια βραδιά που έκανε όλους εμάς, τους συναδέλφους του στην «Κ», να μοιραστούμε τη συγκίνηση αλλά και την υπερηφάνεια: σε μια εποχή εξοντωτικών εργασιακών ρυθμών, που δεν αφήνουν περιθώριο ούτε για ανάσα, ο Ηλίας κατάφερε να αποστάξει στο βιβλίο του αυτή τη μεταβολισμένη προσωπική και ιστορική γνώση, κάτι που θέλει κόπο, χρόνο, προσωπική πάλη και πειθαρχία. Πλάι του στο πάνελ βρέθηκαν άνθρωποι που ο ίδιος θαυμάζει και θεωρεί, κατά μία έννοια, συνοδοιπόρους, φωτίζοντας ο καθένας μια διαφορετική πτυχή του βιβλίου.
Παύλος Παπαδόπουλος, Λίνα Γιάνναρου και Σάκης Ιωαννίδης.
Ο ιστορικός Κώστας Κωστής μίλησε για τη λεπτή γραμμή μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας. Αναφέρθηκε στο πώς η μνήμη –αν και είναι μια αφήγηση δίχως τους κανόνες της ιστοριογραφίας– καταφέρνει εντέλει να προσφέρει πολύτιμη οπτική. Ο Τάσος Τέλλογλου ανέτρεξε στη δική του οικογένεια, στη σχέση με τον πατέρα του και τον παππού του, όπου υπάρχουν συμπτωματικά πολλοί παραλληλισμοί με τον Μαγκλίνη, καθώς και στην κοινή προσπάθειά τους να μάθουν την αλήθεια για ορισμένα γεγονότα.
Ι. Πανταζόπουλος, Β. Στεργίου, Ν. Βατόπουλος, Τ. Επτακοίλη.
Ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης αναφέρθηκε στη συμβολή του βιβλίου αυτού στην ελληνόφωνη βιβλιοπαραγωγή και στο πώς ένα προσωπικό αφήγημα, που εντάσσεται στη λογοτεχνία μαρτυρίας, καταλήγει να καθρεπτίζει μια ευρύτερη εικόνα από τα στενά προσωπικά θέματα. Στο «Είμαι όλα όσα έχω ξεχάσει» ο Μαγκλίνης πασχίζει να κατανοήσει τον πατέρα του και το επιχειρεί διά της «αναζήτησης» του δολοφονηθέντος παππού του στον Εμφύλιο. Προσφέρει, δε, στον αναγνώστη τεκμήρια της εποχής εκείνης, μέσα από δημοσιογραφική και ιστορική έρευνα. Ο ίδιος ο συγγραφέας υπογράμμισε ότι ήθελε εδώ και χρόνια να γράψει ένα βιβλίο που θα έριχνε φως στη ζωή του πατέρα του. Φαίνεται, όμως, ότι το οικογενειακό κεφάλαιο δεν έχει ακόμη κλείσει: θα ολοκληρωθεί με ένα βιβλίο για τη μητέρα του. Τη συζήτηση συντόνισε έξοχα η υπεύθυνη της ελληνικής πεζογραφίας των εκδόσεων Μεταίχμιο, Ελένη Μπούρα.