500 λέξεις με τον Σπύρο Μαντζαβίνο

500 λέξεις με τον Σπύρο Μαντζαβίνο

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Σπύρος Μαντζαβίνος γεννήθηκε το 1995. Σπούδασε για έναν χρόνο στην Τυβίγγη Ιστορία και Aρχαία Eλληνικά. Το 2016 αποφοίτησε από το τμήμα Σκηνοθεσίας της σχολής Σταυράκου και το 2017 συμμετείχε με ένα διήγημα στο συλλογικό έργο «Τα κορόμηλα δεν θέλουν ζέσταμα». Το 2018 εξεδόθη το βιβλίο του «Μνηστηροφονία και άλλες ιστορίες» (εκδ. Καστανιώτη).

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Στο κομοδίνο μου ο Χάιντεγκερ στέλνει την «Επιστολή στον Ανθρωπισμό» διαβάζοντας παράλληλα τις «Ερωτικές επιστολές» του Αρισταίνετου, ενώ ο «Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ» του Παπαγιώργη συλλέγει «Aνθη του Κακού».

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Πάντοτε προσπαθώ να μη γίνω Βέρθερος. Συμπτωματικά, πάντως, προχθές ονειρεύτηκα πως υποδυόμουν τον πρίγκιπα Μίσκιν αλλά μάλλον το ασυνείδητό μου προσπαθούσε να μου πει ευγενικά πως είμαι «Ηλίθιος».

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Δεν θα καταδεχόμουν να θαυμάζω έναν καλλιτέχνη που θα αποδεχόταν την πρόσκλησή μου.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Ηταν στη «Μυθολογία του βλέμματος» του Ράμφου. Πως εν αντιθέσει με τη δυτική αντίληψη που θεωρεί το μάτι καθρέφτη που αντανακλά απλώς το φως των αντικειμένων, η ελληνική θεώρηση θέλει το βλέμμα να πυρπολεί το ίδιο τα πράγματα και αυτά με τη «συμπάθειά» του να μεταμορφώνονται υπό το φως του, να γεννιούνται μέσα μας και εμείς μέσα τους.

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Τον «Φαίδρο» του Πλάτωνα, το σπουδαιότερο ερωτικό ποίημα που έχει γραφεί ποτέ.

Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

Ημουν για καιρό φυλακισμένος στον «Φύλακα στην σύκαλη» αλλά προσφάτως απέδρασα. Αγαπώ τον Καβάφη, τον Παπαγιώργη, τους μεγάλους τραγικούς και τους πιο άσημους αρχαίους Ελληνες ερωτικούς και λυρικούς ποιητές, τον Κάφκα, τον Νίτσε και τον Ντοστογιέφσκι. Σε όλους αυτούς επιστρέφω συχνά.

Στο μυθιστόρημά σας η ερωτική παραφορά γίνεται ένα είδος μετρονόμου στη ζωή του κεντρικού χαρακτήρα;

Οχι ως νόμος του μέτρου, αλλά ως ανα-μέτρηση, προσμέτρηση στο απροσμέτρητο, αντίσταση στη στεγνή καταμέτρηση και μετροπόντικας που του ξεσκίζει τα σωθικά. Ο Ερωτας είναι ο λυσιμελής θεός, λύει τα μέλη, διαρρηγνύει την καθημερινότητα, γκρεμίζει την επανάληψη και την τυραννία της εγκεφαλικότητας και του ορθολογισμού. Ο Ερωτας στέλνει τη μανία –τη θεϊκή νόσο– στους θνητούς και τους κάνει δημιουργούς-ποιητές. Γιατί τα σπουδαιότερα πράγματα γίνονται διαμέσου της μανίας.

Τελικώς, γίνεται έρωτας χωρίς πένθος – ή, έστω, πόνο;

Ερωτας αψυχομάχητος δεν δύναται να υπάρξει για τον ίδιο λόγο που οι καφέδες χωρίς καφεΐνη, τα μπιφτέκια λαχανικών και οι μηλόπιτες χωρίς μήλο είναι μεταμοντέρνες παραδοξότητες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή