Η Γιώτα Κούγιαλη γεννήθηκε στο Προμύρι Μαγνησίας και ζει στον Βόλο. Εργάστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ως υπεύθυνη για την πρακτική άσκηση των φοιτητών του ΤΠΕ και ως συνεργάτις του Εργαστηρίου Λόγου και Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος του Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών Συγγραφέων και παραγωγός λόγου της εκπομπής «Ιστορίες πίσω από τις ιστορίες» στην ertvolou. Το νέο μυθιστόρημά της «Απόψε τι βλέπεις γύρω σου;» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Επικίνδυνοι Συγγραφείς» του Κώστα Αρκουδέα (Καστανιώτης) και την «Ανθολογία Εσθονικής ποίησης» (μετάφραση/εισαγωγή: Μαγδαληνή Θωμά, Βακχικόν).
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Θα ήθελα να αντιμετωπίζω τις απρόοπτες καταστάσεις με την ευρηματικότητα, την προσήλωση στον στόχο και το ψυχικό σθένος του Ροβινσώνα Κρούσου.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα αρκεστώ σε κάποιους από τους συγγραφείς που με μάγεψαν στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια: Ιούλιο Βερν, Σαρλότ Μπροντέ, Β. Ουγκώ, A. Tζ. Κρόνιν, Μαρκ Τουέιν, Ντάνιελ Ντεφόε, Πηνελόπη Δέλτα.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Υποδυόμενοι συνεχώς ρόλους, χάνουμε το αληθινό νόημα της ζωής. («Η ταπείνωση», Ph. Roth, μετάφραση Κατερίνα Σχινά, Πόλις).
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Η Ανάστασις» του Τολστόι, έκδοση Γ. Βασιλείου, 1920 ή 1923 (έχουν σβηστεί οι αριθμοί).
Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«Η αγαπημένη» της Τόνι Μόρισον. Το λατρεύω.
Ποια είναι τα συστατικά ενός καλού μυθιστορήματος;
Η εκφορά του λόγου να ξαφνιάζει, χωρίς να μυρίζει μόχθο. Να έχει σφιχτή πλοκή, καλή δομή, να σταματάει την ανάσα του αναγνώστη από φόβο ή ενδιαφέρον για τη συνέχεια της ιστορίας. Να γίνεται εφαλτήριο για νέες ιδέες και συναισθήματα, να μένει για καιρό ή και εφ’ όρου ζωής στη μνήμη των αναγνωστών του.
Εσείς τι θα θέλατε να δείτε απόψε γύρω σας;
Στο βιβλίο μου μιλάω για τη ζωή των παιδιών στις παιδοπόλεις, τις σχέσεις των δύο φύλων, τις κοινωνικές ανισότητες κατά την ταραγμένη δεκαετία του ’60. Οι δύο βασικές ηρωίδες παλεύουν δυναμικά να επιβιώσουν μέσα σε ένα περιβάλλον εγκλεισμού· η Αθηνά στην παιδόπολη της Λάρισας και η Θάλεια στο αποστειρωμένο συζυγικό σπίτι, όπου γίνεται θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Καθεμιά, με τον τρόπο της, προσπαθεί, μέσα από ανατροπές, να ανακτήσει το δικαίωμα στη ζωή. Απόψε, θα ήθελα να βλέπω στη στάση των ενηλίκων γύρω μου κάτι από τη γενναιότητα των ηρωίδων μου. Τα ζόρια κάνουν κύκλους στη ζωή μας, έρχονται και παρέρχονται. Ας το πάρει το ποτάμι, λοιπόν: απόψε θα ήθελα να βλέπω τον κόσμο γύρω μου όπως τον ήξερα πριν από την επέλαση του κορωνοϊού. Να αγκαλιάζεται, να γλεντάει άφοβα και να ξεφυσάει βαριεστημένα, «ουφ, ποιος ξαναπάει αύριο στη δουλειά, βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια»…