Η Ιφιγένεια Καμπέρη είναι εικαστικός και εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Eχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε δύο ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα (2008, 2010) και σε ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Eχει εικονογραφήσει το «Λιβερίνος και Ρικάρντα» της Αγαθής Δημητρούκα (Πατάκης 2017) και τη σειρά βιβλίων της Αργυρώς Πιπίνη «Μικρά Γατικά» (Πατάκης 2018, 2019, 2020). Το πρώτο βιβλίο της σειράς, «Περικλής και Ασπασία», τιμήθηκε με τη διεθνή διάκριση White Raven 2019, ενώ το τρίτο, «Ναπολέων και Ιωσηφίνα», πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τον «Δράκουλα» του Στόουκερ που διαβάζω τώρα, το «Χρώμα από το Διάστημα» του Λάβκραφτ που μόλις τελείωσα (από την καινούργια καταπληκτική σειρά των εκδόσεων οξύ) και τον «Φρανκενστάιν» της Μαίρης Σέλεϊ που θα διαβάσω μετά. Αλλά και το «Α Velocity of Being» της Maria Popovα, το οποίο διαβάζω σε δόσεις.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Πίπη Λόνγκστοκινγκ! Γιατί είναι φεμινιστικό είδωλο και το πιο ελεύθερο παιδί του κόσμου. Επίσης φοράει τέλεια ρούχα.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές, συγγραφείς ή εικονογράφους καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Την Tove Jansson, την Astrid Lindgren, την Beatrix Potter και την Kitty Crowther για girls night, και μετά θα μας έβρισκαν τα αγόρια της παρέας, ο Tomi Unger, o Mauris Sendak και ο Quentin Blake.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Οτι η γοτθική λογοτεχνία με βρικόλακες έχει τις ρίζες της στο βαλκανικό φολκλόρ. Η πρώτη ιστορία που δημοσιεύτηκε στην Αγγλία, «The Vampyre» του John Polidori, διαδραματίζεται στην Ελλάδα.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τις «Μικρές Κυρίες» της Louisa May Alcott.
Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Οταν ήμουν παιδί είχα διαβάσει άπειρες φορές το «Καπλάνι της βιτρίνας» της Αλκης Ζέη, που ήταν το αγαπημένο μου βιβλίο. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα και κατάλαβα πως είναι ένα βαθιά πολιτικό βιβλίο που μεγαλώνοντας με επηρέασε και, όπως έχει πει και η Ζωή Κοσκινίδου, «με έκανε άνθρωπο».
Ποια είναι τα συστατικά ενός καλού εικονογραφημένου βιβλίου;
Δυνατή ιστορία, με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια, που να δένει άψογα με εξίσου ωραία εικονογράφηση, έτσι ώστε το ένα να μην μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο. Φαντασία, ελευθερία, προσωπική έκφραση των καλλιτεχνών και αποφυγή οποιουδήποτε διδακτισμού και πατροναρίσματος προς τα παιδιά.
Ποιο γνωστό εικονογραφημένο βιβλίο θα θέλατε να είχατε εσείς εικονογραφήσει;
Την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» που είναι πρόκληση για κάθε εικονογράφο και εικαστικό – ίσως να είναι το πιο πολυ-εικονογρα-φημένο βιβλίο. Θα ήθελα ακόμα να αποδώσω με σύγχρονο εικονογραφικό τρόπο ελληνικά παραδοσιακά παραμύθια.