Η Αγγελική Σπανού γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και νομικά στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Από το 1993 εργάζεται ως δημοσιογράφος. Εχει γράψει τα βιβλία «Απαρατήρητοι» (Πόλις) και «Ματιέ» (Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις). Πρόσφατα κυκλοφόρησε η «Dyspnea» (Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις) που γράφτηκε στην περίοδο της καραντίνας.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το θέατρο του Σάμπαθ», γιατί είναι το μοναδικό βιβλίο του Φίλιπ Ροθ που δεν έχω διαβάσει. Με συναρπάζει ο βαθιά αντρικός τρόπος με τον οποίο ερμηνεύει τη ζωή. Και τον «Αόρατο Λεβιάθαν» του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, γιατί είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους διανοουμένους και γιατί προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει γύρω μου.
Ποιος/α ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Φερμίνα Δάσα στο «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας» του Μαρκές, γιατί αγαπήθηκε όσο πιο πολύ γίνεται.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Μίλαν Κούντερα και τον Φερνάντο Πεσόα. Ακαταμάχητος συνδυασμός. Κι αν έπιναν και λίγο…
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Τη «Δυσφορία μέσα στον πολιτισμό» του Φρόιντ. Είχα διαβάσει αποσπάσματα, αλλά στην καραντίνα έκλεισα μια παλιά εκκρεμότητα.
Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Τα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη.
Τι προσφέρει η δημοσιογράφος στη συγγραφέα – και τούμπαλιν;
Η δημοσιογράφος προσφέρει στη συγγραφέα μια δεξιότητα στην παρατήρηση. Η συγγραφέας προσφέρει στη δημοσιογράφο μια υπαρξιακή διέξοδο.
«Απαρατήρητοι», «Ματιέ» και τώρα «Δύσπνοια»: υπάρχει κοινός παρονομαστής στα τρία βιβλία σας;
Είναι κοινή η μέθοδος: μυθοπλασία πάνω στη σύγχρονη πραγματικότητα και λογοτεχνική μετουσίωση γεγονότων που συνέβησαν λίγο πριν. Οι «Απαρατήρητοι» (ο ντελιβεράς, η ταμίας στο σούπερ μάρκετ κ.ο.κ.) είναι το σύγχρονο προλεταριάτο, οι ηττημένοι στο παιχνίδι του παγκοσμιοποιημένου μετακαπιταλισμού. Ξαφνικά απέκτησαν αίγλη επειδή ήταν έξω όταν οι υπόλοιποι ήμασταν μέσα, αλλά αυτό δεν τους βγάζει από το περιθώριο. Ο «Ματιέ» είναι ο Ζακ του μέλλοντος, λιντσάρεται άγρια έχοντας μπλέξει με μια ομάδα οικοτρομοκρατίας. Και η «Δύσπνοια» είναι αυτό που ένιωσαν πολλοί ερωτευμένοι μέσα στη δοκιμασία της αναγκαστικής απόστασης ή εγγύτητας.
Πώς φαντάζεστε τον κόσμο μας στη μετά κορωνοϊό εποχή;
Δυστυχώς όχι πολύ διαφορετικό. Ξέρουμε ότι ο κόσμος συνταράσσεται από μια ζωονόσο. Οτι η αιτία του κακού βρίσκεται στις φρικτές αγορές άγριων ζώων και στην αλόγιστη επέκταση του αστικού περιβάλλοντος, σε βαθμό βιασμού του οικοσυστήματος. Κλονίστηκε η παγκόσμια οικονομία, άλλαξε ο τρόπος ζωής μας, αλλά η ελίτ δεν μιλάει για το έγκλημα. Δεν θα μας σώσει το εμβόλιο, ακόμη κι αν βρεθεί. Υπνοβατούμε προς την επόμενη πανδημία.