ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΣΔΑΓΛΗ
30 γυναίκες
εκδ. Πατάκη, σελ. 240
Η Ιντιρα Γκάντι θυμάται μια ιστορία που συνέβη στο σπίτι του παππού της όταν εκείνη ήταν 5 ετών. Είναι η στιγμή που τα πολυτελή ξενόφερτα ρούχα της οικογένειάς της παραδίδονται στις φλόγες. Ο Μαχάτμα Γκάντι έχει ζητήσει η αφρόκρεμα της χώρας του να αποκηρύξει τις δυτικές συνήθειες, και η μικρούλα Ιντιρα –που έμελλε να γίνει «μητέρα της Ινδίας» και πρωθυπουργός–, με λύπη αλλά και πίστη στις νέες αρχές, απαρνείται το δώρο της, ένα ολοκαίνουργο παρισινό φουστάνι.
Η Γκάντι είναι μία από τις σημαντικές γυναικείες μορφές που η ζωή τους εξιστορείται στο βιβλίο «30 γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο και πώς μπορείς να τον αλλάξεις κι εσύ». Θα μπορούσε να είναι ένα τυπικό εφηβικό ανάγνωσμα, από εκείνα τα βιβλία που, εν είδει εγκυκλοπαίδειας, περιέχουν πληροφορίες για τη ζωή και το έργο σπουδαίων ανθρώπων. Αλλά είναι κάτι περισσότερο. Και οι τριάντα γυναίκες, που επιλέχθηκαν από τη συγγραφέα Στέλλα Κάσδαγλη με κριτήριο τη δράση, το πάθος, το ταλέντο, τις γνώσεις τους, εδώ ενσαρκώνονται και μιλούν σε πρώτο πρόσωπο. Βεβαίως, έχει προηγηθεί πολύμηνη έρευνα, που έδωσε πλήθος γεγονότων και ανεκδότων, από τα οποία η συγγραφέας ξεδιάλεξε ό,τι χρειαζόταν για να κάνει το κείμενό της φρέσκο και απολύτως αφηγηματικό. Ετσι η Βαλεντίνα Τερεσκόβα, η πρώτη γυναίκα που πήγε στο Διάστημα, ξεκινά την αφήγησή της από τη στιγμή που το διαστημόπλοιό της βρίσκεται 232 χιλιόμετρα μακριά από τη Γη. Η Ρόζα Παρκ θυμάται την ημέρα που αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε έναν από τους λευκούς επιβάτες στο λεωφορείο όπου επέβαινε. Η τενίστρια Αλις Μάρμπλ δίνει τη μάχη της με τη φυματίωση και επιστρέφει νικήτρια στα γήπεδα, η μικρή Μαλάλα Γιουσαφζάι από το Πακιστάν, το κορίτσι που παραλίγο να δολοφονηθεί επειδή πήγαινε σχολείο, φέρνει με θάρρος στη μνήμη της το απόγευμα που της επιτέθηκαν οι Ταλιμπάν. Ηταν τότε 15 χρόνων.
«Δεν είναι ιστορίες που θα τις διάβαζε κανείς επειδή μιλάνε για σημαντικές γυναίκες και επειδή είναι σωστό και ωραίο να μιλάμε για σημαντικές γυναίκες, αφού αυτό δείχνει ότι νοιαζόμαστε για την ισότητα», γράφει η συγγραφέας στην εισαγωγή της. «Οι αγαπημένες μας ιστορίες δεν είναι ποτέ αυτές που διαβάζουμε επειδή πρέπει ή επειδή προσπαθούμε να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε για κάτι που είναι σωστό. Κι εγώ ήθελα οι ιστορίες αυτές να γίνουν αγαπημένες». Το κατάφερε με την πολύτιμη βοήθεια της εικονογράφου Φωτεινής Τίκκου.