Κάθε Αύγουστος είναι ένα πέρασμα

Κάθε Αύγουστος είναι ένα πέρασμα

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο κύριος Γκρι μου διηγήθηκε μια σύντομη ιστορία: το 2014, η μουσικός και εικαστικός Λόρι Αντερσον, η μουσικός και ακτιβίστρια για το περιβάλλον Τζέσε Πάρις Σμιθ, ο Θιβετιανός μουσικός Τενζίν Τσοεγκιάν και ο τσελίστας Ρούμπιν Ροντχέλι έδωσαν μία συναυλία στο Μουσείο Ρούμπιν του Μανχάταν: έναν εκτενή αυτοσχεδιασμό πάνω σε αποσπάσματα της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών.

Η Σμιθ λυπήθηκε που δεν ηχογραφήθηκε εκείνη η βραδιά μυσταγωγίας, όμως όλοι  συμφώνησαν να μεταφέρουν αυτό το μουσικό-αφηγηματικό πρότζεκτ σε ένα άλμπουμ που το 2019 τιτλοφορήθηκε «Songs from the Bardo», παραγωγή του αμερικανικού ιδρύματος Σμιθσόνιαν.

Η Θιβετιανή Βίβλος των Νεκρών είναι κλασικό ιερό κείμενο που διαβάζεται στους ετοιμοθάνατους και όσους μόλις έχουν ξεψυχήσει, καθώς περιλαμβάνει οδηγίες για την ορφανή από σώμα συνείδηση, η οποία μετεωρίζεται κάπου ανάμεσα στον θάνατο και το πέρασμα σε μια νέα ζωή – σε ένα προσωρινό στάδιο, το λεγόμενο Bardo. Στο άλμπουμ τον ρόλο του ιερέα που «οδηγεί» τη συνείδηση στο πέρασμα, αναλαμβάνει με την υποβλητική της αφήγηση η Λόρι Αντερσον.

Ο κύριος Γκρι επιβεβαιώνει με έμφαση πως δεν υπάρχει τίποτα το σκοτεινό, πένθιμο ή μακάβριο στο πρότζεκτ αυτό, καθώς για τους Θιβετιανούς, πέρα από το τραύμα του αποχωρισμού, ο θάνατος δεν έχει κάτι τρομακτικό και δεν είναι παρά ένα πέρασμα σε μια ανώτερη υπόσταση, μια μεταμόρφωση προς το καλύτερο.

Το άλμπουμ, λέει ο κύριος Γκρι (ο οποίος δεν πιστεύει σε αυτά τα πράγματα, τον γοητεύουν όμως), δεν αφορά διόλου βουδιστές ή πιστούς της μετεμψύχωσης. Η ίδια η μουσική, με την υπερβατική, γαλήνια διάστασή της, είναι ένα σύμπαν από μόνη της, ένας αυτόνομος κόσμος. Οπως λέει εξάλλου και η Σμιθ, «Ελπίζουμε ότι ο καθένας θα βρει σε αυτό το άλμπουμ ό,τι έχει ανάγκη ο ίδιος. Ενα σημείο εισόδου. Εναν διαλογισμό. Μια παρηγοριά. Εναν φίλο πρόθυμο να ακούσει τον πόνο σου».

Για τη Λόρι Αντερσον, αυτή η συλλογική δουλειά αντανακλά την ανάγκη των ανθρώπων να ανταποκρινόμαστε στις διάφορες ιστορίες γύρω από την ύπαρξη και την απώλεια, «επειδή δεν μπορούμε καθόλου να καταλάβουμε την ουσία του χρόνου». Για την Αντερσον, το ιερό κείμενο και οι μουσικές έχουν να κάνουν με την ουσία και την αντίληψή μας περί χρόνου. Η μουσική χτίζεται πάνω στην έννοια του χρόνου, όταν όμως ακούς μουσική, κάθε αίσθηση του χρόνου καταλύεται, τονίζει.

Ο κύριος Γκρι επιμένει επίσης πως έχει κάτι καλοκαιρινό το «Songs from the Bardo»: κάτι ζεστό και υδάτινο, θαλασσινό, εξαϋλωμένο και θολό, διάφανο και φωτεινό, και, βέβαια, έχει κάτι από (ένα εσωτερικό) ταξίδι. Μπορεί να γίνει πέρασμα, έξοδος για τον οποιονδήποτε. Ενα εσωτερικό ξεφλούδισμα. Εξάλλου, επί της ουσίας κάθε Αύγουστο αλλάζει ο χρόνος και εμείς μαζί του. Κάτι πεθαίνει, κάτι ξαναγεννιέται. Συνέβη πέρυσι, συμβαίνει φέτος, θα συμβεί και του χρόνου. Ο Αύγουστος είναι ένα πέρασμα. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή