500 λέξεις με τον Κώστα Πούλο

500 λέξεις με τον Κώστα Πούλο

1' 53" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Κώστας Πούλος γεννήθηκε στον Ελικώνα της Βοιωτίας. Σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα και στη Γερμανία. Εχει γράψει, μεταφράσει και διασκευάσει βιβλία για παιδιά και για μεγάλους. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν, μεταξύ άλλων, τα βιβλία του «Σιγά τα αυγά!» και «Παππού;» (Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου). Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις ίδιες εκδόσεις η συλλογή διηγημάτων «Αμφίβια τέρατα».
 
Ποια βιβλία έχετε αυτό τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Κανονικά δεν είναι θέση αυτή για βιβλία, ωστόσο τοποθετεί κανείς εκεί συνήθως βιβλία-φάρμακα που μπορούν να καταναλωθούν σε μικρές δόσεις. Για τέτοια χρήση προσφέρονται οι ποιητικές συλλογές ή πεζά όπως αυτά του Βασίλη Αλεξάκη και του Μαρσέλ Προυστ.
 
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο ανώνυμος πρωταγωνιστής του «Κιβωτίου» του Αρη Αλεξάνδρου, για να ελέγξω αν πράγματι αυτό ήταν άδειο και, αν ναι, με τι θα μπορούσε κανείς να το γεμίσει.
 
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τον Αργύρη Χιόνη, τον Μιχάλη Γκανά, τον Γιώργη Παυλόπουλο και τον Αυγερινό Φραγκούλη (μέχρι τέσσερις, για να μπορούμε να πούμε καμιά κουβέντα).
 
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Κάθε φορά που διαβάζω ένα ενδιαφέρον νέο βιβλίο εντυπωσιάζομαι από τον τρόπο που επινοεί ο συγγραφέας του να μιλήσει για πράγματα που έχουν ξαναειπωθεί.
 
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Η συνείδηση του Ζήνωνα» του Ιταλο Σβέβο (εκδ. Αντίποδες).
 
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Διαβάζω δεύτερη φορά ένα βιβλίο μόνο όταν πρέπει. Η πρώτη ανάγνωση σχετίζεται με την απόλαυση, οι άλλες αποτελούν ένα είδος μαθητείας. 
 
Τι φιλοδοξείτε να αδράξετε με αυτά τα σύντομα πεζά που μοιάζουν με κοφτές ανάσες ζωής; 
Να σταθώ δίπλα στο αμφίβιο τέρας στην επικίνδυνη όσο και γοητευτική αυτή διαδρομή, στο τέλος της οποίας περιμένει ήρεμη η/μία λίμνη.
 
Πολύ ωραίος ο τίτλος του βιβλίου: και αμφίβια και τέρατα οι άνθρωποι. Γιατί; 
Γιατί όχι; Η λέξη «τέρας» αρχικά παρέπεμπε σε κάτι θαυμαστό και ακατανόητο. Αργότερα υπέστη σημασιολογική στένωση και όλοι λυπούμαστε για το κατάντημά της. Το «αμφίβιος» θα προτιμούσα να προσμετρηθεί στα θετικά του, αλλά αυτό καλύτερα να το κρίνει ο αναγνώστης.
 
Η εικόνα και η έννοια της λίμνης είναι ένα σύμβολο; Αν ναι, τίνος πράγματος; 
Ο υπότιτλος ίσως μπορεί να βοηθήσει κάποιον που ενδιαφέρεται για αυτά: «Ιστορίες στον δρόμο για τη λίμνη». Οταν έγραφα το βιβλίο, ήξερα (και τώρα ξέρω, αλλά καλύτερα να μην πω).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή