Η μικρή Πέτρα που ονειρευόταν να γίνει «Μεγάλη» και, παρά τα αποθαρρυντικά λόγια των άλλων, δεν εγκατέλειψε το όνειρό της. Ο Κλεμέντε, που ήθελε πάντα να είναι φυσιολογικός και καθόλου «Παράξενος» όπως οι φίλοι και οι γνωστοί του, και δεν βρήκε τη χαρά παρά μόνο όταν αποκάλυψε αυτό που τον έκανε μοναδικό. Και η Μάγισσα, που όλοι της είπαν ότι έπρεπε να αλλάξει και να γίνει «Ομορφη», για να γοητεύσει το Τέρας, μόνο που αυτός δεν την αναγνώρισε έτσι αλλιώτικη που είχε γίνει ακολουθώντας τα πρότυπα ομορφιάς των άλλων και της ζήτησε να ξαναγίνει ο εαυτός της. Πίσω από τα τρία αυτά υπέροχα παιδικά βιβλία βρίσκεται ο Κολομβιανός συγγραφέας και εικονογράφος Κανισάλες.
«Ευτυχώς ζούμε σε μια εποχή που μπορούμε να μιλάμε με τα παιδιά για όλα», λέει. «Μου αρέσει να εξερευνώ θέματα που με απασχολούν, όπως την πίεση να αλλάξει κανείς την εμφάνισή του για να συμβαδίζει με τα πρότυπα ομορφιάς ή το ότι τα παιδιά μαθαίνουν να αποκτούν συνεχώς περισσότερα αντικείμενα και ζουν αποξενωμένες ζωές. Επίσης, το πώς θεωρούμε τους άλλους ανθρώπους περίεργους, επειδή δεν θέλουμε να αποδεχτούμε τη μοναδικότητά μας γιατί φοβόμαστε την απόρριψη ή ότι κάποιοι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να κυνηγήσουν τα όνειρά τους έχοντας αντικρουόμενα συναισθήματα γι’ αυτό. Βέβαια, κάποιες φορές θέλω απλά να γράφω διασκεδαστικές ιστορίες». Αγαπούσε την τέχνη από παιδί και μεγάλωσε παρακολουθώντας καρτούν στην τηλεόραση και διαβάζοντας κόμικς από τις ΗΠΑ, το Μεξικό, την Αργεντινή και φυσικά την πατρίδα του. «Είχαμε μια μεγάλη συλλογή από κόμικς στο σπίτι» θυμάται, «αλλά μια μέρα που γύρισα από το σχολείο ανακάλυψα ότι η μαμά μου τα είχε πετάξει όλα, γιατί βρήκε ποντίκια ανάμεσά τους».
Από μικρή ηλικία είχε αποφασίσει ότι θα γίνει εικονογράφος. «Ηθελα να δω τους χαρακτήρες μου να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο. Ευτυχώς οι γονείς μου με υποστήριξαν πολύ, ενώ η γιαγιά μου είχε αναλάβει να με βοηθά να εμπλουτίζω τη συλλογή φιγουρών που είχα κόβοντάς τες από εφημερίδες και περιοδικά. Στα σχολικά μου τετράδια ζωγράφιζα κόμικς και οι συμμαθητές μου επέμειναν να τους τα διαβάζω».
Πριν ολοκληρώσει το σχολείο άρχισε να εργάζεται σε μια εφημερίδα ως σκιτσογράφος. Ακολούθησε η φοίτηση στην Καλών Τεχνών, μερικές μικρού μήκους ταινίες κινουμένων σχεδίων και σκίτσα σε εφημερίδες και περιοδικά. Τα πρώτα του βιβλία έφτασαν στα ράφια των βιβλίων σε Ισπανία και Πολωνία πριν από περίπου μια πενταετία και σήμερα κυκλοφορούν σε περισσότερες από δέκα γλώσσες σε όλο τον πλανήτη (στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Διάπλαση). Είναι ευφάνταστα, πρωτότυπα, διασκεδαστικά, ζωηρά, συγκινητικά, αποπνέουν γνήσια φροντίδα και εμπνέουν όμορφα συναισθήματα.
«Είμαι περίεργος άνθρωπος και μου αρέσει να δίνω προσοχή στη λεπτομέρεια. Τα βιβλία μου έχουν διάφορα επίπεδα νοημάτων. Θέλω να είναι διασκεδαστικά για τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα να τα βοηθούν να μάθουν κάτι, κάποιες φορές χωρίς καν να το καταλαβαίνουν». Αντλεί έμπνευση από παντού. «Μπορεί να εμπνευστώ από μια συζήτηση, μια κατάσταση, από μια εικονογράφηση ή έναν πίνακα, από ένα άρθρο ή μια ταινία».
Η διαδικασία της γραφής για τον Κανισάλες μοιάζει με τελετουργία. «Ολα ξεκινούν με μια διαίσθηση», λέει. «Γράφω την ιδέα, ώστε να μην ξεχάσω τις πρώτες εντυπώσεις και τις αφήνω να ζήσουν γύρω μου για λίγο καιρό. Επειτα ξεκινώ κάνοντας κάποια σκίτσα και γράφοντας ιδέες και στη συνέχεια αποφασίζω τη φόρμα, το μέγεθος και τους αριθμούς των σελίδων. Καταλήγω τότε και στο στυλ του βιβλίου. Συνεχίζω γράφοντας την ιστορία και κάνοντας κάποιες ζωγραφιές. Τέλος ολοκληρώνω την ιστορία και τις τελικές εικόνες».
Εκτός από συγγραφέας και εικονογράφος, είναι φανατικός αναγνώστης παιδικών βιβλίων, το 80% της βιβλιοθήκης του καταλαμβάνουν παιδικά βιβλία. Τι βρίσκει άραγε συναρπαστικό στα βιβλία αυτά; «Μερικές φορές είναι οι ζωγραφιές, κυρίως όμως με ελκύει ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο κάποιος αφηγείται μια ιστορία, που εκπλήσσει τον αναγνώστη. Απεχθάνομαι το γεγονός ότι κάποιοι εκδοτικοί οίκοι αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν να είναι ανέτοιμα να κατανοήσουν περίπλοκες και πλούσιες δημιουργίες». Θεωρεί ότι ένα καλό παιδικό βιβλίο πρέπει να έχει «ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ιστορίες, απρόβλεπτες εκπλήξεις, πολύ καλή δομή, διαφορετικά επίπεδα νοημάτων. Πρέπει επίσης να είναι διασκεδαστικό, να απασχολεί το μυαλό και να αγγίζει την καρδιά. Ο αναγνώστης πρέπει να αισθάνεται ότι κρατάει στα χέρια του κάτι πολύτιμο».