Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. «Το καλό μπλε σερβίτσιο» είναι το έβδομο μυθιστόρημά της (έχει συγγράψει συνολικά δέκα βιβλία) και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Αυτή την περίοδο με συντροφεύουν ο «Κατάλογος απολεσθέντων» της Γιούντιτ Σαλάνσκι και το «Κάπου στο ανολοκλήρωτο» των Βλαντιμίρ Ζανκέλεβιτς και Μπεατρίς Μπέρλοβιτς.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Μου άρεσε πολύ ο Νίκολας Ερφ και η απελπισμένη άγνοιά του από το βιβλίο «Ο μάγος» του Τζον Φόουλς.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Σίγουρα θα προσκαλούσα τον Ζοζέ Σαραμάγκου, τον Γκι Ντε Μοπασάν, τον Βιζυηνό, τον Μεντόθα, την Αγκάθα Κρίστι, τον Φίλιπ Ντικ, τον Καραγάτση και τη Βιρτζίνια Γουλφ.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στην «Πλεξούδα» της Λετίσια Κολομπανί έμαθα για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των Ανέγγιχτων στην Ινδία, ένα είδος «μιασμένο», εκτός κάστας και εκτός συστήματος, το οποίο ο Γκάντι αποκαλούσε «Παιδιά του Θεού». Πραγματικά συγκλονίστηκα.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Παραδόξως, καθυστέρησα πολύ να διαβάσω το «Μόμπι Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Το «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν και ο «Κόμης Μοντεχρίστος» του Αλέξανδρου Δουμά.
Πόσο σκηνικό και πόσο πρωταγωνίστρια είναι η Σμύρνη στο τελευταίο σας βιβλίο;
Η Σμύρνη, ο μαγικός και χιλιοπονεμένος αυτός τόπος, δεν θα μπορούσε ποτέ να τοποθετηθεί ως απλό ντεκόρ σε μια ιστορία. Ηταν και θα αποτελεί πάντα τη μεγάλη πρωταγωνίστρια, και φαντάζομαι όχι μονάχα στο δικό μου βιβλίο.
Πόσο πρόκληση ήταν να ανασυστήσετε τη Σμύρνη πριν από την καταστροφή;
Είναι πάντα μεγάλη η πρόκληση όταν ένας δημιουργός καλείται να ανασυστήσει γεγονότα της ιστορίας που ακόμα πονάνε την ελληνική ψυχή, με τη δέουσα ακρίβεια και τον σεβασμό που απαιτείται.
Εκατό χρόνια μετά την καταστροφή, πόσο δύσκολο είναι να μιλήσουμε λογοτεχνικά για εκείνα τα γεγονότα;
Θα έλεγα ότι από τη μια πλευρά είναι πιο εύκολο για τους σύγχρονους συγγραφείς να επεξεργαστούν με περισσότερη ψυχραιμία και αντικειμενική οπτική τα τραγικά γεγονότα εκείνης της περιόδου και από την άλλη παραμένει ένας δύσκολος άθλος η παρουσίαση μεγάλων και σημαδιακών ιστορικών στιγμών που οι ίδιοι προσωπικά δεν έζησαν, αλλά έμαθαν από την έρευνα και τις μαρτυρίες άλλων.
500 λέξεις με την Ιφιγένεια Τέκου
1' 52" χρόνος ανάγνωσης
