Μια θυελλώδης εικοσαετία

2' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

«Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;»

εκδ. Λιβάνης, σελ. 432

Το βιβλίο των εξαίρετων συναδέλφων δημοσιογράφων Κώστα Παπαϊωάννου και Μιχάλη Ιγνατίου με τίτλο «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;» έρχεται να θυμίσει ότι η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας δεν αρχίζει με τη μεταπολίτευση. Ακόμη περισσότερο, έρχεται να υπογραμμίσει ότι η ιστορία αυτής της χώρας ήταν πάντα πολυτάραχη και με διχαστικά χαρακτηριστικά, αλλά και συναρπαστική κατά μία έννοια. Γεγονός που μπορούν να επιβεβαιώσουν οι γενιές που ενηλικιώθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού το βιβλίο πραγματεύεται την πορεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή προς την εξουσία, τις σχέσεις του με το Παλάτι ως πρωθυπουργού, τον ρόλο του παρακράτους εκείνη την περίοδο, την καταλυτική σημασία της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, τη διαμόρφωση των συνθηκών που οδήγησαν στη νίκη της Ενωσης Κέντρου, τις παρεμβάσεις των στρατιωτικών στις εξελίξεις και βεβαίως την κυρίαρχη παρουσία του αμερικανικού παράγοντα.

Ολα αυτά στη διάρκεια της θυελλώδους εικοσαετίας, από το 1947 περίπου ώς το 1967, που κατέληξε με την κατάλυση της Δημοκρατίας από τη χούντα των συνταγματαρχών. Ο τίτλος του βιβλίου αποτυπώνει το κλίμα της εποχής και είναι εμπνευσμένος από μία φράση που υποτίθεται –υποτίθεται, γιατί δεν έχει διασταυρωθεί δημόσια τουλάχιστον από αυτήκοους μάρτυρες– ότι ξεστόμισε αγανακτισμένος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν έμαθε για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, όπου το παρακράτος είχε υποκαταστήσει σχεδόν ολοκληρωτικά το κράτος. Μία εποχή που μεγάλο μέρος της ο Κώστας Παπαϊωάννου έζησε και κάλυψε σαν επαγγελματίας δημοσιογράφος και ο Μιχάλης Ιγνατίου φρόντισε να εμπλουτίσει τη συγκεκριμένη παρουσίασή της με αποχαρακτηρισμένα σχετικά τηλεγραφήματα από τα αρχεία των αμερικανικών υπηρεσιών.

Πλήθος ντοκουμέντων

Το πόνημα των Κώστα Παπαϊωάννου και Μιχάλη Ιγνατίου ανήκει ασφαλώς στην κατηγορία των «ιστορικών», αλλά δεν αποτελεί επιστημονική πραγματεία, παρόλο που είναι επαρκώς ντοκουμενταρισμένο. Είναι γραμμένο σε δημοσιογραφικό ύφος και αυτό το κάνει ίσως πιο ελκυστικό και προσιτό στον μέσο αναγνώστη, που θα ήθελε να επαναφέρει στη μνήμη του τα γεγονότα που είχε ζήσει στο παρελθόν, αλλά και σε εκείνον που θα ήθελε να μάθει περισσότερα για το «τότε», είτε γιατί έχει την περιέργεια και την επιθυμία, είτε γιατί πιστεύει –και πολύ σωστά– ότι με αυτό τον τρόπο θα αντλήσει γνώσεις για να καταλάβει το παρόν. Γιατί η ιστορία μιας χώρας, κάθε χώρας, έχει μία συνέχεια και το εκάστοτε «σήμερα» συνδέεται απολύτως με το «χθες».

Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η αφήγηση αυτού του «χθες» στο συγκεκριμένο βιβλίο θα πρέπει να ενταχθεί από τον αναγνώστη στο πλαίσιο και το κλίμα που επικρατούσε ειδικά στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.

Οι δραματικές εξελίξεις που ακολούθησαν μετά το τέλος της Κατοχής, η ώσμωση του κράτους και του παρακράτους με δωσίλογους, η τυχοδιωκτική στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ, η επιμονή του Παλατιού να λειτουργεί υπεράνω θεσμών και δημοκρατικών διαδικασιών, διατηρώντας ταυτόχρονα μία πολιτική παράταξη υπό τον απόλυτο έλεγχό του και ο Ψυχρός Πόλεμος είχαν βάλει τη σφραγίδα τους και ταυτόχρονα είχαν δημιουργήσει ένα καθεστώς παράλληλων εξουσιών που ξέφευγε από τον έλεγχο των εκλεγμένων κυβερνήσεων, ακόμη και της Δεξιάς, όπως αποδείχτηκε. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και όχι μόνο αυτός, το ένιωσε στο πετσί του!

Ο αναγνώστης του «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα;» έχει την ευκαιρία να αντικρίσει εκείνη την εποχή με την ψυχραιμία της χρονικής απόστασης, δίχως ιδεολογική φόρτιση, αλλά και χωρίς αμφισβήτηση των γεγονότων. Ετσι είχαν τα πράγματα τότε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή