«Η ελληνικότητα ως ποιότητα και ως ντροπή» το νέο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά

«Η ελληνικότητα ως ποιότητα και ως ντροπή» το νέο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά

3' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το 62ο βιβλίο του εξέδωσε ο Χρήστος Γιανναράς. Τίτλος του «Η ελληνικότητα ως ποιότητα και ως ντροπή» από τις εκδόσεις Ιανός. Είναι οι – επίκαιρες και..αύριο – επιφυλλίδες του 2013 στην κυριακάτικη εφημερίδα «Καθημερινή». Και σε αυτό του το βιβλίο ο διανοούμενος της ορθοδοξίας, ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο παρεμβαίνει στην πολιτική, ιδεολογική, κοινωνική και πολιτιστική επικαιρότητα, μεταποιώντας τα εφήμερα σε διαρκή. Αναλύοντας, σχολιάζοντας, κρίνοντας, επικρίνοντας, καυτηριάζοντας, στηλιτεύοντας.

Με ένα πάθος πολεμικό συνεχίζει εδώ και χρόνια τη μάχη απέναντι στο πολιτικό σύστημα, στο καθεστωτικό προσωπικό, στη μιντιακή του έκφραση που – όπως υπογραμμίζει- με την «έλλειψη νοήματος» μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Χρεοκοπία – κατά την άποψή του – πρωτίστως ηθικοπολιτιστική , με την έννοια ότι ελλείπει όχι απλώς η εκπαίδευση, αλλά η καλλιέργεια και ο κλασσικός πολιτισμός της ορθόδοξης κοινότητας.

Χαρακτηριστική της λεξιμαγείας του είναι και οι παρακάτω τίτλοι των χρονογραφημάτων του- μικρές πραγματείες : Η πολιτική Γενεαλογία της βαναυσότητας, Τα κόμματα τελείωσαν- ώρα για πολιτική, Η αρνησιπατρία ως καριέρα, Βωμολόχος αθυροστομία, Οι μεταπράτες του ιστορικού υλισμού, Το άρμα από τον κομματάρχη στον ηγέτη, Αναξιοκρατίας ολοκληρωτισμός, Το κράτος δικαίου απαιτεί απολύσεις, Ναι στην ενοποίηση – όχι στην ευρωμαρμελάδα, Υπάρχει κρυμμένη ποιότητα, Ελλαδισμός- το τέλος του ελληνισμού .

Στο βιβλίο των 329 σελίδων ενυπάρχουν και τρία πρωτοδημοσιευόμενα κείμενα: Μια ομιλία στην Οξφόρδη για φιλοσοφική –θεολογική κουλτούρα, ένα σχέδιο καταστατικού για τη λειτουργία του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού ως πρόταση πολιτισμού με πανανθρώπινη εμβέλεια και μία εισήγηση σε συνέδριο στο Μιλάνο για το νόημα της σωτηρίας στις θρησκείες.

«Στην ελληνική γλώσσα, που έγινε η πρώτη γλώσσα για να εκφραστεί η εμπειρία της χριστιανικής Εκκλησίας- τονίζει ο καθηγητής- το ουσιαστικό «σωτηρία» προήλθε από το ρήμα «σώζω- σώζομαι» που σημαίνει γίνομαι «σώος», ακέραιος, ολόκληρος, φθάνω στην πληρότητα. Και ποια είναι αυτή η ολοκλήρωση; Για τη μαρτυρία της εκκλησιαστικής εμπειρίας, είναι η ύπαρξη ελεύθερη από κάθε αναγκαιότητα: Να υπάρχω , όχι επειδή είμαι προϊόν της αναγκαιότητας για διαιώνιση της φύσης. Αλλά να υπάρχω επειδή ελεύθερα θέλω να υπάρχω , και η ελευθερία μου να μην είναι απλώς βουλητικό γεγονός: να είναι ο τρόπος για να υποστασιάζω την ύπαρξή μου ως ελευθερία αγάπης- να υπάρχω επειδή αγαπώ».

Ακόμη και αν διαφωνείς επί της ουσίας με τις θέσεις του, ακόμη και αν σε ενοχλεί ο απόλυτος τόνος του , ακόμη και αν έχεις επιφυλάξεις για την ορμητική οπτική του, δεν μπορείς παρά να απολαύσεις τη λογοτεχνική του φινέτσα, τον γοητευτικό του λογιοτατισμό και την ιερή μανία του για μια ανάταση της πολιτείας.

Η αιχμηρή κρίση, ο πλούτος του λεξιλογίου, η ανάπτυξη των επιχειρημάτων του, η ισόρροπη αυστηρότητα, καθιστούν τα κείμενά του κυριακάτικη λειτουργία λόγου .

Πρόκειται για άρθρα- λεπίδι που δεν χαρίζονται ούτε στην καυχησιολογία της «λαϊκιστικής Αριστεράς και της Αριστεράς των Αγορών», ούτε στον «χυδαίο καπιταλισμό της Δεξιάς, μήτε στον αριβισμό του Κέντρου».

Ήδη από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όταν επικυριαρχούσε στα Πανεπιστήμια ο αριστερίστικος λόγος και η πρακτική της … «επαναστατικής βίας» , ο πανεπιστημιακός Χρήστος Γιανναράς διακήρυσσε αυτά που γράφει και σήμερα κατά των πρακτικών της «σταλινικής τυραννίας», αλλά και εναντίον «δουλόφρονων της Δύσης».

Εδώ και χρόνια έχει αναπεπταμένη τη σημαία εναντίον της «αριστοκρατίας» όλων των ολοκληρωτισμών, βλέποντας τους φόβους του τότε να είναι θλιβερή κοινοτοπία:

«Οι πολίτες όλοι, δείχνουν εκρηκτικά οργισμένοι με ολόκληρο το κομματικό φάσμα και το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης: με τα σπιθαμιαία αναστήματα που οδήγησαν τη χώρα στον αυτοκτονικό υπερδανεισμό για χάρη του πολιτειακού κράτους και για να πλουτίσουν όσα κοινωνικά σκουπίδια διέθεταν κομματική ταυτότητα. Έξαλλοι οι πολίτες και με όσους σιγοντάρησαν το εν ψυχρώ έγκλημα διαλύοντας τη χώρα με πορείες, απεργίες, καταλήψεις, σε καθημερινή βάση επί χρόνια, για να εκβιάσουν (στο όνομα της «Αριστεράς» και της «προόδου») τις τρελές απολαβές των «ρετιρέ» της χρυσαμοιβόμενης ραστώνης και αναίδειας».

Για τον Χρήστο Γιανναρά ο λαός δεν έχει ασυλία:

«Οργισμένοι, έξαλλοι οι πολίτες, αλλά όχι και συνειδητοποιημένοι – τουλάχιστον η κρίσιμη μάζα που θα γεννούσε τον κοινωνικό μετασχηματισμό, αργεί να συσταθεί».

Άρα ο αρθρογράφος είναι ακόμη… στην αρχή, έχοντας να δώσει κι άλλα βιβλία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή