O εγγονός και μοναδικός κληρονόμος του έργου του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη απέστειλε με μακροσκελέστατη επιστολή την απάντησή του για το κείμενο στις 11/7/14 υπό τον τίτλο «Υπογραφές για το αυτονόητο». Μαζί απέστειλε και όλες τις επιστολές που αντάλλαξε με τον μεταφραστή Μισέλ Βόλκοβιτς. Παραθέτουμε τα κυριότερα σημεία αυτής της επιστολής.
«…Το άρθρο αυτό αναφέρεται στην ανοιχτή επιστολή κ.λπ. 72 λογοτεχνών κ.λπ. και ειδικότερα στην άρνησή μου να παραχωρήσω στον κ. Μ. Βόλκοβιτς άδεια εκδόσεως στη Γαλλία ποιημάτων του Τάσου Λειβαδίτη. (…) Ο ισχυρισμός των υπογραφόντων είναι απόλυτα ανακριβής. (…) Η αλήθεια είναι ότι εγώ όχι μόνον δεν αρνήθηκα αλλά και ότι έσπευσα, αμέσως, και του απάντησα ότι του την παραχωρώ και μάλιστα χαριστικά. Ομως αυτός αξίωσε να συνυπογράψω το έτοιμο συμφωνητικό που περιείχε όχι μόνον βλαπτικούς, για το έργο του ποιητή, όρους αλλά και επικίνδυνους για εμένα (π.χ., να του χορηγήσω βεβαίωση ότι δεν είχαν μεταφραστεί στα γαλλικά ποιήματα του παππού μου κ.λπ., δηλαδή να βεβαιώσω ψευδή γεγονότα). Φυσικά εγώ αρνήθηκα και από τότε αυτός επέλεξε μιαν άκρως προσβλητική και απαξιωτική για εμένα συμπεριφορά. (…) Είναι απολύτως ανακριβές ότι εγώ αρνήθηκα την παραχώρηση αδείας και ότι βάζω “προσκόμματα” στη διεθνή προβολή του έργου του παππού μου. Εγώ έχω θέσει ως “σκοπό ζωής” μου την έκδοση του έργου του σε όσες το δυνατόν περισσότερες γλώσσες και χώρες, ήδη δε έχουν ολοκληρωθεί σχεδόν οι επικοινωνίες μου με συγκεκριμένους μεταφραστές και εκδότες σε πολλές χώρες. (…) Αν κάποιος βρίσκεται σε οργή και κατάπληξη είμαι μόνον εγώ -και μάλιστα τώρα που βρίσκομαι μπροστά στα “πυρά” όλων, σχεδόν, των ΜΜΕ (μόνον και μόνον γιατί τόλμησα να πράξω το αυτονόητο: να απαγορεύσω την έκδοση του έργου [του οποίου είμαι δικαιούχος] σε κάποιον ο οποίος, αποδεδειγμένως, αποπειράθηκε να με εξαναγκάσει προς τούτο, μετερχόμενος κάθε τρόπο και κάθε μέσο: ακόμη και την καλόπιστη υπεράσπισή του από δεκάδες πνευματικούς ανθρώπους (κι έτσι να μη χάσει την επιδότηση του Γαλλικού υπουργείου Πολιτισμού…). Κατόπιν αυτών ελπίζω ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, μαθαίνοντας τους πραγματικούς λόγους της αρνήσεώς μου, θα θελήσουν να αποκαταστήσουν το δίκιο και να μην επιμείνουν στην κατασυκοφάντηση του εγγονού του ομοτέχνου τους Τ. Λειβαδίτη. (…)»