Σαν φτερό που κυματίζει

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μίλαν Κούντερα

«Η γιορτή της ασημαντότητας»

μετ.: Γιάννης Η. Χάρης

εκδ. Εστία, σελ. 140.

«Πώς να ορίσει κανείς τον ερωτισμό ενός άντρα (ή μιας εποχής) που θεωρεί ότι η γυναικεία γοητεία είναι συγκεντρωμένη στη μέση του σώματος, στον αφαλό;» αναρωτιέται ο Αλέν, ένας από τους τέσσερις ήρωες, μέσω του οποίου ο Μίλαν Κούντερα δίνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες του καινούργιου βιβλίου του, έναν τόνο ανεμελιάς και μια διάθεση ελαφρότητας.

Δεκατρία χρόνια από το τελευταίο του μυθιστόρημα, ο σπουδαίος Τσέχος συγγραφέας επιστρέφει με τη «Γιορτή της ασημαντότητας» που κυκλοφόρησε πριν από ενάμιση περίπου χρόνο στο εξωτερικό και πολύ πρόσφατα και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις της Εστίας, σε μετάφραση του Γιάννη Η. Χάρη, με τους φανατικούς αναγνώστες του να μετρούν αντίστροφα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γι’ αυτό το κατά γενική ομολογία εκδοτικό γεγονός.

Στα 85 του πλέον χρόνια (γεννήθηκε το 1929 στο Μπρνο), ο Κούντερα μας προσφέρει και πάλι ένα μυθιστόρημα που «ξεβάφει» στο φιλοσοφικό δοκίμιο. Ενα ολιγοσέλιδο, πυκνό, πολυεπίπεδο κείμενο στο οποίο συναντάει κανείς όλα τα θαυμαστά του Κούντερα. Το δαιμονισμένο χιούμορ του, την πικρή ειρωνεία, έναν πιο υπερτονισμένο –ίσως λόγω της ηλικίας του;– κυνισμό, και φυσικά, μια έντονη διάθεση να διασκεδαστεί το σοβαρό και να κερδίσει η ασημαντότητα τη θέση που της αξίζει.

Στους κήπους του Λουξεμβούργου, σε κοσμικές συναντήσεις, ξετυλίγονται φανταστικές και αληθινές ιστορίες, μπλέκει η ιστορία με την πραγματικότητα. Τέσσερις φίλοι, ο Αλέν, ο Ραμόν, ο Σαρλ, ο Καλιμπάν, συζητούν, στοχάζονται για τη φιλία, την πολιτική, τις σχέσεις στην οικογένεια, τον έρωτα.

«Οταν ένας πνευματώδης άντρας επιχειρεί να ξελογιάσει μια γυναίκα, αυτή έχει την αίσθηση πως αρχίζει ο συναγωνισμός. Νιώθει υποχρεωμένη να είναι κι αυτή πνευματώδης. Να μη δοθεί χωρίς αντίσταση. Ενώ η ασημαντότητα την απελευθερώνει. Την απαλλάσσει από προφυλάξεις. Δεν απαιτεί κανένα πνεύμα. Την κάνει ανέμελη, και συνεπώς ευκολότερα προσπελάσιμη», λέει ο δεύτερος ήρωας, ο Ραμόν.

Ο Μίλαν Κούντερα έχει γράψει για το βιβλίο του ότι «το να φωτίζεις τα σοβαρότερα προβλήματα και ταυτόχρονα να μη γράφεις ούτε μία σοβαρή φράση, να γοητεύεσαι από την πραγματικότητα του σημερινού κόσμου και ταυτόχρονα να αποφεύγεις κάθε ρεαλισμό, αυτό είναι η “Γιορτή της ασημαντότητας”».

Οταν πρωτοκυκλοφόρησε, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. «Αυτό είναι ένα ελαφρύ βιβλίο, όπως τα φτερά που κυματίζουν. Φτερά πέρδικας ή άγγελου», έγραψε ο κριτικός της εφημερίδας Le Monde.

Η ουσία της ύπαρξης είναι η ασημαντότητα, καταλήγει ένας από τους ήρωές του, στο τελευταίο κεφάλαιο. «Είναι μαζί μας παντού και πάντοτε. Είναι παρούσα ακόμα και εκεί που κανένας δεν θέλει να τη δει: στις φρικαλεότητες, στις αιματηρές μάχες, στις μεγαλύτερες δυστυχίες. Συχνά χρειάζεται θάρρος να την αναγνωρίσουμε μέσα σε τόσο δραματικές συνθήκες και να την πούμε με τ’ όνομά της. Αλλά το θέμα δεν είναι να την αναγνωρίσουμε, πρέπει να την αγαπήσουμε την ασημαντότητα, πρέπει να μάθουμε να την αγαπάμε»…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή