«Στις παραλίες δεν υπάρχουν ανένταχτοι, αυτό είναι το δράμα του ήλιου, της ζέστης και των διακοπών» (μια πρόταση θαρρείς βγαλμένη από τον «Μονόδρομο» του Μπένγιαμιν), διαπίστωνε από τις σελίδες του «Αντί» ο Χρήστος Βακαλόπουλος 29 χρόνια πριν, έχοντας εντοπίσει, μαζί με τους συνομιλήκους του, τα Κουφονήσια και τη Γαύδο πολύ πριν από την τηλεόραση και τη «17 Νοέμβρη», σ’ ένα άρθρο που αποδομούσε, αυτοκριτικά, το ατέλειωτο «καλοκαίρι της Μεταπολίτευσης» και τις στιλιζαρισμένες διακοπές. Η αγωνία του παραθεριστή πριν από τις διακοπές είναι, σχεδόν πάντα, συνδεδεμένη με την αναζήτηση της ιδανικής παραλίας, της ανάλογης ενδυμασίας και της κατάλληλης (portable) βιβλιοθήκης, όμως στο Τελ Αβίβ, στις παραλίες της Αυστραλίας και πιθανόν αλλού στήνονται ήδη φορητές βιβλιοθήκες ή παραθαλάσσια υπαίθρια βιβλιοπωλεία για τους λουομένους. Εχει κανείς την αίσθηση, αν δεν συνθλίβεται από οικογενειακές ή επαγγελματικές υποχρεώσεις, ότι στο καλοκαίρι αναζητούμε περισσότερο την ανάμνησή του παρά την απαραίτητη ραστώνη.
Με τα χρόνια, το ξέρουμε πια καλά: υπάρχουν πολλών ειδών καλοκαίρια, στη λογοτεχνία, στον κινηματογράφο, στη ζωή προπαντός. Υπάρχουν τα καλοκαίρια των εφηβικών ερώτων και αναμνήσεων, τα καλοκαίρια της αυγουστιάτικης Αθήνας, όταν η πόλη αδειάζει από τους αδειούχους με τους ρυθμούς ενός στρατοπέδου, τα καλοκαίρια του Μουντιάλ, αλλά και της Επιδαύρου, οι παλιές καλοκαιρινές ποδηλατάδες στα νότια προάστια, τα καλοκαίρια των παλιών ελληνικών τραγουδιών και των ξένων επιτυχιών, τα καλοκαίρια του Τσέζαρε Παβέζε και του Πιέρ Πάολο Παζολίνι, που, έφηβος, στο θερινό σινεμά του Κοντρόιπο θα ανακάλυπτε την «Τζίλντα» και την καινούργια βασίλισσα του Χόλιγουντ, τη Ρίτα Χέιγουορθ, ενώ το 1959 θα έγραφε το καλύτερο, ίσως, βιβλίο του, το «Μακρύ ταξίδι της άμμου», ένα οδοιπορικό στις (επίσης) ατέλειωτες παραλίες της Ιταλίας (να ένα βιβλίο κατεξοχήν καλοκαιρινό!), τα εμπόλεμα καλοκαίρια, στην Κύπρο παλιότερα, στο Ισραήλ μόνιμα, στην Ουκρανία πρόσφατα, τα καλοκαίρια εκείνων που μένουν, θέλοντας και μη, στην Αθήνα (αλλά και στη Θεσσαλονίκη): μια ανεξάντλητη τυπολογία καλοκαιρινών επιλογών και παραλλαγών, που κάθε χρόνο επιμένουν να επιστρέφουν και κάθε φορά αφήνουν κάτι ανολοκλήρωτο. Στις διακοπές, στις θερινές αναγνώσεις και στα κείμενα για το καλοκαίρι.