Η αρχή, αν και με ποικίλους τρόπους ειπωμένη, συγκλίνει στο ίδιο περιστατικό: ο νεαρός Μπρους Γουέιν, γόνος μιας ζάπλουτης οικογένειας, έγινε μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών του. Από αυτό το περιστατικό, νυχτερίδες στοιχειώνουν τη ζωή του. Ο Μπρους Γουέιν κλείστηκε στον εαυτό του, στη σκοτεινή σπηλιά του, στην απόρθητη έπαυλή του. Και μια εμμονή θα τον βασανίζει για πάντα: εκδίκηση. Εκπαιδεύτηκε επίμονα και σκληρά και φόρεσε τη στολή της νυχτερίδας. Ο Μπρους Γουέιν είναι ένας τζέντλεμαν, ένας bon viveur επιχειρηματίας που επιδρά στο Γκόθαμ Σίτι. Οταν όμως φοράει τη στολή του Μπάτμαν γίνεται ένας Σκοτεινός Ιππότης, που τρέφεται από την καταπολέμηση του εγκλήματος, κάτι που προσωρινά τον λυτρώνει, αλλά γίνεται το ναρκωτικό του και τον κρατά για πάντα φυλακισμένο.
Φέτος ο Μπάτμαν κλείνει τα 75 χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση και η DC το γιορτάζει, όπως πέρυσι γιόρτασε τα 75 χρόνια του Σούπερμαν – οι δύο «σύμμαχοι» έχουν μόλις ένα χρόνο διαφορά και γεννήθηκαν από μια εποχή που είχε ανάγκη από ήρωες: οικονομικό κραχ και βέβαια μια ανάσα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενα χρόνο μετά την εμφάνιση του Υπερανθρώπου, το 1939, η DC βλέποντας την απήχηση που έχουν οι σούπερ ήρωες στο αμερικανικό αναγνωστικό κοινό, βγάζει σε κυκλοφορία τον Μπάτμαν, δημιούργημα του Mπομπ Κέιν. Το πρώτο τεύχος όπου πρωταγωνίστησε ήταν το Detective Comics # 27.
Σούπερ ήρωας χωρίς υπερδυνάμεις, ωστόσο ευφυέστατος, ικανότατος στις πολεμικές τέχνες και με έναν τεχνολογικό εξοπλισμό που θα ζήλευε κάθε στρατός, ο Σκοτεινός Ιππότης έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες των κόμικς.
Γκράφικ νόβελ
Μέσα στις αμέτρητες ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Μπάτμαν υπήρξαν εξαιρετικές περιπέτειες από σημαντικούς δημιουργούς, που έγιναν κλασικές. Στο «Year One» (1986), o Φρανκ Μίλερ στο σενάριο και σε αρμονική συνεργασία με τον σχεδιαστή David Mazzuccelli δίνει τη δική του εκδοχή στον τρόπο που γεννήθηκε ο Σκοτεινός Ιππότης, σχεδιασμένος στα πρότυπα του Γκρέγκορι Πεγκ – αυτούσιο το γκράφικ νόβελ έχει γίνει ταινία κινουμένων σχεδίων. Στα «Τhe Dark Knight Returns» (1986) και «The Dark Knight Strikes Again» (2001) ο Φρανκ Μίλερ γράφει και σχεδιάζει ο ίδιος, και με χαοτικό και σκληρό τρόπο σκηνοθετεί την αποχώρηση, αλλά και τη μεγάλη επιστροφή του ήρωα.
Ο μεγάλος Αλαν Μουρ, ο άνθρωπος που αναβίωσε το κόμικς προσθέτοντάς του λογοτεχνικές πινελιές, στο γκράφικ νόβελ «The Killing Joke» (1988) σχεδιασμένο από τον Μπράιαν Μπόλαντ, αφηγείται από τη δική του οπτική την προέλευση του Τζόκερ. Στο «Arkham Asylum» (1989) η ευρηματική εξιστόρηση του Γκραντ Μόρισον συναντά το χωρίς όρια καλλιτεχνικό εύρος του Ντέιβ Μακ Κιν και δημιουργούν το άσυλο που φυλακίζει τους ψυχολογικά ασταθείς εγκληματίες – εκεί ασφαλώς είναι ο Τζόκερ, και λέει στον Σκοτεινό Ιππότη: «Ελα, κι εσύ εδώ ανήκεις».
Και ακόμη το «What Happened to the Caped Crusader? » (2009), όπου ο μεγάλος παραμυθάς Nιλ Γκέιμαν και ο σχεδιαστής Andy Kubert μάς μεταφέρουν στην κηδεία του Μπάτμαν – μια σημαντική σημείωση ότι ο Μπάτμαν είναι ανθρώπινος και ως εκ τούτου τρωτός. Τα προαναφερθέντα γκράφικ νόβελ κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis.
Στον κινηματογράφο
Ο Μπάτμαν έγινε φετίχ, στάμπες σε μπλουζάκια, action figures, αξεσουάρ, Lego, βιντεοπαιχνίδια. Εγινε κινούμενα σχέδια (κάποια έχουν ενδιαφέρον) καθώς και εκείνη η διασκεδαστική πλέον σειρά στα μέσα της δεκαετίας του ’60 με το χαρακτηριστικό τραγούδι αρχής και τον Μπάτμαν-Ανταμ Γουέστ να φοράει γκρι κολάν, σλιπάκι και γυαλιστερή κάπα. Και βέβαια, κατέκτησε τον κινηματογράφο. Ηταν ευτύχημα οι ταινίες του Τιμ Μπάρτον – ο Αμερικανός σκηνοθέτης στα καλύτερά του, άλλωστε αυτός ο χαρακτήρας τού ταίριαζε, απόλυτα. «Batman» (1989) και «Batman Returns» (1992) και την κάπα φόρεσε ο Μάικλ Κίτον, γόης, ανθρώπινος και λιγάκι κωμικός. Οι ταινίες ήταν «κόμικς», ήταν γκόθικ και ήταν παραμυθένιες. Είχαμε Ντάνι ντε Βίτο στον ρόλο του Πιγκουίνου, είχαμε Μισέλ Φάιφερ στον ρόλο της Κατγούμαν και τη μεγάλη στιγμή του Τζακ Νίκολσον που έσπειρε τον παράλογο πανικό στο Γκόθαμ Σίτι ως Τζόκερ.
Τα «Batman Forever» (1995) και «Batman and Robin» (1997) του Τζόελ Σουμάχερ πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Δύο κακού τύπου φλύαρες υπερπαραγωγές, χαμένες σε επιφανειακό καλούπωμα των χαρακτήρων και σε βαρετή και κακόγουστη δράση. Ποιος θυμάται ότι ο Τζορτζ Κλούνεϊ φόρεσε τη μάσκα της Νυχτερίδας; Για τον Βαλ Κίλμερ ούτε λόγος.
Αργότερα, και υπό εκείνη την από καιρό τάση αναβίωσης των σούπερ ηρώων και μεταφοράς τους στη μεγάλη οθόνη (τάση που ενισχύθηκε πρόσφατα μετά την εξαγορά της Marvel από την Disney), ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν έδωσε νέα πνοή στον Σκοτεινό Ιππότη. Το «Batman Begins» (2005) ήταν ένα πρόγευμα. Αφησε μια αμηχανία. Και μια επιφύλαξη για τη συνέχεια. Ο χαρακτήρας που παρουσίασε ο Νόλαν ήταν ακόμη ρευστός. Αλίμονο, όπως μαρτυρούσε και ο τίτλος, το έπος μόλις είχε αρχίσει. Η συνέχεια ήταν καταιγιστική. Στο «Dark Knight» (2008) ο Κρίστιαν Μπέιλ ως Σκοτεινός Ιππότης κατάφερε έναν σκληροτράχηλο και επιβλητικό ήρωα. Αντίπαλός του ο Τζόκερ, ένας από τους τελευταίους ρόλους του πρόωρα χαμένου Χιθ Λέτζερ, μια συγκλονιστική ερμηνεία. Οπου το αναπάντητο δίλημμα: ποιος είναι ο καλύτερος Τζόκερ; Ο Τζακ Νίκολσον ή ο Χιθ Λέτζερ; Η τριλογία τελειώνει με το «Dark Knight Returns» (2012), ακόμη μία ταινία απολαυστικής δράσης.
Και τώρα είναι η σειρά του Μπεν Αφλεκ να υποδυθεί τον Σκοτεινό Ιππότη, απόφαση που καθόλου δεν άρεσε στους σκληροπυρηνικούς φαν του Μπάτμαν – τον θεωρούν λίγο. Η DC, επανεκκινώντας πέρυσι τον Σούπερμαν με την ταινία «Man Of Steel», ετοιμάζει την πρώτη κινηματογραφική συνάντηση των δύο ηρώων. Ο Ζακ Σνάιντερ αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και, αν κρίνουμε από τον πρόσφατο Σούπερμαν, η δράση και τα εφέ δεν θα μας λείψουν. Φτάνει μόνο να μη μας λείψει ούτε το σενάριο. Η ταινία αναμένεται στις αίθουσες τον Μάιο του 2016, ενώ πιο νωρίς, προς τα τέλη του 2014, στη μικρή οθόνη θα αρχίσει να προβάλλεται η σειρά «Gotham» που θα μας φέρει στο Γκόθαμ Σίτι σε μια προ Μπάτμαν εποχή. Η ιστορία θα εστιάζει στον νεαρό επιθεωρητή Γκόρντον και στις προσπάθειές του να φέρει σε τάξη την πόλη. Επιπλέον, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 75 χρόνια Μπάτμαν, η DC ετοιμάζει επανεκδόσεις, νέες κυκλοφορίες ιστοριών και διάφορες ακόμη δράσεις, όπως το μικρό και πολύ όμορφο εορταστικό φιλμάκι «Batman: Strange Days» του Μπρους Τιμ (δες YouTube), που μας κάνει να νοσταλγούμε.