Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: «Ελευθερώνοντας τον πατέρα μου»

Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: «Ελευθερώνοντας τον πατέρα μου»

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οσοι έχουν ασχοληθεί με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όχι στην Ευρώπη αλλά στην Απω Ανατολή, συμφωνούν σε ένα πράγμα: ως προς τη βαρβαρότητα εις βάρος αιχμαλώτων πολέμου αλλά και αμάχων, συγκριτικά με τους Ιάπωνες, οι Γερμανοί ήταν «παιδική χαρά». Υπερβάλλουμε φυσικά, μόνο και μόνο για να αναδείξουμε μια εν πολλοίς άγνωστη πτυχή εκείνου του πολέμου στα καθ’ ημάς. Το πόσο υπέφεραν, π.χ., οι άμαχοι Κινέζοι (βλέπε «Βιασμό της πόλης Νανκίνγκ» το 1937), Κορεάτες, καθώς και δυτικοί αιχμάλωτοι στα χέρια των Ιαπώνων, είναι απλώς απερίγραπτο.

Αυτή ακριβώς η πτυχή αποτελεί το θεμέλιο για το μυθιστόρημα «The Narrow Road to Deep North» του γεννημένου στην Τασμανία Αυστραλού συγγραφέα Ρίτσαρντ Φλάναγκαν. Με τον τίτλο εμπνευσμένο από τον Ματσούο Μπασό, κορυφαία στιγμή της ιαπωνικής κουλτούρας, ο Φλάναγκαν ασχολείται στο βιβλίο αυτό με μία από τις πιο χαμηλές περιόδους στην ιστορία του ιαπωνικού πολιτισμού – όπως είχε γράψει και ο ίδιος σε ένα άρθρο του πέρυσι, με τον τίτλο «Ελευθερώνοντας τον πατέρα μου». Ο τίτλος του άρθρου υποδηλώνει το υπέδαφος πάνω στο οποίο ο Αυστραλός συγγραφέας στήνει τη μυθοπλασία του: τις φρικώδεις εμπειρίες του πατέρα του ως αιχμαλώτου των Ιαπώνων στη Βιρμανία.

Δώδεκα χρόνια έγραφε το βιβλίο ο Φλάναγκαν. Εγραψε και έσβησε πέντε (5) φορές για να καταλήξει στην τελική εκδοχή – πέρα από το ότι επισκέφθηκε την Ταϊλάνδη όπου ο πατέρας του πέρασε ένα μέρος της αιχμαλωσίας του. Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συγγραφή, ο βετεράνος του πολέμου Φλάναγκαν πέθανε πλήρης ημερών στα 98 του. «Με εμπιστευόταν», έγραψε ο υιός Φλάναγκαν. «Δεν ζήτησε να δει τι έγραφα, πίστευε βαθιά πως ό,τι κι αν έκανα με τη μυθοπλασία, δεν θα προσέβαλλα τις ζωές εκείνων που χάθηκαν στο πλάι του».

Το μυθιστόρημα «πατάει» λοιπόν σε μια συγκεκριμένη ιστορική πτυχή καθώς και στις αναμνήσεις του γηραιού Φλάναγκαν – όμως ούτε ιστορικό μυθιστόρημα είναι ούτε χρονικό. Ουσιαστικά καταγράφει πώς το παρελθόν στοιχειώνει έναν γιατρό που αιχμαλωτίστηκε από τους Ιάπωνες σε μια εποχή, όμως, που είχε θυελλώδη δεσμό με τη γυναίκα του θείου του. Τι είναι αλήθεια και τι επινόηση από όλο αυτό, καμία σημασία δεν έχει βέβαια.

Πέρα από τη σαγήνη της επινόησης, για τον συγγραφέα το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν και μια συμβολική πράξη ελευθερίας: του πατέρα του. Προφανώς όμως και ο συγγραφέας μεγάλωσε με τις μνήμες που στοίχειωναν τον πατέρα και, μέσα απ’ το βιβλίο, ο γιος χρειάστηκε να ελευθερωθεί ο ίδιος από αυτά τα «second hand» στοιχειά. Ή, αλλιώς, «φαντάσματα από δεύτερο χέρι».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή