Οι εκδόσεις Πατάκη επανακυκλοφορούν σε όμορφες εκδόσεις τα βιβλία με τις περιπέτειες του Μικρού Νικόλα και μας ωθούν να θυμηθούμε εκ νέου το αγαπημένο (και ακούραστα χιλιοδιαβασμένο) αγόρι με την αφοπλιστική ευγένεια, τις αποστομωτικές απορίες και την αγιάτρευτη προδιάθεση στη σκανδαλιά. Ηταν στη δεκαετία του 1950, όταν ο Ζαν-Ζακ Σενπέ εικονογραφούσε ιστορίες με ένα αγοράκι που ονομαζόταν Νικόλας.
Ο Ρενέ Γκοσινί, αυτός ο επαγγελματίας χιουμορίστας, ο δημιουργός του Αστερίξ (μαζί με τον Αλμπέρ Ουντερζό) και σεναριογράφος των καλύτερων ιστοριών του Λούκυ Λουκ (στα σχέδια του Μορίς), πλησίασε τον Σενπέ και του πρότεινε να δημιουργήσει κόμικς με αυτόν τον χαρακτήρα. Κάτι τέτοιο έγινε τον Σεπτέμβριο του 1955. Καθώς όμως δεν είχε συνηθίσει αυτήν τη μορφή έκφρασης, ο Σενπέ ανέθεσε τη συγγραφή στον Γκοσινί, ο οποίος ανέλαβε τα σενάρια, υιοθετώντας το ψευδώνυμο Agostini. Ομως ο Σενπέ δεν ένιωσε ποτέ άνετα ως δημιουργός κόμικς και επέστρεψε στο κλασικό εικονογραφημένο κείμενο. Με τη μορφή αυτή –κείμενα Ρενέ Γκοσινί, σχέδια Ζαν-Ζακ Σενπέ– κάνει την εμφάνισή του το 1959 στο ιστορικό εβδομαδιαίο περιοδικό Pilote ο Μικρός Νικόλας.
Οι ιστορίες του Μικρού Νικόλα έγιναν λατρεία. Αυτή η φασαριόζικη παιδική παρέα που ζει σε μια ανώνυμη πόλη της Γαλλίας τη δεκαετία του ’50 (και που πολλές ομοιότητες έχει με κάποιους ανυπότακτους Γαλάτες) χαρίζει ακόμη γέλιο. Γέλιο και συγκίνηση. Οι μεγάλοι νοσταλγούν ενθυμούμενοι τα δικά τους κατορθώματα και οι μικροί βρίσκουν τον εαυτό τους. Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε που οι ιστορίες αυτές τυπώθηκαν για πρώτη φορά, ίχνος από τη μαγεία τους δεν έχει χαθεί. Μαγεία που οφείλεται εν πολλοίς στο άριστο ταίριασμα συγγραφέα και σκιτσογράφου.
Είναι η χροιά παιδικής αφέλειας και ξεγνοιασιάς στη γραφή του Γκοσινί, η οπτική από τα μάτια ενός μικρού παιδιού, και τα παιχνιδιάρικα σκίτσα του Σενπέ, που εναρμονίζονται δημιουργώντας έναν ιδανικό παιδικό μικρόκοσμο. «Το σύμπαν του Μικρού Νικόλα είναι ένας ιδανικός κόσμος», λέει ο Σενπέ. «Είναι η παιδική ηλικία που ο Γκοσινί κι εγώ θα θέλαμε να έχουμε. Είναι το μεγάλο ταλέντο του Γκοσινί που κατάφερε να δημιουργήσει έναν κόσμο παιδιών όπως όλοι μας τον ονειρευόμαστε. Δεν υπάρχει κανένα δράμα στη ζωή του Νικόλα».
Και ερωτηθείς ο Γκοσινί αν ταυτίζεται με τον Μικρό Νικόλα θα πει: «Κατά μία έννοια, ναι. Δεν ήμουν ποτέ Γαλάτης, ούτε καουμπόης, ήμουν όμως παιδί, και ο Σενπέ το ίδιο, φυσικά. Οι ιστορίες γεννήθηκαν από τις δικές του αναμνήσεις, όπως μου τις αφηγήθηκε, και από τις δικές μου στην Αργεντινή· εντυπώσεις ήταν μάλλον παρά αναμνήσεις… Η μυρωδιά του κρουασάν με σοκολάτα μετά το σχολείο, η ατμόσφαιρα του διαλείμματος, όλο αυτό το ατελείωτο πηγαινέλα της παιδικής ηλικίας που ο Σενπέ, από την πλευρά του, είχε τόσο έντονα νιώσει».