Ο ωραίος λοχαγός

1' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Hταν «ένας ωραίος ναύτης, σαν του Τσαρούχη», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Μάνος Χατζηδάκις, την πρώτη φορά που τον είδε επισκέπτη στο σπίτι του, κι έγινε, με τα χρόνια, ο «ωραίος λοχαγός» της μεταπολεμικής μας πεζογραφίας. Τα «Μηχανάκια» του και η «Βιοτεχνία υαλικών» της Μπέμπας Ταντή άφησαν ανεξίτηλα ίχνη στη σύγχρονη νεοελληνική λογοτεχνία, κι η παρουσία του κοσμούσε τις εκδηλώσεις και τις παρέες, λογοτεχνικές και μη. Ο αδόκητος θάνατός του συγκλόνισε σινάφι, Μέσα και αναγνωστικό κοινό.

Η ειδησεογραφία της θλιβερής στιγμής, βιαστική, αγχωμένη και αποσπασματική, σύντομα θα δώσει τη θέση της στην επανεκτίμηση του σημαντικού έργου ενός συγγραφέα, ο οποίος ανανέωσε την ηθογραφία και την αθηναιογραφία και αγάπησε βαθιά και αγνά την Πλατεία Βικτωρίας και τη μουσική. Η τελευταία του δημόσια παρουσία και το (κυριολεκτικά) τελευταίο του βιβλίο αφήνουν ένα ιδιαίτερο κενό στους λίγους που είχαν τύχει να παραβρεθούν στην εκδήλωση, όπου παρουσιάστηκε η «Νεανική Αλληλογραφία Βασίλη Βασιλικού – Μένη Κουμανταρέα» (εκδ. Τόπος), την προηγούμενη Τετάρτη (3/12.) στο Ιδρυμα Θεοχαράκη, παρόντων των συγγραφέων, που τους συνέδεε μισός αιώνας στενής φιλίας, όπως αποτυπώνεται στις νεανικές επιστολές τους την περίοδο 1954-1960.

Οι παρεμβάσεις του στη διάρκεια της παρουσίασης, μιλώντας σιγά και με την ευγένεια που πάντα τον διέκρινε, ξαναζωντάνεψαν όχι μόνο τη φιλία, αλλά και την εποχή. Η δήλωσή του, πως «χάρις στις ξένες γλώσσες που γνωρίζαμε, ήρθαμε σ’ επαφή με την ξένη λογοτεχνία» (Καμύ, Κάφκα, Ρομπ-Γκριγιέ, Ντάρελ), σε μια εποχή που η Ελλάδα περίμενε υπομονετικά τις μεταφράσεις των μεγάλων έργων, ήταν αφοπλιστική και τόσο καίρια. Η διαφωνία του με τον Β. Βασιλικό, για το πότε και πού πρωτογνωρίστηκαν (Το 1953; Το 1954; Στο σπίτι του Χατζηδάκι; Στο «Πικαντίλλυ»;) ήταν θαρρείς βγαλμένη από τις επιστολές που αντάλλαξαν, το απάνθισμα μιας δυνατής φιλίας μεταξύ δύο σημαντικών συγγραφέων, που είχαν τη σπάνια τύχη να δουν εν ζωή να εκδίδεται η αλληλογραφία τους, όπως επισήμανε ο Β. Βασιλικός.

Δύο μέρες μετά, ο Μένης Κουμανταρέας θα «μετακόμιζε» απροσδόκητα και αμετάκλητα από την Πλατεία Βικτωρίας που αγάπησε, σαν ένας ήρωας από το έργο του.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT