Σήμερα, 18 Απριλίου, ο Ντόναλντ Τέρνουπσιντ (Donald Turnupseed) θα έκλεινε τα ογδόντα τρία, πέθανε όμως από καρκίνο στις 13 Ιουλίου του 1995, στα εξήντα τρία του. Ποιος ήταν ο Ντόναλντ Τέρνουπσιντ; Ο άνθρωπος που στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955, στις έξι το απόγευμα, ώρα Καλιφόρνιας, τράκαρε άσχημα με την ασημί Πόρσε του Τζέιμς Ντιν, προκαλώντας τον θάνατο του τελευταίου. Εξήντα ακριβώς χρόνια κλείνουν φέτος. Τότε, ο Ντόναλντ ήταν είκοσι τριών, ενώ ο Ντιν είκοσι τεσσάρων. Συνομήλικοι, ο ένας διάσημος και κοσμαγάπητος, ο άλλος παντελώς άσημος, παγκοσμίως άγνωστος.
Μετά το δυστύχημα ωστόσο ο Ντόναλντ έγινε και αυτός γνωστός, αλλά για τους λάθος λόγους βέβαια. Η μοιραία στροφή που πήρε στη διασταύρωση των εθνικών οδών Route 46 και 41, στη μέση της ερήμου, με τον ήλιο που έδυε να τον τυφλώνει, ήταν η αιτία για να καρφωθεί ο Ντιν πάνω του, τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα (όπως το συνήθιζε). Το αμάξι του Ντόναλντ, μία Φορντ του 1950, σχεδόν καταστράφηκε. Μαζί με τον Ντιν στην Πόρσε Σπάιντέρ του (αυτή κι αν διαλύθηκε τελείως…) ήταν ο μηχανικός του, ο οποίος τον συνόδευε σε ένα τοπικό ράλι. Επέζησε με σοβαρά τραύματα.
Ο Ντόναλντ τη γλίτωσε με μερικές αμυχές στο πρόσωπο. Διεξήχθησαν ανακρίσεις, βρέθηκε αθώος, μάλιστα η τοπική αστυνομία τον άφησε να γυρίσει σπίτι του με… οτοστόπ. Η 30ή Σεπτεμβρίου όμως στοίχειωσε τον νεαρό Ντόναλντ, ο οποίος, πέρα από μια πρώτη δήλωση («Σας ορκίζομαι, ούτε που τον είδα να έρχεται»), αρνήθηκε πεισματικά ώς το τέλος της ζωής του να δώσει συνέντευξη σχετικά με το δυστύχημα που στέρησε από τον κόσμο τον Τζέιμς Ντιν, που όταν πέθανε είχε προβληθεί μόνον το «Ανατολικά της Εδέμ»· ο «Επαναστάτης χωρίς αιτία» έκανε πρεμιέρα ούτε έναν μήνα μετά, στις 27 Οκτωβρίου του 1955, ενώ ο «Γίγας» δεν είχε καν ολοκληρωθεί…
Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Parker Ellerman γύρισε μία μικρού μήκους ταινία με τον τίτλο «Δύο φιλικά φαντάσματα» (Two Friendly Ghosts): στη μοιραία διασταύρωση, μισόν αιώνα μετά, τα φαντάσματα των Ντιν και Ντόναλντ συναντιούνται για δεύτερη φορά (η φωτογραφία του σημειώματος είναι από την ταινία). Ο Ντόναλντ ηλικιωμένος, ο Ντιν όπως ακριβώς έφυγε, νέος και όμορφος. Και οι δύο ζητούν συγχώρεση ο ένας από τον άλλο: ο Ντόναλντ που δεν του επέτρεψε να ζήσει· ο Ντιν που δεν του επέτρεψε να ζήσει ήσυχα. Το φιλμάκι είναι απλό μα υποβλητικό, οι δύο ηθοποιοί επαρκέστατοι και η όλη αίσθηση είναι αυτή του απόκοσμου και ταυτόχρονα του γαλήνιου. Ετσι, οι δύο ψυχές συγχωρούνται κάπου στο άχρονο – βρίσκουν τον οριστικό τους χώρο στον εξώστη της μνήμης.