Ο στοχαστικός κύριος Τσβάιχ

Ο στοχαστικός κύριος Τσβάιχ

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ονειροπόλος κύριος Τσβάιχ

μτφρ.: Γιώτα Λαγουδάκου

εκδ. Μεταίχμιο 2015, σελ. 408

Το έργο  του μεγάλου γερμανόφωνου  συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ (Βιέννη 1881 – Πετρόπολη, Βραζιλία 1942) είναι γνωστό και πολυμεταφρασμένο στη χώρα μας, ωστόσο κάθε νέα επανέκδοση που αφορά τα διηγήματα και τις νουβέλες του είναι καλοδεχούμενη,  γιατί  μας  επαναφέρει στην ατμόσφαιρά  τους και μας εισάγει σε  έναν κόσμο ο οποίος μπορεί να διαβαστεί και να ερμηνευτεί πολλαπλώς. Πάντως, ακόμη και αυτός που πρωτοδιάβασε τα έργα του σε πρόχειρες μεταφράσεις, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’60 και των αρχών  του ’70, δεν μπορεί παρά να νιώθει τυχερός που γνώρισε, έστω κι έτσι, τη διεισδυτική γραφή ενός συγγραφέα ο οποίος ανατέμνει τον συναισθηματικό κόσμο των ηρώων του. Αλλωστε, αυτή η άνεσή του να ανιχνεύει ακόμα και τις πιο σκοτεινές πλευρές των χαρακτήρων τον ώθησε  να ασχοληθεί με τις βιογραφίες ιστορικών προσώπων, αλλά και μεγάλων συγγραφέων και στοχαστών.

Και μπορεί ο Τσβάιχ να θεωρείται από Αγγλοσάξονες κριτικούς κατώτερος συγγραφέας συγκρινόμενος με άλλους της γενιάς του ή ότι αρέσει στον μέσο και όχι στον απαιτητικό αναγνώστη, ωστόσο θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι ο Τσβάιχ συνδυάζει αστικές ιστορίες, οι οποίες διακρίνονται για τον κοσμοπολιτισμό τους, με περιπτώσεις ακραίων καταστάσεων, αποτέλεσμα σκοτεινών και εν πολλοίς ανεξήγητων –λιγότερο στην εποχή μας πια– εσωτερικών διεργασιών, κάτι που πάντα θα κρατά το έργο του στην επικαιρότητα.

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται νουβέλες όπως: «Ξεχασμένα όνειρα», «Η γκουβερνάντα», «Αμόκ», «Είκοσι τέσσερις ώρες από τη ζωή μιας γυναίκας», «Λεπορέλα», «Αυτός ήταν;», «Το χρονικό μιας κατάρρευσης» κ.ά.

Σ’ αυτές διακρίνονται χαρακτηριστικά της γραφής του συγγραφέα, μια λεπτεπίλεπτη απεικόνιση των εσωτερικών συγκρούσεων των ηρώων, από την οποία δεν λείπει, μερικές φορές, ο λυρισμός, ο οποίος δεν είναι αόριστος, αλλά αντιθέτως προβάλλει τις ψυχολογικές αντιθέσεις και τις αποχρώσεις που καθοδηγούν τη συμπεριφορά, η οποία συχνά μένει ανερμήνευτη και ακατανόητη. Ο συγγραφέας, άλλωστε, που θαύμαζε το έργο του Φρόιντ, χρησιμοποιεί στο έργο του έννοιες όπως «υστερία» και «υποσυνείδητο», ενώ οι χαρακτήρες του, στις νουβέλες και τις βιογραφίες του, είναι διχασμένες προσωπικότητες που δοκιμάζονται κάτω από την πίεση της επιθυμίας και του καθήκοντος. Πρόκειται για άτομα τα οποία είναι σημαδεμένα από την ευφυΐα τους αλλά και από εσωτερικές αυτοκαταστροφικές δυνάμεις, όπως στην περίπτωση του ήρωα στη νουβέλα «Αμόκ», ή άγονται και φέρονται από τις κοινωνικές συνθήκες και τους κοινωνικούς κώδικες, όπως συνέβη στην πρωταγωνίστρια της «Γκουβερνάντας». Οι ήρωές του κινούνται σε ακραίες καταστάσεις, καθώς αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στον κόσμο της φαντασίας και της πραγματικότητας, διχασμένες προσωπικότητες, οι οποίες μετεωρίζονται ανάμεσα στο υγιές και το νοσηρό.

Τα ζητήματα, εξάλλου, που τίθενται στις νουβέλες του καθιστούν το έργο του κλασικό, ενώ η ζωντανή αναπαράσταση του κόσμου των ιδεών και των συναισθημάτων, με τη λιτή γραφή του, κερδίζουν τον αναγνώστη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή