Ενας Γκέρσουιν για τη Μαίρη Λου

Ενας Γκέρσουιν για τη Μαίρη Λου

2' 28" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κ​​άθε φορά που ο κύριος Γκρι μελαγχολεί -και εσχάτως έχει και αυτός κάθε λόγο να μελαγχολεί, να αγχώνεται και να ανησυχεί- μου ζητάει να του διηγούμαι παλιές ιστορίες του πατέρα μου. Χάρη σε μια τέτοια παλαιότερη διήγηση, αγάπησε τη μουσική του Τζάκι Γκλίζον. Ο πατέρας μου -ο Κώστας, όπως τον αποκαλεί πάντοτε ο κύριος Γκρι- είχε ανακαλύψει τον Τζάκι Γκλίζον το 1955-56, στην Αμερική, όπου η ελληνική πολεμική αεροπορία τον έστειλε, 26χρονο υποσμηναγό τότε, για μετεκπαίδευση στα αεριωθούμενα μαχητικά, τα F-86 Sabre.

Μετά τις ημερήσιες πτήσεις πάνω από την έρημο της Νεβάδας, τα βράδια του Κώστα ήταν ελεύθερα. Κάποια τέτοια νύχτα, στο Λας Βέγκας, γνώρισε τη Μαίρη Λου, η οποία άκουγε δίσκους του Τζάκι Γκλίζον, με τα θεσπέσια έγχορδά του και την υπόκωφη, άκρως ατμοσφαιρική τρομπέτα του Μπόμπι Χάκετ. Οταν δεν άκουγαν παρέα τις μουσικές του, έπαιρναν την Μπιούικ της κοπέλας και πήγαιναν στα τοπικά ντράιβ ιν.

Υποθέτω ότι η έρημος και οι κάκτοι ολόγυρά τους άστραφταν μέσα στο σκοτάδι. Μάλλον κάπως έτσι το φαντάζεται ο κύριος Γκρι – ο οποίος απέτισε έναν ιδιότυπο φόρο τιμής στις ιστορίες του Κώστα όταν στο γύρισμα του αιώνα χόρεψε το «But Not For Me» του Γκέρσουιν, στην εκτέλεση του Τζάκι Γκλίζον, με μια ωραιότατη αεροσυνοδό της Ολυμπιακής Αεροπλοιΐας. «Πολύ ταιριαστό», του είπα. Συμφώνησε.

Δεν ξέρω πόσο κράτησε το ειδύλλιο του Κώστα με τη Μαίρη Λου – είναι θαύμα και που ξέρω το όνομα της κοπέλας. Οπως και το ότι ένας συμπατριώτης της, επισμηναγός στην ίδια μονάδα με εκείνη όπου εκπαιδευόταν ο Κώστας, τη φλέρταρε άγρια. Ο Κώστας αισθάνθηκε μειονεκτικά: ήταν Ελληνας και στη στρατιωτική ιεραρχία κατώτερος του Αμερικανού – ο οποίος, επιπροσθέτως, είχε στο ενεργητικό του τρεις καταρρίψεις κινεζικών Μινγκ στην Κορέα το 1953. Ο Κώστας είχε δύο πολεμικά εξάμηνα στην Κορέα, το 1951-52, αλλά εκεί εκτελούσε πολεμικές μεταφορές με ελικοφόρα Ντακότα. Μπορεί το ’56 στη Νεβάδα ο Κώστας να έσπαγε το φράγμα του ήχου σε κάθετη κάθοδο με το F-86 ή να επιδιδόταν σε ασκήσεις προσβολής εναέριων και επίγειων στόχων, τον Αμερικανό δεν θα τον έπιανε ποτέ όμως. Φαίνεται ότι ο Αμερικανός κέρδισε σε αυτόν τον «dogfight» («σκυλοκαβγά» -όπως αποκαλούν στα αγγλικά την αερομαχία- που στην προκειμένη περίπτωση επρόκειτο περισσότερο για «κοκορομαχία»). Δεν μου το διευκρίνισε ποτέ ο πατέρας μου, για προφανείς λόγους.

«Αλήθεια, είδες ποτέ φωτογραφία της Μαίρης Λου;». Με ρώτησε ο κύριος Γκρι. Οχι, δεν είχα δει. Ο πατέρας μου κατέστρεψε όλα τα τεκμήρια. Εχω φωτογραφίες από τη Νεβάδα του ’56 – όχι με το κορίτσι όμως, με το αεροπλάνο μονάχα. Η κοπέλα παραμένει ένα φάντασμα. Και στη σημερινή φωτογραφία, στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, το 1950, η κοπέλα που κρατάει το χέρι του δόκιμου Ικαρου Κώστα, διεκδικώντας τον με έναν πολύ γυναικείο τρόπο, δεν είναι η Μαίρη Λου.

Ο κύριος Γκρι βάζει να ακούσουμε την έξοχη εκτέλεση που άφησε ο Τζάκι Γκλίζον από το «If I Could Be With You One Night». Αφού τελείωσε, του απάντησα με ένα τραγούδι του Ρίκι Νέλσον: «Hello, Mary Lou, Goodbye heart». Πού να βρίσκεσαι σήμερα, Μαίρη Λου;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή