Σε ένα σύντομο δοκιμιακό πόνημα που κυκλοφόρησε καταμεσής του θέρους, ο Ανδρέας Αποστολίδης, πολύ καλός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων και διηγημάτων, σκηνοθέτης και μεταφραστής, ασχολείται με τη νέα «χρυσή εποχή» της αμερικανικής (κατά κύριο λόγο, αλλά όχι μόνο) τηλεόρασης. «Το μαύρο καρέ. Οι αστυνομικές σειρές και η τηλεοπτική άνοιξη μετά το 2000» (Αγρα, 2015), όπως τιτλοφορείται το βιβλίο, καταπιάνεται με τις τηλεοπτικές σειρές που, με αφετηρία τη δεκαετία του ’90 και τους κλασικούς πια «Σοπράνος», έφεραν μιαν άλλη πνοή –σχεδόν λογοτεχνική και σίγουρα κινηματογραφική– στις έννοιες «τηλεόραση» και «σίριαλ».
Το βιβλίο δεν είναι εξαντλητικό, και μάλλον δεν ήταν αυτός ο στόχος. Θα λέγαμε μάλιστα πως ο τίτλος είναι ελαφρώς παραπλανητικός: ο συγγραφέας δεν ασχολείται αποκλειστικά με «αστυνομικές σειρές»· για παράδειγμα, το «Mad Men» και το «Treme» δεν έχουν τίποτα το αστυνομικό. Από αυτή τη σκοπιά είναι μάλλον περίεργη η απουσία του «Six Feet Under» («Γραφείο τελετών Φίσερ»), ενός από τα πλέον πρωτοποριακά, τολμηρά, ανθρώπινα σίριαλ που πρόβαλε μετά το 2000 η αμερικανική τηλεόραση.
Ας είναι όμως: η συγκέντρωση των τίτλων που αποπειράται εδώ ο Ανδρέας Αποστολίδης είναι μεγάλη, και η ανάλυσή του εύστοχη και ευθύβολη – αντλώντας από βασικά κριτικά κείμενα πάνω σε αυτές τις σειρές, κατά κύριο λόγο από τον κλασικιστή Ντάνιελ Μέντελσον, ο οποίος έχει γράψει μερικά από τα πιο οξυδερκή και απαιτητικά κείμενα πάνω σε αυτές τις σειρές. Σε μια τηλεφωνική κουβέντα που είχαμε με τον Μέντελσον πριν από μήνες, μας είχε εξηγήσει πώς προέκυψε αυτός ο νέος «χρυσούς αιών» της τηλεόρασης (κατά τη γνώμη του, ο πρώτος ήταν, στην Αμερική, τη δεκαετία του ’50), στο βαθμό που πλέον κινηματογραφικοί παραγωγοί, σκηνοθέτες και σεναριογράφοι βρίσκουν πολύ μεγαλύτερο πεδίο ελευθερίας και πειραματισμού στην τηλεόραση παρά στο σινεμά – και αυτό διότι τα νέα αυτά κανάλια, συνδρομητικά ή/και διαδικτυακά, είναι απελευθερωμένα από τους περιορισμούς των μεγάλων εταιρειών παραγωγής. Πολλά τέτοια ζητήματα θίγει ο Ανδρέας Αποστολίδης. Ισως θα είχε ενδιαφέρον αν έθιγε και αυτό που έχει κατ’ επανάληψη τονίσει ο Ντέιβιντ Σάιμον, δημιουργός του αριστουργηματικού «The Wire»: «We basically ripped off the Greeks» – «Βασικά, ξεσκίσαμε τους αρχαίους Ελληνες». Καμία πατριωτική ή αρχαιολαγνική διάθεση εδώ, παρά μόνον να αναδείξουμε πόσο δημιουργικά, δεκαετίες τώρα, οι Αμερικανοί παραμυθάδες γράφουν δραστικές ιστορίες έχοντας θητεύσει στο story-telling του Σοφοκλή, έτσι όπως το ανέλυσε σοφά ο Αριστοτέλης στην «Ποιητική» του.