Γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1983. Σπούδασε Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Θεωρίες του Πολιτισμού στο Μπέρμιγχαμ και Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στην Οξφόρδη. Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορούν τα βιβλία της «Θυμάμαι» (2011) και «Ολα τα χαμένα» (2012), ενώ ετοιμάζεται η μελέτη της «Οταν γράφει το μολύβι: Πολιτική βία, τρομοκρατία και μνήμη στη σύγχρονη ελληνική και ιταλική λογοτεχνία». Από τις εκδόσεις Πόλις, επίσης, μόλις κυκλοφόρησε η συλλογή με διηγήματα που έχει τίτλο «Μόνο το αρνί».
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
Μου αρέσει να συνδυάζω είδη, να τα διαβάζω παράλληλα. Ετσι, στο κομοδίνο μου βρίσκει κανείς το «The Origins of the Chinese Revolution», 1915-1949 του L. Bianco· σχεδόν μόνιμα τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Ε. Κακναβάτου (εκδ. Αγρα) και το «Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά» του Π. Μοντιανό (εκδ. Πόλις).
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Οι αιθέριες γυναικείες λογοτεχνικές υπάρξεις με τα αισθαντικά ονόματα –Τερέζα, Εμμη, Υβόν… Το δικό μου είναι κοινότοπο, ανέμπνευστο· ας μη μιλήσω καν για το επώνυμο.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Δυστυχώς δεν κατέχω τους κανόνες savoir vivre για το τραπέζι. Θα ήμουν πολύ απορροφημένη από την αδεξιότητά μου για να είμαι καλή συνομιλήτρια.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Τα βιβλία δεν μου προκαλούν θυμό: παντελής αδιαφορία ή ακατανίκητη ανία μπορούν όμως να προκύψουν. Ευτυχώς συμβαίνει σπάνια.
Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
Τα βιβλία δεν μου προκαλούν συγκίνηση: γνήσιος θαυμασμός ή καθαρή ψυχαγωγία μπορούν όμως να προκύψουν. Ευτυχώς συμβαίνει συχνά.
Τα διαβάσματά σου πόσο έχουν επηρεάσει τον τρόπο γραφής σου;
Ελπίζω αρκετά. Οχι απαραιτήτως με όρους μίμησης, διότι αφενός θα ήταν επηρμένο να ισχυριστώ εκλεκτικές συγγένειες και αφετέρου μάταιο, θα γινόταν άτσαλα, θα έβλαπτε τον τρόπο γραφής. Ομως όποιος ασχολείται με τις τέχνες είναι λιγάκι σαν την «κλέφτρα κίσσα».
Ζεις μεγάλα διαστήματα στο εξωτερικό το τελευταίο διάστημα. Πιστεύεις ότι αυτό έχει επηρεάσει τη ματιά και τη γραφή σου;
Παρότι οι καινούργιες παραστάσεις οξύνουν την οπτική παρατήρηση, οι καίριες επιδράσεις στη γραφή προκύπτουν από την «τριβή» με άλλες εθνικές λογοτεχνίες, με διαφορετικούς εκφραστικούς τρόπους. Οι περιπλανήσεις στους διαδρόμους βιβλιοθηκών, το ανέβασμα στα ράφια και η κατάβαση στα υπόγεια βιβλιοπωλείων, η καταβύθιση, τελικά, στην ανάγνωση, εκατομμύρια κόσμοι, ισάριθμοι ορίζοντες.
Στα καινούργια σου διηγήματα περιγράφεις συγκρούσεις και προστριβές. Διαπροσωπικές. Πιστεύεις ότι αυτό είναι το καθοριστικό στη σημερινή κοινωνία;
Στο «Μόνο το αρνί» προσπάθησα να εστιάσω στον ανθρώπινο παράγοντα, στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους διαφορετικοί άνθρωποι βιώνουν τις ίδιες προστριβές και συγκρούσεις. Δεν γνωρίζω ποιο είναι το καθοριστικό στη σημερινή κοινωνία· απαντήσεις σε αυτό μόνον αναδρομικά μπορούν να δοθούν, και, μάλιστα, σπανίως με ομοφωνία.
Τι σε κάνει να χαλαρώνεις, να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις;
Ταυτοχρόνως τίποτα. Χωριστά, οι καλές ταινίες, μέρες, άνθρωποι, αντιστοίχως.