«Αδελφές στον πόνο και τον φόβο»

«Αδελφές στον πόνο και τον φόβο»

2' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Με βάση το κρας τεστ του καρκίνου, οι άνθρωποι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

Α. Αυτοί που έχουν την ικανότητα να συμπάσχουν με τον άλλον και, μετά το πρώτο σοκ, μπορούν να αρθρώσουν μια ανθρώπινη κουβέντα.

Β. Αυτοί που αμηχανούν. Θέλουν να πουν ή να κάνουν κάτι, αλλά δεν έχουν τον τρόπο. Είναι, πάντως, συμπαθητικοί.

Γ. Οι πανουκλιασμένοι άνθρωποι. Οσοι είναι τόσο χωμένοι στον εαυτό τους, που, όταν τους λες καρκίνος, σου απαντούν, “ναι, βρε παιδί μου, κι εμένα ξύνεται το δόντι μου”. Αυτοί πρέπει να μπουν σε καραντίνα πάραυτα, αλλιώς μπορεί να γίνεις φονιάς.

Υπάρχει και μια τέταρτη κατηγορία. Τα κορίτσια που νόσησαν. Αυτές είναι οι μόνες που δικαιούνται να ομιλούν. Που όσο και να σου τη σπάει ο τρόπος τους ή όσο και να διαφωνείς με την προσέγγισή τους είναι αδελφές στον πόνο και στον φόβο. Κι αυτό, φίλε μου, δεν ξεχνιέται με τίποτα».

Είναι ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο που δεν κρύβει τίποτα. Το υπογράφει η συγγραφέας Σοφία Νικολαΐδου, έχει τίτλο «Καλά και σήμερα» και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».

Η Σοφία Νικολαΐδου τον περασμένο Σεπτέμβριο έγινε… ενός έτους. Γιατί έτσι αρχίζεις να ξαναμετράς τον χρόνο από τη στιγμή που έχεις αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Και επέλεξε, έτσι, με την αμεσότητα αυτής της «ηλικίας» να γράψει ένα βιβλίο που το αφιερώνει «στα κορίτσια που νόσησαν» και να μιλήσει χωρίς καμία ωραιοποίηση, χωρίς να κρύψει τίποτα κάτω από κανένα χαλί, να μιλήσει για όσα ένιωσε από τη στιγμή που άγγιξε στο στήθος της εκείνο το μικρό εξόγκωμα.

Κατ’ αρχήν λέει τη λέξη της ασθένειας: καρκίνος. Υπάρχουν σελίδες που τη λέει, επί τούτου, τόσες πολλές φορές που αγανακτείς με την… προκλητικότητά της. Η Σοφία Νικολαΐδου επέλεξε να χρησιμοποιήσει το δυνατό της όπλο, τις λέξεις, για να μοιραστεί με τις γυναίκες, κι εκείνες που νόσησαν κι εκείνες που είναι υγιείς, την περιπέτειά της.

Επιλογές σαν αυτήν της Σοφίας (ή άλλων επώνυμων γυναικών, άλλες φορές, με άλλους τρόπους) βοηθούν σίγουρα τις υγιείς γυναίκες σ’ αυτόν τον κόσμο, κυρίως γιατί τους θυμίζουν πόσο συχνά πρέπει να φροντίζουν τον εαυτό τους και τις ετήσιες εξετάσεις τους. Σίγουρα όμως βοηθούν εξαιρετικά –ίσως πολύ περισσότερο– τις γυναίκες που νόσησαν.

Στο κείμενο της Σοφίας θα αναγνωρίσουν πολλές από τις δικές τους στιγμές, από τη στιγμή που διαγνώστηκαν με καρκίνο. Αν έχουν απομακρυνθεί κάπως από εκείνη την ημερομηνία, αν είναι δηλαδή 5, 10, 15 «ετών» [που πάει να πει αν τόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που εκείνες νόσησαν], όλες αυτές οι γυναίκες και είναι πολλές, είμαστε πολλές, θα ξαναφέρουν στο μυαλό τις δικές τους κινήσεις, τα δικά τους συναισθήματα, τις επανεκτιμήσεις που έκαναν έχοντας μπροστά τους αυτό που όλοι θεωρούν ότι αφορά πάντα κάποιον άλλον…

Πρέπει να ευχαριστήσουμε θερμά τη Σοφία Νικολαΐδου γιατί μας κάλεσε να ξαναδούμε τους εαυτούς μας σε μια στιγμή δύσκολη. Να αγγίξουμε τις αδυναμίες μας και τους φόβους μας, που μπορεί ακόμα να μην έχουμε καταφέρει.

Και μη νομίζετε ότι πρόκειται για ανάγνωσμα βαρύ και ψυχοπλακωτικό. Ανθρώπινο είναι, άμεσο, με χιούμορ, με υστερία, με δάκρυα, με ανοησίες, με ό,τι κάνουμε, δηλαδή, ιδίως όταν είμαστε μπροστά σε κάτι άγνωστο. Η Σοφία Νικολαΐδου δεν φοβήθηκε τις φοβίες της και τον εαυτό της. Και νίκησε. Δύναμη, κορίτσια, δύναμη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή