«Ας φτιάξει ό,τι της πει η καρδιά της»

«Ας φτιάξει ό,τι της πει η καρδιά της»

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αν αναζητήσουμε ένα νήμα να συνδέσουμε όλα αυτά με τα οποία κατά καιρούς έχει καταπιαστεί ο Οδυσσέας Ιωάννου, αυτό είναι σίγουρα η γραφή. Ναι, τον μάθαμε από τα ερτζιανά όπου είχε την τύχη –κι εμείς– επί σχεδόν 22 χρόνια να κάνει ραδιόφωνο με τους δικούς του όρους και αισθητική, σίγουρα επίσης έχουμε τραγουδήσει στίχους του από συνεργασίες που έκανε και κάνει με σημαντικούς καλλιτέχνες, αλλά –προσωπικά τουλάχιστον– η ιδιότητα που θα του απέδιδα είναι αυτή του γραφιά. Ετσι, με χαρά έπιασα στα χέρια μου το τελευταίο του βιβλίο, «Το νερό να γίνεις. Λόγια επί προσωπικού…» (εκδ. Πατάκης), που όπως μαρτυρεί και ο τίτλος, είναι μια επιλογή κειμένων με έντονο το στίγμα – βλέμμα του συγγραφέα, ο οποίος με το χάρισμα του οξυδερκούς παρατηρητή της εποχής και των ανθρώπων, σε συνδυασμό με την ευαισθησία που διαθέτει ως δημιουργός, καταθέτει πυκνά αφηγήματα, άλλοτε εξομολογητικά και άλλοτε σχολιαστικά, τρυφερά, αισιόδοξα μα και πικρά.

Τέχνη, μπάλα, πολιτική, τα χρόνια της κρίσης και η επικαιρότητα, η γενιά της μεταπολίτευσης και οι σημερινοί εικοσάρηδες, o καινούργιος κόσμος που του ανοίχτηκε με τον ερχομό της κόρης του, ξεπηδούν από τις 390 σελίδες του βιβλίου με ορμή και με τη σπίθα της στιγμής που γράφτηκαν και ας έχουν περάσει μέχρι και τέσσερα χρόνια από κάποια κείμενα. 140 συνολικά βρίσκονται στο βιβλίο, από τα περίπου 350 που είχε να επιλέξει, δημοσιευμένα στην «Καθημερινή», στην «Ελευθεροτυπία», στο «Δίφωνο», στην «Αυγή», στο περιοδικό «Μετρό», στο protagon.gr. Ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου του λέει ότι αυτή η σούμα κειμένων, η δεύτερη μετά τα «Κέρματα» το 2004, μάλλον είναι η τελευταία. Δεν τον πολυπιστεύω. Το μικρόβιο της γραφής είναι πολύ ανθεκτικό…

Προς το παρόν, διαβάζω αυτό το βιβλίο ως μια συλλογή αποτυπωμάτων. Βρίσκομαι στον Ιούνιο του ’12: «Είναι μεγάλο και ωραίο παιχνίδι ο κόσμος. Και ας είναι ακόμη στην αρχή. Ας πάρει όλα τα υλικά και ας φτιάξει ό,τι της πει η καρδιά της. Ετσι θα μάθει πως δεν υπάρχουν ταπεινά υλικά, ούτε δευτερεύοντα. Τίποτα δεν είναι για πέταμα, αν βρεις τον ρόλο του, αν ξετρυπώσεις το “όνειρό” του. Σαν τους ανθρώπους ένα πράμα».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή