Νερά που ενώνουν μνήμες και επιθυμίες

Νερά που ενώνουν μνήμες και επιθυμίες

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αξίζει ιδιαίτερης προσοχής η επιμονή των συγγραφέων να επιτελέσουν την επανεγγραφή του κόσμου μας με τα εργαλεία της λογοτεχνίας. Οπως, επίσης, είναι θαυμαστή η ψυχραιμία που δείχνουν απέναντι στη λαίλαπα της δυστυχίας στον σύγχρονό τους κόσμο. Ο Ζαφείρης Νικήτας (γενν. 1983), με τα «Νερά του μετανάστη» (εκδ. Μελάνι 2015), γίνεται καταγραφέας και χρονικογράφος αυτής ακριβώς της δυστυχίας.

Χωρίς λεκτικές φιοριτούρες, δίχως ξεφτισμένο και χιλιοπαιγμένο ανθρωπισμό, ο ποιητής δεξιώνεται τις «περιπτώσεις» που συνθέτουν ένα σύνολο. Η συλλογή του είναι μια μικρή βιογραφία προσώπων που τους πήρε το κύμα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς και τους παρέσυρε προς έναν θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Αυτός ο καινούργιος κόσμος, ωστόσο, είναι κάτι που δεν απασχολεί τον ποιητή· τον ενδιαφέρει μόνον η παρουσία των προσώπων στο επώδυνο τώρα τους. Εξάλλου, η Δύση, ως στόχος και ως σύμβολο ευμάρειας, αποδεικνύεται μάλλον λίγη. Στη συλλογή, αυτό το «λίγο» του δυτικού κόσμου απεικονίζεται στα πρόσωπα των ηρώων και των ηρωίδων, τα οποία παλεύουν με τα ίδια τα νερά τους.

Τα «Νερά του μετανάστη» επιτυγχάνουν, από το πρώτο κιόλας ποίημα, να επισημάνουν την καλά κρυμμένη ομορφιά που κρύβουν οι άνθρωποι ακόμη και στις πιο πονεμένες στιγμές τους. Η δεύτερη αυτή συλλογή του Νικήτα είναι ο θρίαμβος της κλωστής που διατηρεί έναν άνθρωπο στη μνήμη της Ιστορίας, την ίδια ώρα που εκείνος παλεύει με την επιβίωση. Η πάλη με την επιβίωση κρέμεται, ωστόσο, από αυτή την κλωστή, την οποία ο ποιητής αναλαμβάνει να διατηρήσει: ο Νικήτας λαμβάνει τον ρόλο εκείνου που απαθανατίζει τις χαμένες μεγάλες προσδοκίες μιας άλλης, καλύτερης ζωής.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση η αποφυγή του μελοδραματισμού ή της αόριστης καταγγελίας στην ποίηση όταν εκείνη καταπιάνεται με πολιτικά ή εν γένει ανθρωπιστικά θέματα που η φλόγα τους ακόμη καίει. Ο Νικήτας, όμως, χωρίς μεγάλα λόγια και με ταπεινότητα, επισημοποιεί τη σχέση του με τον ποιητικό λόγο που δεν βολεύεται στα εύκολα συνθήματα και στους εξυπνακισμούς τους. Επιδιώκει να συντονιστεί με τον παρόντα κόσμο και τα καταφέρνει με την απλότητα που επιβάλλει η χαμηλών τόνων γραφή, δίχως να κομπάζει για τη συγχρονική της αξία. Τα ποιήματά του είναι ένα άσυλο, ένα καταφύγιο για κείνους που πολεμούν δίχως όπλα.

Τα πρόσωπα που αποτελούν τη συλλογή, με τον ευφυή διαχωρισμό της σε δύο ενότητες («Τα νερά του μετανάστη», «Μέλλον»), αντικατοπτρίζουν πλήρως τον τίτλο της: ενιαία νερά που ενώνουν ζωές και μνήμες, επιθυμίες και πραγματικότητες. Ο Ζαφείρης Νικήτας σχολιάζει αυτό που ξεχνάμε: ότι ακόμη κι ένα τεράστιο κύμα αποτελείται από ελάχιστες σταγόνες που έχουν προσδοκίες – και δικαιώματα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή