Ο Εντουαρντ Φρένκελ είναι καθηγητής μαθηματικών στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και συγγραφέας του πολυβραβευμένου βιβλίου «Ερωτας και μαθηματικά» (μτφρ. Τεύκρος Μιχαηλίδης, εκδ. Αλεξάνδρεια). Εκεί ακριβώς γράφει για την ταινία που σκηνοθέτησε, «Τελετουργία του έρωτα και των μαθηματικών»: ένας μαθηματικός δημιουργεί έναν μαθηματικό τύπο για τον έρωτα, αλλά στη συνέχεια καταλαβαίνει ότι οφείλει να κρύψει τον τύπο του για να τον προστατεύσει από το να πέσει σε λάθος χέρια και αποφασίζει να τον γράψει με τατουάζ στο σώμα της γυναίκας που αγαπά. Ετσι, όπως τα μαθηματικά και οι θετικές επιστήμες παρουσιάζονται συνήθως με έναν στερεοτυπικό τρόπο ως κάτι παγερό, ο Φρένκελ επιδιώκει να μας δείξει πώς ένας μαθηματικός τύπος μπορεί να είναι κάτι όμορφο, «όπως ακριβώς η δημιουργία ενός έργου τέχνης ή μιας μουσικής σύνθεσης». Ή μιας ερωτικής επαφής, θα προσθέταμε εμείς…
Πολύ γρήγορα, ο Φρένκελ έθεσε στον εαυτό του το ερώτημα ποιος μαθηματικός τύπος θα έπαιζε τον ρόλο του «τύπου του έρωτα». «Θα «έπρεπε να είναι αρκετά περίπλοκος (στο κάτω κάτω είναι ο τύπος του έρωτα), αλλά και αισθητικά ευχάριστος». Καταλήγει σε μια εξίσωση δική του, μονάχα που «αν στην ταινία έγραφα απλώς τον τύπο σ’ έναν πίνακα και προσπαθούσα να εξηγήσω τι σημαίνει, το πιθανότερο είναι πως οι περισσότεροι θεατές θα είχαν σηκωθεί να φύγουν. Βλέποντάς την, όμως, σε μορφή τατουάζ, είχαν ολότελα διαφορετική αντίδραση. (…) Στην ταινία, η σκηνή του τατουάζ είχε σκοπό να αναπαραστήσει το πάθος που συνδέεται με τη μαθηματική έρευνα. Την ώρα που κάνει το τατουάζ, ο Μαθηματικός απομονώνεται πλήρως από τον κόσμο. Για τον ίδιο, ο τύπος αποτελεί πραγματικό ζήτημα ζωής και θανάτου».
Ο Φρένκελ, επηρεασμένος από μια παλαιά, ασπρόμαυρη ταινία του Γιούκιο Μίσιμα (που καταλήγει με σκηνή χαρακίρι), μας δείχνει το τατουάζ να χαράσσεται στην κοιλιά της αγαπημένης του Μαθηματικού, της Μαρίκο, με τον παραδοσιακό, επώδυνο τρόπο: με καλάμι από μπαμπού. «Ο έρωτας του Μαθηματικού γι’ αυτήν αντιπροσωπεύει τον έρωτά του για τα Μαθηματικά και την Αλήθεια, που για χάρη τους θυσιάζεται.
Αυτή όμως οφείλει να επιζήσει για να διατηρήσει τον τύπο, όπως και για να κυοφορήσει το παιδί τους. Η μαθηματική αλήθεια είναι αιώνια». Ο Φρένκελ διευκρινίζει, βέβαια, πως ένας «μαθηματικός τύπος δεν εξηγεί την αγάπη, αλλά μπορεί να μεταφέρει ένα φορτίο αγάπης. (…) Τα μαθηματικά μάς προχωρούν “από τη μία φάση στην άλλη”», καταλήγει, επηρεασμένος από την ποιήτρια Νόρμα Φάρμπερ, η οποία έγραφε: «Μη μου κάνεις έρωτα τεμπέλικα…/ Προχώρα με από τη μία φάση στην άλλη».