500 λέξεις με τoν Βασίλη Δανέλλη

500 λέξεις με τoν Βασίλη Δανέλλη

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Βασίλης Δανέλλης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, και από το 2009 ζει στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, έχει γράψει διηγήματα και τα μυθιστορήματα «Μαύρη μπίρα», «Λιβάδια από ασφοδίλι» και «Ανθρωπος στο τρένο», το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες από τις εκδόσεις Καστανιώτη, όπως και τα δύο προηγούμενα.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Φροντίζω να υπάρχουν πάντα πολλά βιβλία δίπλα στο κρεβάτι μου. Κάποια από αυτά τα έχω διαβάσει, κάποια δεν θα τα διαβάσω ποτέ, όλα τους όμως με βοηθούν να κοιμάμαι ήσυχος. Αυτές τις μέρες διαβάζω τον «Ανθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν» του Ζορζ Σιμενόν.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελα να είμαι, όπως ο γιατρός Ριε του Καμί, γιατί είναι ακριβώς ό,τι δεν μπορώ να είμαι. Οι ήρωες όμως που με συγκινούν περισσότερο είναι αυτοί που έχουν αδυναμίες, παρόμοιες με τις δικές μου, και προσπαθούν να τις υπερβούν, όπως ο Περέιρα του Ταμπούκι.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Δεν είμαι σίγουρος ότι οι αγαπημένοι μου συγγραφείς θα ήταν απαραιτήτως και ευχάριστη παρέα. Η τέχνη συχνά ξεπερνάει τον δημιουργό της.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Χάρη στην ερώτησή σας, συνειδητοποιώ ότι έχω βαρεθεί, έχω αποκοιμηθεί, αλλά δεν έχω θυμώσει ποτέ με ένα βιβλίο.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

«Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ» του Σιμενόν. Είναι συγκλονιστικό και τρομακτικά επίκαιρο.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Πολλά! Κι αυτό είναι καλό, γιατί πάντα θα υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία για να διαβάσω. Ενα βιβλίο που μάλλον δεν θα διαβάσω ποτέ είναι ο «Οδυσσέας» του Τζόις.

Τι κρύβει από τον αναγνώστη ο «Ανθρωπος στο τρένο»;

Τίποτε απολύτως. Ο αναγνώστης «βλέπει» αυτό που θέλει να δει. Είναι θέμα οπτικής γωνίας.

Ενα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό. Γιατί αυτή η εμμονή με τα τρένα;

Εχει μυστήριο και νουάρ ατμόσφαιρα, αλλά δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα. Γιατί η εμμονή με τα τρένα; Το ίδιο ερώτημα θέτω στον εαυτό μου στις σελίδες του βιβλίου. Η απάντηση είναι: «Τα τρένα ταξιδεύουν τους επιβάτες πιο μακριά απ’ όσο έφτασαν ποτέ οι εφευρέτες τους». Το ίδιο και τα βιβλία.

Εχετε fb, twitter, κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;

Βεβαίως. Είναι χώροι ανταλλαγής απόψεων και ιδεών, επομένως φυσικά και εμπλουτίζουν τη σκέψη, το διάβασμα και το γράψιμό μου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή