Χίλιες και μία νύχτες πολέμου…

Χίλιες και μία νύχτες πολέμου…

4' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΣΑΛΜΑΝ ΡΟΥΣΝΤΙ Δύο χρόνια, οχτώ μήνες και είκοσι οκτώ νύχτες

μτφρ.: Εφη Τσιρώνη,

εκδ. Ψυχογιός

Σε αντίθεση με τους αγγέλους της χριστιανοσύνης, τα τζιν (γνωστότερα σε εμάς ως «τζίνια»), αυτά τα μυθικά πλάσματα της Ανατολής καμωμένα από φλόγες που όμως δεν αναδύουν καπνό, έχουν φύλο.

Τουλάχιστον αυτό μας λέει, μεταξύ πολλών άλλων, ο διάσημος Σαλμάν Ρούσντι στο νέο του μυθιστόρημα (το οποίο κυκλοφορεί εντός των ημερών στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός) με τίτλο «Δύο χρόνια, οχτώ μήνες και είκοσι οκτώ νύχτες». Κάπως παράξενος τίτλος, με μια απλή αριθμητική πράξη όμως συνειδητοποιείς πως κρύβει ένα φανερό και την ίδια στιγμή καλά κρυμμένο μυστικό: αυτά τα «Δύο χρόνια» κ.τ.λ. δεν μας αθροίζουν παρά… χίλιες και μία νύχτες (ένα από τα αγαπημένα αναγνώσματα του Ρούσντι, κατά δική του ομολογία σε συνεντεύξεις). Το τζιν λοιπόν, μπορεί να μην ερωτεύεται και να αγαπά, έχει όμως μια ακόρεστη λαγνεία, μια ροπή προς τις λεγόμενες χαμηλές απολαύσεις – ειδικά την αχαλίνωτη ερωτική επιθυμία.

Ο πόλεμος των κόσμων

Η παρουσία των τζιν στο νέο μυθιστόρημα του Ρούσντι έχει ειδικό βάρος και όπως καλά ξέρουμε από την πρότερη βιβλιογραφία του, ο δημιουργός των τόσο συζητημένων «Σατανικών στίχων» συνδυάζει και εδώ τον μαγικό ρεαλισμό με μια ιστορικού τύπου, πολιτική με την ευρύτερη έννοια, μυθοπλασία. Τι συμβαίνει λοιπόν στο νέο του μυθιστόρημα: στο κοντινό μέλλον, και έπειτα από μια μάλλον αφύσικη θεομηνία στη Νέα Υόρκη (ουσιαστικό τόπο δράσης του βιβλίου και ένα είδος φόρου τιμής από τον συγγραφέα σε μια αγαπημένη του πόλη), το πέπλο που χωρίζει τον ορατό από τον αόρατο κόσμο γεμίζει ρωγμές και το παράδοξο παίρνει το πάνω χέρι. Το θέμα είναι ότι όπως υπάρχουν τζιν που αγαπούν τις ηδονές, υπάρχουν και άλλα, πιο σκοτεινά, που θυμίζουν υπερφυσικές δυνάμεις της καταστροφής. Εδώ ο Ρούσντι, με την παρουσία και του εμβληματικού στοχαστή του κοσμικού ισλάμ του 12ου αιώνα, του Ιμπν Ρουσντ, γνωστού στη Δύση ως Αβερρόη, μας εισαγάγει στον κόσμο του φανατισμού και της τυφλής μανιακής βίας και χωρίς να θέλουμε να αποκαλύψουμε περισσότερα, οι χίλιες και μία νύχτες του βιβλίου είναι στην ουσία ένας υποχθόνιος, διαρκής «πόλεμος των κόσμων» που μέσα στην υπερφυσική του ατμόσφαιρα μοιάζει ανησυχαστικά σύγχρονος, επίκαιρος. Η «Κ» προδημοσιεύει σήμερα ένα μικρό απόσπασμα από τις εισαγωγικές σελίδες του νέου αυτού μυθιστορήματος του Σαλμάν Ρούσντι.

Αθεα τζιν

Ελάχιστα είναι γνωστά, αν και πολλά έχουν γραφεί, για την πραγματική φύση των τζιν, αυτών των καμωμένων από άκαπνη φωτιά πλασμάτων. Τα εξής χαρακτηριστικά είναι ευρέως αποδεκτά: πως είναι ιδιόρρυθμα, απρόβλεπτα, ακόλαστα· ότι μπορούν να κινούνται με μεγάλη ταχύτητα, να μεταβάλουν το μέγεθος και τη μορφή τους και να πραγματοποιούν πολλές από τις ευχές θνητών αντρών και γυναικών αν έτσι επιλέξουν ή αν διά εξαναγκασμού υποχρεωθούν να το κάνουν· και πως η δική τους αίσθηση του χρόνου διαφέρει ριζικά από κείνη των ανθρώπινων όντων. Δεν πρέπει να συγχέονται με τους αγγέλους, μολονότι κάποιες από τις παλιές ιστορίες διατυπώνουν εσφαλμένα πως ο ίδιος ο Διάβολος, ο πεπτωκώς άγγελος Εωσφόρος, γιος της αυγής, ήταν το σπουδαιότερο των απανταχού τζιν. (…)

Το έτος 1195 ο μέγας φιλόσοφος Ιμπν Ρουσντ, κάποτε καδής ή δικαστής της Σεβίλλης και εσχάτως προσωπικός γιατρός του χαλίφη Αμπού Γιουσούφ Γιακούμπ στη γενέτειρά του, την Κόρδοβα, είχε επισήμως διωχθεί και διασυρθεί εξαιτίας των φιλελεύθερων ιδεών του, ιδέες απαράδεκτες για τους ανερχόμενους σε ισχύ φανατικούς Βερβερίνους, που εξαπλώνονταν σαν μάστιγα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της αραβικής Ισπανίας, και είχε αποπεμφθεί σε εσωτερική εξορία στο χωριουδάκι Λουθένα, έξω από τη γενέτειρά του, ένα χωριό γεμάτο Εβραίους, που δεν μπορούσαν πια να λένε πως είναι Εβραίοι, επειδή οι προηγούμενοι ηγεμόνες της Αλ Ανταλούς, η δυναστεία των Αλμοραβιδών, τους είχαν προσηλυτίσει εξαναγκαστικά στο Ισλάμ. (…)

Η λάγνα Ντούνια

Μια μέρα, σύντομα μετά την έναρξη της εξορίας του, μια νεαρή κοπέλα περίπου δεκατεσσάρων καλοκαιριών εμφανίστηκε στην πόρτα του χαμογελώντας γλυκά, χωρίς να χτυπήσει ή να εισβάλει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο στις σκέψεις του, και απλώς στάθηκε εκεί και περίμενε ώσπου ο φιλόσοφος να αντιληφθεί την παρουσία της και να την καλέσει μέσα. (…)

Ορθολογιστής καθώς ήταν, ο Ιμπν Ρουσντ δεν μπόρεσε να μαντέψει πως η Ντούνια ήταν υπερφυσικό ον, μια τζίνια από τη φυλή των θηλυκών τζιν, των τζινίρι: μια σπουδαία πριγκίπισσα αυτής της φυλής σε μια γήινη περιπέτεια, στο κυνήγι της εμμονής της με τους γήινους άντρες γενικότερα και τους ιδιοφυείς εκπροσώπους τους ειδικότερα. (…) «Πες μου μια ιστορία», απαιτούσε συχνά η Ντούνια, στο κρεβάτι, τον πρώτο καιρό της συμβίωσής τους. Ο φιλόσοφος δεν άργησε να ανακαλύψει ότι, παρά τη φαινομενική νεότητά της, η Ντούνια μπορούσε να γίνει πολύ απαιτητική και ισχυρογνώμων, στο κρεβάτι και έξω από αυτό. (…) Η ανακάλυψη πως η ένταση των ορμών της μπορούσε να καμφθεί διά της αφήγησης του πρόσφερε μια κάποια ανακούφιση. «Πες μου μια ιστορία», του έλεγε, κουλουριασμένη στην κόγχη του μπράτσου του με το κεφάλι της φωλιασμένο στο λίκνο της παλάμης του, κι εκείνος σκεφτόταν: Ωραία, τη γλίτωσα για απόψε· και της έδινε, λίγο λίγο, την ιστορία του μυαλού του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή