Ιστορίες ζωής

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΑΛΙΣ ΜΟΝΡΟ

Η αγάπη μιας

καλής γυναίκας

μτφρ.: Τρισεύγενη

Παπαϊωάννου

εκδ. Μεταίχμιο 2016

Η σπουδαία Καναδή συγγραφέας Αλις Μονρό εξέδωσε συνολικά δεκατέσσερις συλλογές διηγημάτων και χαρακτηρίστηκε, σύμφωνα με ένα από τα κριτήρια βράβευσής της από τη Σουηδική Ακαδημία, ως «τεχνίτης του λόγου στη διηγηματογραφία». Με το βραβείο Νομπέλ τιμάται το έργο μιας συγγραφέως που, από την ήρεμη γωνιά της μικρής πόλης Κλίντον στο Οντάριο, με τη μινιμαλιστική γραφή, με τη σαφήνεια και ακρίβεια του λόγου της, τη σωστή χρήση των λεπτομερειών, τις διαθέσεις των ηρώων της, δίνει μια πανοραμική και εσωτερική περιγραφή των ανθρώπινων τύπων, χαρακτηριστικά τα οποία θυμίζουν τη γραφή μιας άλλης σημαντικής Καναδής διηγηματογράφου, της γαλλόφωνης Γκαμπριέλ Ρουά, γνωστής στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από τη συλλογή της Ιστορίες από την οδό Ντεσαμπό. Μόνο που η Μονρό διευρύνει περισσότερο τη θεματική της, αλλά και την τεχνική της με τις διακλαδώσεις και το βάθος που δημιουργεί μέσα στις ιστορίες της. Δεν προσπερνάει τα αφανή, τα ταπεινά υλικά που συνιστούν την πραγματικότητα, αντιθέτως τα τοποθετεί στον κόσμο των ηρώων της.

Πρόκειται για απλούς, καθημερινούς τύπους, χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες, για νοικοκυρές που ζουν σε κάποια γωνιά στην απέραντη ενδοχώρα του Καναδά, κινούνται, ενίοτε, με ρυθμούς νωθρούς, ενώ κατά βάθος αναζητούν την ευτυχία, αν και δεν γνωρίζουν το περιεχόμενό της. Συχνά ξεκινάει την ιστορία της από ένα επεισόδιο και αφού περιπλανηθεί σε άλλα θέματα που συνδέονται, έστω και επιφανειακά, επιστρέφει στο αρχικό της σκηνικό και τότε οι υπόγειες, αδιαφανείς αλληλεξαρτήσεις αποκαλύπτονται αφήνοντας το τέλος μετέωρο. Και μπορεί να αρχίζει μια ιστορία με την αναλυτική και ακριβή περιγραφή ενός οφθαλμοσκοπίου, ωστόσο η συνέχεια είναι άκρως ανατρεπτική, καθώς εμφανίζονται οι μικροί Τομ Σόγερ που κάνουν μια αποκάλυψη, η οποία συνδέεται με τον συναισθηματικό και ηθικό κόσμο μιας «καλής γυναίκας».

Οι ιστορίες ξεδιπλώνονται και ξεπηδούν η μία μέσα από την άλλη, ενώ δημιουργούνται παράλληλοι αλλά και εφαπτόμενοι κόσμοι. Η απουσία δράσης, ενίοτε, εξισορροπείται από την εξαντλητική αναπαράσταση των καθημερινών ασχολιών των χαρακτήρων. Γίνονται, εξάλλου, θέμα οι απλές χειρονομίες, σκέψεις και όνειρα, προσδοκίες, ενώ ο αφηγητής δε συμμετέχει, παρατηρεί και εξιστορεί όσα βλέπει και θυμάται. Ηρεμη και σταθερή, οριζόντια η «φωνή», υπόγειες, άδηλες και συγκρατημένες οι στιγμές, ακόμα και όταν αυτές αποτελούν την κορύφωση της διήγησης. Οι παρεμβάσεις άλλων γεγονότων, φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους, καθώς και τα φλας μπακ διακόπτουν την ευθύγραμμη αφήγηση και ενδυναμώνουν τις υπολανθάνουσες εντάσεις, όπως συμβαίνει στο εξαίρετο διήγημα «Η αγάπη μιας καλής γυναίκας» (σελ. 188).

Κάθε διήγημα του παρόντος τόμου είναι ένα διαμαντάκι, μια φλόγα που αναπηδά από τις πιο σκοτεινές και γοητευτικές πλευρές της ύπαρξης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή