ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. Η Ελευθερία Βαρελά – Νεραντζοπούλου αφιερώνει τη ζωή της στις σχολικές αίθουσες. Με διαρκή θαυμασμό προς τα παιδιά, την εφευρετικότητα αλλά και την παράδοξα έξυπνη συμπεριφορά της προς τη γνώση και τα πράγματα, αποφάσισε να καταγράψει τις αναμνήσεις μια δασκάλας σ’ ένα βιβλίο υπό τον τίτλο «Θυμάσαι;», το οποίο κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις Διάπλαση.
Η συγγραφέας, δασκάλα του Δημοτικού, «σε αίθουσες ευρύχωρες, θερμαινόμενες, εξοπλισμένες με όλα τα σύγχρονα μέσα», όπως λέει η ίδια, διδάσκει κι ονειρεύεται. «Ο Ντράικορς, ο Πιαζέ, ο Πεσταλότσι και ο Ρουσσώ θα έτριβαν τα μάτια τους! Ημαστε η απόδειξη των θεωριών τους», αναφέρει μνημονεύοντας τα παιδικά της χρόνια, σ’ ένα χωράφι στην Αγαθουπόλεως όπου «δίδασκε» τους συνομήλικους συμμαθητές της από έξι χρονών! Βασικό της μέλημα, έκτοτε, ήταν το πώς θα επιτύγχανε να νοσταλγούν οι μαθητές της, με την ίδια συγκίνηση, τη σχολική τους ζωή.
Και κάπως έτσι αποφάσισε να «διασώσει» τις μνήμες μαθητών της, ώστε, όταν εκείνοι θελήσουν κάποτε να θυμηθούν τα «παλιά», να έχουν ένα «λεύκωμα» αναφοράς. Το «Θυμάσαι; Οι αναμνήσεις μιας δασκάλας» είναι για την Ελευθερία Βαρελά – Νεραντζοπούλου μια προσπάθεια να καταγράψει τις σκέψεις που γεννήθηκαν, τις φράσεις που ειπώθηκαν, τις φιλίες και τις αγάπες που δημιουργήθηκαν και χάθηκαν, ένα κομμάτι της ζωής καλά κρυμμένο. «Ψήγματα χρυσού» τα ονομάζει η ίδια, αποκαλύπτοντάς μας ένα μικρό μέρος από αυτές τις αλήθειες και τις ομορφιές.
Το βιβλίο αποτελείται από «γράμματα» προς τους μαθητές της, από σχέδιά τους, από δικά τους γράμματα προς τη δασκάλα τους, από ημερολογιακές καταγραφές. Είναι η αναβίωση ενός ολόκληρου κόσμου μέσα σε σχολικές αίθουσες, η ανασύσταση «οικογενειακών» στιγμών που δημιουργήθηκαν και ίσως αργότερα χάθηκαν, μέσα σε τέσσερις τοίχους, στα θρανία, στον πίνακα, στο προαύλιο, στις εκδρομές. Η διατήρηση της μνήμης μερικών από τις πιο ελπιδοφόρες στιγμές μιας δασκάλας και των μαθητών της.