Οσοι διεκήρυτταν μετά παρρησίας ότι δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του έρχονται να διαψευστούν από το διάσημο τεχνολογικό ίδρυμα της Μασαχουσέτης ΜΙΤ. Επιστήμονες, λοιπόν, ανέπτυξαν μια εφαρμογή η οποία διαβάζει βιβλία δίχως να χρειάζεται ξεφύλλισμα, μέσω, δηλαδή, του εξωφύλλου τους. Αυτό, βεβαίως, εξυπηρετεί πρωτίστως τους μελετητές και συντηρητές βιβλίων που δημοσιεύθηκαν στο βαθύ παρελθόν και το παραμικρό άγγιγμα μπορεί να προκαλέσει φθορές που όλοι θα ήθελαν να αποφύγουν.
Η εφαρμογή αυτή χρησιμοποιεί ακτινοβολία terahertz, δηλαδή ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εντοπίζεται μεταξύ των μικροκυμάτων και του υπέρυθρου φωτός. Το σύστημα αυτό έχει αρκετά πλεονεκτήματα έναντι άλλων τύπων κυμάτων που διαπερνούν επιφάνειες, όπως οι ακτίνες Χ ή τα ηχητικά κύματα. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές, τα terahertz μπορούν να διακρίνουν το μελάνι από το λευκό χαρτί με τέτοιον τρόπο που οι ακτίνες Χ δεν μπορούν.
Φανταστείτε, λοιπόν, αυτή η εφαρμογή να μπει στα σπίτια μας και οι βιβλιοθήκες μας να κουβαλούν βιβλία, τα οποία θα είναι όλα του κουτιού. Αυτό είναι ό,τι πρέπει για όσους θεωρούν το βιβλίο ιερό αντικείμενο που πρέπει να διατηρείται ατσαλάκωτο, στην αρχική του μορφή. Εμείς οι υπόλοιποι θα συνεχίσουμε κανονικότατα να τσακίζουμε σελίδες, να σημειώνουμε στα περιθώρια, να υπογραμμίζουμε φράσεις και να τσακίζουμε τα άκρα της σελίδας. Επίσης, αν, ας πούμε, το «Πόλεμος και Ειρήνη» παραμένει άθικτο στη βιβλιοθήκη μας, θα μπορούμε να λέμε ότι το διαβάσαμε με αυτή την εφαρμογή, γι’ αυτό και στέκει αγέρωχο στα ράφια. Κι ας μας δίδαξε, από το 2008, ο Πιερ Μπαγιάρ «Πώς να μιλάμε για βιβλία που δεν έχουμε διαβάσει» (μτφρ. Ελπίδα Λουπάκη, εκδ. Πατάκη).