Ο Δημήτρης Πέτρου γεννήθηκε το 1970 στη Δράμα, όπου και ζει. Εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές, την «Α΄ Παθολογική» (Δεκ. 2013) και πρόσφατα τα «Χωματουργικά» (Απρ. 2016), και οι δύο από τις εκδόσεις Μικρή Αρκτος.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Συνήθως η στοίβα δίπλα στο κρεβάτι περιλαμβάνει νέες εκδόσεις που μου τράβηξαν το ενδιαφέρον, αλλά και παλαιότερα βιβλία που συχνά ανατρέχω για να ξαναδιαβάσω αποσπάσματα. Αυτό τον καιρό δίπλα μου βρίσκονται: ο «Ταξιδιώτης του αιώνα» του Αντ. Νέουμαν, τα «Βερολινέζικα χρονικά» του Γ. Ροτ αλλά και το «Δόκτωρ Φάουστους» του Τ. Μαν, στο οποίο επιστρέφω για τρίτη φορά. Ομως πάντα με συντροφεύουν ποιήματα της Τζ. Μαστοράκη, του Β. Στεριάδη και τα άπαντα του Σολωμού.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Είναι πολλοί οι λογοτεχνικοί ήρωες που αγάπησα. Αν έπρεπε να επιλέξω έναν, πιθανώς να διάλεγα τον πρόξενο Τζόφρεϊ Φέρμιν από το βιβλίο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μ. Λόουρι, γιατί με γοητεύουν οι ζωές των αναχωρητών και όσων επιλέγουν την καταστροφή τους.
Με ποιον ποιητή θα θέλατε να δειπνήσετε;
Θα ήθελα να μπορούσα να δειπνήσω με τον Γεώργιο Βιζυηνό. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν και ποιητής. Να μιλάμε όλο το βράδυ υπό το φως των κεριών για την Μπετίνα, τους έρωτες εν Γοτίγγη και για παθήσεις της ψυχής.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Δεν θυμάμαι βιβλίο να με έχει θυμώσει. Υπάρχουν όμως βιβλία που με απογοήτευσαν και τα εγκατέλειψα χωρίς ενοχές.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Τα μικρά πεζά της Νίκης-Ρεβέκκας Παπαγεωργίου «Του λιναριού τα πάθη» και «Ο μέγας μυρμηγκοφάγος».
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Δεν έχω ολοκληρώσει τον «Ανθρωπο χωρίς ιδιότητες» του Ρ. Μούζιλ. Δεν θα ‘λεγα όμως πως ντρέπομαι, περισσότερο θλίβομαι. Και υπόσχομαι συνεχώς στον εαυτό μου να επανορθώσω με την πρώτη ευκαιρία.
Τι ακριβώς είναι τα «Χωματουργικά»; Τίτλος ύποπτα μη ποιητικός…
Τίτλος όχι ύποπτα αλλά ακριβώς ηθελημένα μη ποιητικός. Δεν πιστεύω στις ποιητικές λέξεις. Κάθε λέξη, στην κατάλληλη θέση, μπορεί να γίνει ποιητική. Τα «Χωματουργικά» είναι η σχέση μου με το τόξο της βορινής περιφέρειας, όπως το βίωσα και το βιώνω, το «παιχνίδι» μου με τα χώματα της γης που με διαμόρφωσε.
Εχετε Facebook, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Χρησιμοποιώ μόνον το Facebook, κυρίως για να έχω επαφές με ανθρώπους που αλλιώς δεν θα είχα την δυνατότητα, αλλά και για χαλάρωση από την καθημερινότητα. Στο γράψιμο δεν ένιωσα ποτέ να με επηρεάζει, είτε θετικά είτε αρνητικά, αλλά όσον αφορά το διάβασμα υπήρξαν στιγμές που έπιασα τον εαυτό μου να λοξοκοιτάζει. Ομως, όταν πέσει στα χέρια μου ένα συναρπαστικό βιβλίο, τότε τίποτα δεν μπορεί να μου αποσπάσει την προσοχή.