Στάχτη 43.750 δολαρίων
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, δημοπρατήθηκαν οι στάχτες του Τρούμαν Καπότε και παραδόθηκαν σε ανώνυμο πλειοδότη από το Λος Αντζελες. Ο πλειοδότης θα καταβάλει 43.750 δολάρια για τις «ορφανές» στάχτες του Αμερικανού ιδιόρρυθμου συγγραφέα. Οι στάχτες έμειναν μόνες στον κόσμο, διότι «έφυγε» πέρυσι η Τζόαν Κάρσον, στενή φίλη του Καπότε, που διατηρούσε το περιώνυμο δοχείο στο σπίτι της από το 1984, οπότε και ο φίλος της πέθανε από ηπατική ανεπάρκεια.
Το «λεξικό» του ντιμπέιτ
Το υπέροχο λεξικό Merriam-Webster τουίταρε, κατά τη διάρκεια του ντιμπέιτ μεταξύ Κλίντον και Τραμπ, τις λέξεις που αναζήτησαν οι περισσότεροι τηλεθεατές ακούγοντας τους δύο υποψηφίους. Εχει πλάκα να δει κανείς τι δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι Αμερικανοί από τη γλώσσα τους. Αυτό, όμως, που έχει περισσότερο πλάκα είναι ότι ο Τραμπ είπε τις λέξεις που όλοι κατάλαβαν λιγότερο, όχι διότι είπε τίποτε τρομερό, αλλά επειδή η προφορά του μπέρδεψε πολλούς χρήστες. Πάντως, μεταξύ των λέξεων που αναζητήθηκαν περισσότερο ήταν το «cognizant» (ο γνώστης) και το «stamina» (το σθένος). Τις πιο «δύσκολες» λέξεις είπε η Χίλαρι.
Εσωστρέφεια vs αγένεια
Ενα άρθρο στους New York Times, στις 24 Σεπτεμβρίου, βάλθηκε να μας πείσει ότι η εσωστρέφεια είναι πολύ πιθανό να είναι ένας απλός εγωκεντρισμός, μια αδυναμία ενσυναίσθησης – και, τελικά, αγένεια. Ο συνειρμός, λογικά μάλλον, με οδήγησε στους εσωστρεφείς ήρωες της λογοτεχνίας: ο κ. Ντάρσι από το «Υπερηφάνεια και προκατάληψη» της Τζέιν Οστεν, η Τζέιν Εϊρ της Σαρλότ Μπροντέ, ο Μεγάλος Γκάτσμπι του Φιτζέραλντ. Ηταν, άραγε, όλοι τους απλώς αγενείς;
Από μέσα προς τα έξω;
Τρία είναι τα πράγματα που δεν μας είπαν ο Δήμος Αθηναίων και ο κ. Καμίνης, κυρίως, οι φορείς και επαγγελματίες του βιβλίου στη συνέντευξη Τύπου για την ανακήρυξη της Αθήνας ως Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου 2018: πώς θα εντάξουν τους πρόσφυγες, για τους οποίους έκαναν διαρκείς αναφορές απαξάπαντες, στη γιορτή που ετοιμάζουν· πώς ελπίζουν να λύσουν τα οικονομικά ζητήματα που αναπόφευκτα θα ανακύψουν· αν για τον τουρισμό, για τον οποίον είπαν ότι θα είναι το μεγάλο ατού της εξωστρέφειας, θα ετοιμάσουν μεταφράσεις σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας σε μερικές, τις πολυμιλούμενες έστω, γλώσσες, ώστε ο περιώνυμος τουρισμός να έχει κάτι να διαβάσει, κάτι να καταλάβει, εκτός από ελληνικά που πιθανότατα δεν γνωρίζει. Αμήν.
«Βαριά» λογοτεχνία
Ενας συγγραφέας κι ένας εκδότης, στο κέντρο της Αθήνας, διαφωνούσαν τις προάλλες για το εάν το «Confiteor» του Ζάουμε Γκαμπρέ (μτφρ. Ευρυβιάδης Σοφός, εκδ. Πόλις) είναι «δύσκολο φορμάτ για ανάγνωση ενός τόσο παραληρηματικού κειμένου και με εξάντλησε όλο το καλοκαίρι» ή «εγώ το διάβασα σε δύο νύχτες. Δεν είναι σειρά, ταινία είναι». Θέση δεν μπορούσα να πάρω, αλλά ενδιαφέρθηκα να μάθω εάν το κοινό αρέσκεται σε ογκώδη, υπό πολλές έννοιες, βιβλία. Η απάντηση που πήρα ήταν μια μικρή έκπληξη: είναι στη 14η χιλιάδα. Κάποιοι τρίβουμε πονηρά τα χέρια μας.