Ο Θεοδόσης Μίχος γεννήθηκε στον Βόλο το 1979. Ζει στο κέντρο της Αθήνας από το 1998. Από το 2004 εργάζεται ως δημοσιογράφος. Είναι ιδρυτικό μέλος και ένας από τους αρχισυντάκτες της Popaganda και ραδιοφωνικός παραγωγός (καθημερινά 8-10 π.μ. στον Best 92.6). Το «Κράτα το σόου» (εκδ. Key Books) είναι το πρώτο του βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Rachel Kushner – «Τα φλογοβόλα» και την επανέκδοση, με αφορμή τα εικοστά του γενέθλια, του «Infinite Jest» του David Foster Wallace.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Rob Gordon του High Fidelity λόγω κοινής πετριάς με την κουλτούρα του βινυλίου. Ή ο Billy Pilgrim του Slaughterhouse-Five, γιατί «έτσι πάει».
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Thomas Pynchon ή τον Χρήστο Βακαλόπουλο.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Το «Telegraph Avenue» του Michael Chabon, γιατί θίγει το ζήτημα του gentrification που ως αμετανόητο λάτρη των αστικών τοπίων, με απασχολεί συχνά.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Το «Αεροπλαστ» της Αντζελας Δημητρακάκη. Γιατί, όπως λέει και η πρωταγωνίστρια, «η καμένη γη είναι πάντα μια αξιόπιστη αρχή».
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
James Joyce – «Οδυσσέας».
«Κράτα το σόου». Γιατί; Και ποιο σόου;
Κάθε σόου που μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για να ξετυλιχτεί, στην πραγματικότητα ή στο μυαλό μας, μία ιστορία – όπως συμβαίνει και με τα 18+1 σόου αυτού του βιβλίου. Γιατί όπως είπε κάποτε από το μικρόφωνο ο Alex K των Last Drive: «Ακόμη και αν δεν θα μας έχει μείνει τίποτα άλλο, θα μας έχει μείνει ένα ποτήρι χαμένα όνειρα».
Πρώτο βιβλίο παράλληλα με τη δημοσιογραφία. Πώς νιώθετε;
Το «Κράτα το σόου» ήταν το πρώτο πράγμα που ξεκίνησα να γράφω χωρίς να ξέρω αν θα το διαβάσει ποτέ κανείς – μη σας πω κιόλας ότι ήμουν σίγουρος ότι θα μείνει για πάντα στο «συρτάρι». Με κίνδυνο να φανώ ψευδεπίγραφα μετριοπαθής, ομολογώ ότι περισσότερο από το ότι κυκλοφόρησε το βιβλίο μου, με ικανοποιεί το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που δείχνουν ότι ήθελαν να διαβάσουν ένα βιβλίο σαν το δικό μου. Ειλικρινά θα χαιρόμουν εξίσου αν είχε γραφτεί από κάποιον άλλο. Ελπίζω να γίνομαι σαφής.
Εχετε Facebook, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Εχω και Facebook και Twitter και Instagram, και τα τρία αυτά μαζί συνθέτουν τον δεύτερο μεγαλύτερο εθισμό μου, μετά το κάπνισμα. Τα social media μπορούν να αποτελέσουν ανεκτίμητα εργαλεία για κάποιον που γράφει, αν και η διάσπαση προσοχής είναι η μάστιγα της εποχής – έτσι πάει, που λέει και ο Kurt Vonnegut. Το μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό μου είναι να γράψω το δεύτερο βιβλίο offline.