Κατάγεται από τη Λάρισα αλλά έχει πολλές πατρίδες. Τον Πλαταμώνα όπου έμαθε μπάνιο, τη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε, την Αθήνα όπου ζει και την Κρήτη όπου πηγαίνει για να κάνει βόλτες στα βουνά και στα φαράγγια. Εχει γράψει βιβλία που τα διαβάζουν κυρίως παιδιά αλλά καμιά φορά και οι μεγάλοι. Εχει γράψει και ιστορίες για το θέατρο που το αγαπά πολύ. Εχει δυο παιδιά, ένα σκυλί και τέσσερις γάτες. Λατρεύει τα καλοκαίρια, τα βιβλία, τις ταινίες, μισεί τα στενά ρούχα, το σκοτάδι και τη ζωή χωρίς όνειρα για μεγάλα ταξίδια.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Το μυθιστόρημα του Δον Σανδάλιο σκακιστή» του Ουναμούνο, το «Καρδιά τόσο άσπρη» του Χαβιέρ Μαρία, το «Confiteor» του Καμπρέ. Βλέπετε, ετοιμάζομαι για ταξίδι στην Ισπανία. Ακόμα δεν θυμάμαι από πότε έχω δίπλα μου τον «Ερωτόκριτο», τον «Χρυσό Κλώνο» του Φρέιζερ, έναν από τους πολλούς τόμους και πολλά ακόμα.
Ποια ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Αγαπάω την Κλάρα από «Το σπίτι των πνευμάτων», τη Φερμίνα από τον «Ερωτα στα χρόνια της χολέρας», αλλά δεν θα ήθελα να είμαι καμιά απ’ αυτές. Η λογοτεχνία είναι βόλτα στη ζωή των άλλων και ξανά πίσω. Ετσι μάλλον Δουλτσινέα θα έλεγα για να με θέλει, ο πιο αγαπημένος μου ήρωας, ο Δον Κιχώτης.
Με ποιον συγγραφέα/ποιητή θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Μαρκές. Στο τελευταίο μου βιβλίο, τον γάτο που ενώνει τους δυο κόσμους τον καθημερινό με τον φανταστικό τον λένε Γκαμπίτο. Τη συγκίνηση που ένιωσα διαβάζοντας τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» δεν θα την ξεχάσω ποτέ και φοβάμαι ότι όσες φορές και να το ξαναδιαβάσω δεν θα τη νιώσω ποτέ.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Ενα υπέροχο βιβλίο που δεν κατάφερα να τελειώσω και θύμωσα με τον εαυτό μου που δεν ήμουν έτοιμη. «Το Τέρας έρχεται» του Πάτρικ Νες. Ο ήρωας δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και προσποιείται πως η μαμά του δεν είναι άρρωστη. Το διαβάζαμε παράλληλα με τον γιο μου και στο τέλος, δεν ξέρω, δεν το άντεξα.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Η «Υπέροχη φίλη μου» της Φεράντε. Με συγκίνησε η σχέση των δυο κοριτσιών. Ανυπομονώ για τη συνέχεια.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Κάθε φορά που το ξαναρχίζω δεν φτάνω πέρα από τη Μεριά του Σουάν.
Εχετε Facebook, Twitter κτλ.; Εάν ναι, εμπλουτίζουν ή εμποδίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Εχω μόνο Facebook, το οποίο απέκτησα έπειτα από πίεση της κολλητής μου. Παρόλο που ήμουν γεμάτη ερωτηματικά, τελικά το απολαμβάνω χωρίς να έχει αλλάξει σε τίποτα την καθημερινότητά μου. Ψέματα λέω… μπορεί να μου τρώει λίγες σελίδες διάβασμα.
Τα παιδιά είναι πιο δύσκολοι αναγνώστες;
Δεν νομίζω. Απλώς τα παιδιά πιστεύουν ακόμα σ’ έναν κόσμο πιο δίκαιο, σ’ έναν κόσμο ελεύθερο. Χωράνε ακόμα στη ζωή τους τα όνειρα, η φαντασία, η επανάσταση.
Υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής στα βιβλία σας; Κι αν ναι, ποιος είναι;
Η ουτοπία. Η δυνατότητα να ονειρεύεσαι. Κάθε επόμενη μέρα.