Ο Αδωνις και οι ποιητές μετά την Αραβική Ανοιξη

Ο Αδωνις και οι ποιητές μετά την Αραβική Ανοιξη

2' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΑΔΩΝΙΣ

Ενας τάφος για τη Νέα Υόρκη

[ποίηση 1949-2008]

μετάφραση, εισαγωγή:

Αγγελική Σιγούρου

εκδ. Πατάκη, σελ. 238

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ

Σύγχρονης αραβικής ποίησης

μετάφραση, πρόλογος:

Πέρσα Κουμούτση

εκδ. ΑΩ, σελ. 131

Ευτυχείς εκδοτικές συμπτώσεις, που αποτελούν μικρά εκδοτικά γεγονότα. Με διαφορά μόλις δύο μηνών (1/2017, 11/2016) εκδόθηκαν η ανθολογία ποιημάτων του Αδωνη (γενν. 1930), του χαρακτηρισμένου ως «σημαντικότερου εν ζωή Αραβα ποιητή», από τη σίγουρη μετάφραση της Αγγελικής Σιγούρου, καθώς και η «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης», με την αξιοθαύμαστη φροντίδα της Πέρσας Κουμούτση.

Δεν έχει και τόση σημασία αν ο Σύρος Αδωνις είναι ο «σημαντικότερος» Αραβας ποιητής – σημασία έχει πως είναι εκείνος τον οποίο θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε ενσαρκωτή και –γιατί όχι;– εμψυχωτή του μαγικού ρεαλισμού της Ανατολής. Ο Αδωνις λέει συνεχώς ένα σκληρό παραμύθι· είναι δύσκολο να είσαι σίγουρος πότε εννοεί αυτό που λέει και πότε μιλάει συνωμοτικά, απευθυνόμενος στο κλειστό κλαμπ των ρομαντικών κυνικών. Εξάλλου, το «όλα είναι μεταφορά» της Αγγελικής Σιγούρου, στην εισαγωγή του βιβλίου (σελ. 16), λειτουργεί ως –ενίοτε επίμονος– οδοδείκτης ανάγνωσης, αφού μας καλεί επιτακτικά να ανακαλύψουμε τους κόσμους που υποδόρια ενυπάρχουν στις φράσεις και στις εικόνες. Παρότι η ευρύτητα του έργου του μοιραία τον κατατάσσει στους μείζονες του καιρού μας, ο Αδωνις, θα λέγαμε, ξεπερνάει τον ίδιο του τον εαυτό κάθε φορά που πατάει, με τόση σιγουριά, στην κατευναστική «βιολογία» της μητρικής του γλώσσας και ταυτόχρονα στη νέα του ζωή στη «γρήγορη» Δύση – κατορθώνοντας, την ίδια στιγμή, να αντιταχθεί στη στερεοτυπική συμπεριφορά της Δύσης, καθώς ωθεί τις δικές του προκαταλήψεις να καταρρεύσουν μπροστά στον Κόσμο.

Ευρύ φάσμα

Υπάρχουν, βέβαια, και εξίσου ευρείς Αραβες ποιητές, τους οποίους φρόντισε να μας γνωρίσει η Πέρσα Κουμούτση. Ποιητές από την Αίγυπτο, την Αλγερία, το Ιράκ, τον Λίβανο, το Μαρόκο, την Παλαιστίνη, τη Σαουδική Αραβία, τη Συρία και την Τυνησία καλύπτουν, έστω και αποσπασματικά, τον σύγχρονο αραβικό κόσμο, αυτό τον κόσμο που, βίαια πολλές φορές, αλλάζει, μετατοπίζεται, αναζητεί νέα έκφραση. Ενας κόσμος τόσο κοντά και τόσο μακριά.

Ισως οι «αποστάσεις» δεν παίζουν κρίσιμο ρόλο, καθώς οι ανθολογούμενοι ποιητές, σχεδόν νομοτελειακά, απλώνονται γύρω από τη λεγόμενη Αραβική Ανοιξη. Ας μη γίνει παρεξήγηση: η Αραβική Ανοιξη λειτουργεί ως ένα κομβικό ιστορικό momentum – και μέχρις εκεί.

Εξάλλου, βασική «θέση» της Πέρσας Κουμούτση είναι η αποτύπωση «της προοδευτικής διαφοροποίησης και της εξέλιξης της [αραβικής ποίησης] τα τελευταία χρόνια μέσα από αντιπροσωπευτικά δείγματα ποιημάτων». Αυτός είναι, εξάλλου, και ο χρησιμότατος ρόλος μιας ανθολογίας και, αδιαμφισβήτητα, η ανθολογία ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτόν, ιδίως συστήνοντάς μας τον Αμπού Νουουάς, τον Αιγύπτιο ποιητή του 7ου μ.Χ. αιώνα, ο οποίος «συνομιλεί» με τους συγχρόνους μας. Προσωπική συμπάθεια: ο Αλγερινός Αχλάμ Μουστεγανέμι (γενν. 1958).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή