500 λέξεις με τη Μαρία Μπουτζέτη

500 λέξεις με τη Μαρία Μπουτζέτη

2' 23" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H Mαρία Μπουτζέτη γεννήθηκε το 1986 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, λαμβάνοντας μεταπτυχιακή ειδίκευση στα ψηφιακά, αλληλεπιδραστικά Μέσα. Το «Τι έχουν πάθει οι λέξεις;» (Μεταμεσονύκτιες εκδόσεις) είναι το πρώτο της βιβλίο.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Διαβάζω τη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση. Γνωρίζω την υπόθεση, έχοντας παρακολουθήσει τη θεατρική μεταφορά. Το βιβλίο όμως μου επιτρέπει να πλάσω τις δικές μου εικόνες, να ξαναχρωματίσω τα τοπία, να ξαναδώσω εκφράσεις στα πρόσωπα.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Θαυμάζω ήρωες όπως ο Γιάννης Αγιάννης των «Αθλίων» του Ουγκώ ή ο Χάουαρντ Ρόαρκ του «Κοντά στον Ουρανό» της Αϊν Ραντ, για την ακλόνητη πίστη στις ιδέες τους, για τη μαχητικότητα με την οποία στέκονται απέναντι σε ένα σύστημα εξουδετέρωσης, αλλά δεν ταυτίζομαι. Είμαστε ήρωες του μικρού, δικού μας παραμυθιού.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Θα ήθελα να συναντήσω για δυο ώρες τον Οσκαρ Ουάιλντ. Θα του ζητούσα να μου αποκαλύψει το πορτρέτο που επιμελώς κρύβει ο Ντόριαν Γκρέι. Θα ήταν μια σκληρή αλλά άκρως διδακτική εμπειρία.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Μόνο ένα καταπληκτικό βιβλίο μπορεί να σε κάνει να θυμώσεις. Με θύμωσε πολύ το «Λάθος» του Αντώνη Σαμαράκη για τα φράγματα που βάζει το Καθεστώς ανάμεσα στους ανθρώπους, για τον ολοκληρωτισμό που επιχειρεί να δαμάσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους – κάτι που, τελικά, δεν επιτυγχάνει· υπάρχουν όμως φορές που επιτυγχάνει τη φυσική τους εξόντωση.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Διάβαζα από την «Πολιτεία» του Πλάτωνα την Αλληγορία του Σπηλαίου. Με συγκίνησε η συνάντηση με την αλήθεια, η σύγκρουσή της με τις προκαταλήψεις, η μοναξιά εκείνου που την αναγνωρίζει.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Πολλά κλασικά βιβλία δεν έχω διαβάσει. Δεν ντρέπομαι όμως γι’ αυτό. Πιστεύω ότι για κάθε βιβλίο χρειάζεται ένα κίνητρο· υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος και η ανάλογη ωρίμανση, που θα σου επιτρέψει να το αξιοποιήσεις. Για να μην υπεκφεύγω όμως, σίγουρα αισθάνομαι τύψεις που δεν έχω διαβάσει ποτέ ολόκληρο το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» του Ρουσώ.

Τι έχουν πάθει οι λέξεις;

Οι λέξεις δεν διανύουν την πιο ένδοξη εποχή τους. Μοιάζουν αδύναμες να προφτάσουν τις ιστορικές μεταβολές που συντελούνται και ανατρέπουν τις «βεβαιότητές» μας. Μοιάζουν ανήμπορες να ερμηνεύσουν, πόσο μάλλον να εμπνεύσουν. Τι φταίει; Αφενός γινόμαστε παρατηρητές μιας πρωτοφανούς «φλυαρίας» στο Διαδίκτυο, αφετέρου έχουμε χρησιμοποιήσει τις λέξεις καταχρηστικά. Ομως οι λέξεις πάντα θα αποτελούν τον μοναδικό συντελεστή μεταβολής, θα είναι το μόνο αντίβαρο στη βία που ολοένα ελλοχεύει.

Ποια διέξοδο προτείνετε για την «επόμενη» μέρα;

Η διέξοδος δεν έχει τη μορφή «συσκευασμένης» λύσης, δεν είναι συνταγή με συγκεκριμένο τρόπο εκτέλεσης. Η διέξοδος βρίσκεται μέσα από την ανακάλυψη του εαυτού μας. Αναζητείται στις αφορμές που δίνουν τα ταξίδια, οι αναμνήσεις, οι συμβολισμοί και στα κίνητρα που δημιουργούν οι αμφιβολίες και οι πόθοι. Είναι μία προσωπική διαδρομή που γίνεται συλλογικό αποτέλεσμα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή