Ο Στέφανος Δάνδολος έχει γράψει εννέα μυθιστορήματα. Για το σύνολο του πεζογραφικού έργου του έχει τιμηθεί με το βραβείο Μπότση παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι μεταφρασμένος στα ιταλικά, στα τουρκικά και στα κορεατικά. Το τελευταίο του μυθιστόρημα με τίτλο «Οταν θα δεις τη θάλασσα» κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τον τελευταίο χρόνο μόνο Πηνελόπη Δέλτα. Βιβλία και ημερολόγιά της μετακινούνται καθημερινώς από το γραφείο στο κρεβάτι, και αντιστρόφως.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Μάλλον ο Νέιθαν Ζούκερμαν του Φίλιπ Ροθ. Για να βιώσω τη νεοϋορκέζικη κοσμογονία του ’60 και του ’70.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Σε μιαν άλλη ζωή –εφόσον έχει πεθάνει– ίσως με τον Ρόμπερτ Γκρέιβς.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
«Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» του Λεονάρδο Παδούρα. Εξαιρετικό το θέμα του, αλλά η γραφή τόσο επιτηδευμένη. Υπήρχαν σελίδες όπου ένιωθα ότι διαβάζω προτάσεις που κοιτάζονται στον καθρέφτη.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
«Το μονοπάτι για τα βάθη του Βορρά» του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
«Πόλεμος και ειρήνη», Λέων Τολστόι.
«Οταν θα δούμε τη θάλασσα» τι μπορεί να βιώσουμε ως αναγνώστες;
Την εμπειρία ενός ταξιδιού. Είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα με φόντο την Ελλάδα μιας άλλης εποχής, και πραγματεύεται θέματα όπως η απιστία, το πάθος, η σύγκρουση ανάμεσα στα θέλω και στα πρέπει. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και η ιστορία ενός τόπου: Τρικούπης, Δηλιγιάννης, ξένοι διπλωμάτες, δάνεια, ο ρόλος του βασιλιά. Ενα ψηφιδωτό από μικρές και μεγάλες οδύσσειες.
Γιατί η δράση του βιβλίου τοποθετείται στην Αθήνα του 1886;
Επειδή ήθελα να συνθέσω γύρω από την ερωτική μου ιστορία μια ενδιαφέρουσα τοιχογραφία. Και η συγκεκριμένη εποχή μπορεί να προσφέρει στον αναγνώστη εκπληκτικές πολιτικο-κοινωνικές συνάφειες με το σήμερα. Μου αρέσει το βύθισμα στο παρελθόν, αλλά θέλω να έχει ουσία και προεκτάσεις.
Εχετε Facebook, Twitter κτλ; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Εχω, αλλά δεν είμαι εξαρτημένος. Πολύ λίγες αναρτήσεις σε εβδομαδιαία βάση, και εξαιρετικά επιλεγμένες. Οχι τι έφαγα ή τι νιώθω αυτή τη στιγμή. Η δουλειά μου είναι το γράψιμο, οπότε αποφεύγω να γράφω στον ελεύθερο μου χρόνο. Οπότε, ούτε εμποδίζουν ούτε εμπλουτίζουν. Ολα έχουν να κάνουν με το πώς χειρίζεσαι κάτι.