Η Ελενα Χουζούρη έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, μελέτες για πρόσωπα και θέματα της ελληνικής λογοτεχνίας και από το 2004 έως σήμερα τα μυθιστορήματα: «Σκοτεινός Βαρδάρης» (Κέδρος), «Πατρίδα από βαμβάκι» (Κέδρος, 2009), «Δύο φορές αθώα» (Κέδρος, 2013) και «Ο θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ» (Πατάκης, 2016) το οποίο τιμήθηκε, πρόσφατα, με το Βραβείο Πεζογραφίας 2017, του περιοδικού Κλεψύδρα. Τα μυθιστορήματα της Ελ. Χουζούρη έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, βουλγαρικά, σερβικά και τουρκικά. Η συγγραφέας έχει μακρά θητεία στη δημοσιογραφία (τομέας πολιτισμού και βιβλίου) καθώς και στην κριτική της λογοτεχνίας.
Πόσα βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Πάντα έχω τρία έως τέσσερα. Διαβάζονται παράλληλα!
Ποιος ήρωας/ηρωίδα θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ηρωας: Ο Σαλ Παραντάιζ («On The Road»), για το ταξίδι, την περιπλάνηση, την τζαζ, τη ροκ. Ηρωίδα: H λαίδη Νάνσυ Κάμπελ («Ακυβέρνητες Πολιτείες»), για την ψευδαίσθηση της ουτοπίας, το ρίσκο, τον έρωτα.
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Ορχάν Παμούκ, στο ρεστοράν Huzur, στην Κωνσταντινούπολη.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Μου είναι αδύνατον να θυμώσω με οποιοδήποτε βιβλίο, όσο κακό κι αν είναι.
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Τo «Confiteor» του Ζάουμε Καμπρέ.
Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Τα βιβλία του Καζαντζάκη –πλην του Ζορμπά– αλλά, ομολογώ, ότι δεν ντρέπομαι και τόσο.
Τελικά η Ιστορία είναι ένα σφαγείο ανωνύμων; Τι μας λέει ο «θείος Αβραάμ» επ’ αυτού;
Μας λέει ακριβώς αυτό: Οτι η Ιστορία, ανά τους αιώνες, περνάει και ξαναπερνάει, σαν οδοστρωτήρας, πάνω από τις ζωές των απλών, ανυποψίαστων και αθώων ανθρώπων και τις ισοπεδώνει αμείλικτα.
Η μνήμη, συλλογική ή ατομική, μπορεί να έχει στοιχεία επινόησης;
Πάντα! Και αυτή είναι η δύναμη αλλά και η αδυναμία της ταυτόχρονα. Η σύνθεση των δύο μας προσφέρει μια τρίτη αλήθεια, ίσως την πιο αντικειμενική.
Εχετε fb ή Twitter κ.λπ; Αν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο ή το διάβασμα;
Εχω fb αλλά ασχολούμαι ελάχιστα. Θεωρώ χάσιμο χρόνου την υπερβολική ενασχόληση σε όλα αυτά. Σαφώς εμποδίζουν το γράψιμο και το διάβασμα. Εμένα τουλάχιστον.