Ο «καυτός» έρωτας για το παγωτό

Ο «καυτός» έρωτας για το παγωτό

3' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Ο θερμότερος έρως των λαρύγγων είναι τα παγωτά, αφειδώς καταναλισκώμενα, και συχνά προκαλούντα διλημματικούς ρεμβασμούς προτιμήσεως μεταξύ ξανθής κρέμας, ροδαλής φράγολας, και μελαγχροινής σοκολάτας, ο έρως των λαρύγγων, όπως πάλιν ο έρως των οφθαλμών είναι η απαράμιλλος νυκτερινή μαγεία του αττικού ουρανού…».

Τέτοια έγραφε το 1883 ο 24χρονος Κωστής Παλαμάς στη σειρά χρονογραφημάτων του «Νύκτες», που δημοσίευσε με το απίθανο ψευδώνυμο «Ονουλουλού» στην εφημερίδα «Μη Χάνεσαι» του Βλάση Γαβριηλίδη. Ο νεαρός αρθρογράφος χαρακτηρίζεται από την ίδια γήινη και δυναμική κατάφαση της ζωής και των αισθήσεων, όπως, αργότερα, ο ώριμος ποιητής. Τα παγωτά είναι μια αισθησιακή γέφυρα προς το άπιαστο: χρωματικά και αρωματικά κρύσταλλα και χιόνια που λιώνουν μέσα μας, που δεν μπορούμε να τα αιχμαλωτίσουμε ούτε να τα υποτάξουμε με τα δόντια, υποχρεούμαστε, αντίθετα, να τα υπηρετήσουμε ταπεινά με τη γλώσσα, καθώς αυτά αιχμαλωτίζουν για μια φευγαλέα στιγμή την ουσία ενός εξωτικού καρπού.

Αυτό που κατέχει ο χαριτωμένος ηδονιστής Παλαμάς το γνωρίζουν, φυσικά, τα παιδιά. Για τα περισσότερα από αυτά, το παγωτό είναι, χωρίς αναστολές, μια κορυφαία απόλαυση. Αλλα από αυτά είναι εξαρχής φανατικά προσανατολισμένα σε λίγες, ξεκάθαρες γεύσεις (κρέμα, σοκολάτα, φράουλα), κι άλλα υποκύπτουν από νωρίς στους κατά Παλαμά «διλημματικούς ρεμβασμούς προτιμήσεως».

Τη μαγική φύση του παγωτού έχει αντιληφθεί σωστά ο πολυσχιδής αφηγητής (βραβευμένος ως σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας κ.ά.) Νίκος Ράμμος. Ο τίτλος του βιβλίου του «Το μαγικό παγωτό» (εικονογράφηση Γιώργος Πετρίδης, εκδόσεις Ιπτάμενο Κάστρο, 2013) προδιαθέτει για όσα συμβαίνουν στις σελίδες του. Ποιο παιδί δεν φαντάστηκε την τροπή του υλικού, καθημερινού κόσμου, σε κάτι διάφανο και ονειρικό, με τη βοήθεια λίγης μαγείας, λίγης νεραϊδόσκονης; Ο Ράμμος δίνει σε 7 ήρωες την ευκαιρία να μετατρέψουν σε παγωτό 7 διαφορετικά αντικείμενα. Χρυσαφικά, απορρυπαντικά και κλιματιστικά γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη δροσερά εδέσματα που λιώνουν στο στόμα, βιβλία μπαίνουν στην κατάψυξη, ενώ παράγονται καλλιτεχνικά έργα όπως «τα εφτά παρφέ θαύματα του κόσμου». Σε ακραίες περιπτώσεις ολόκληρες περιουσίες, όπως ένα σπίτι, πέφτουν θύματα της παιδικής λαιμαργίας και χρειάζεται να παρέμβουν οι παγοπυροσβέστες για να αποφευχθεί κάποια μοιραία καταστροφή.

Το παγωτό σοκολάτα-φράουλα είναι το «καρότο» σε μία από τις σπιρτόζικες ιστορίες του γνωστού Μικρού Νικόλα (Ρενέ Γκοσινί – Ζαν Ζακ Σανπέ, Ο Μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2005). Με τη βοήθειά του η μαμά προσπαθεί να κρατήσει τον Νικόλα και τους άτακτους φίλους του σε κάποια πειθαρχία, ώστε να μη διαλύσουν το σπίτι. Αλλά εκεί που η υπόθεση «παγωτό» πραγματικά το τερματίζει, είναι στο διήγημα «Η τιμωρία», από την ίδια συλλογή περιπετειών του Μικρού Νικόλα. Σωστά το μαντεύετε, η τιμωρία για την ανυπακοή του είναι η στέρηση παγωτού. «Κι εγώ τότε έβαλα τα κλάματα και είπα πως, αν δεν έτρωγα παγωτό, θα σκοτωνόμουν», είναι η γενναία αντίσταση του πρωταγωνιστή. Κι ενώ ο μπαμπάς είναι έτοιμος να λυγίσει, η μαμά παραμένει άτεγκτη: «Καλά, πηγαίνω για ψώνια, και αλίμονό σας αν μάθω πως όσο έλειπα, αγόρασες παγωτό στον γιο σου!». Η ιστορία καταλήγει σε ένα τεράστιο παγωτό φράουλα – η πεμπτουσία του happy end.

Με μια δόση παγωτού που αντικαθιστά, ως «καλοκαιρινή εκδοχή» τη σαντιγί της «πάβλοβα» η Δεσποινίς Ευφορβία, η ζαχαροπλάστης των ασυνήθιστων γλυκών και των παράξενων παραγγελιών, επιχειρεί να μεταγγίσει τη γλυκιά ιδέα «μήπως-να-πήγαινα-κάπου-αλλού» (Λουίτζι Μπαλλερίνι, Η Δεσποινίς Ευφορβία και το ζαχαροπλαστείο της σοφίας, εκδόσεις Πατάκη 2016), ώστε να γλιτώσει το μαγαζί της ζωής της από την κατεδάφιση. Το τέλος είναι απρόσμενο αλλά αισιόδοξο και, φυσικά, συνοδεύεται πανηγυρικά από παγωτό, ως ερωτική υπόσχεση εφηβικής ευτυχίας:

«Οταν πλέον στην πλατεία είχαν απομείνει οι δυο τους, ο Ματτέο θεώρησε απολύτως φυσικό να προτείνει στη Μάρθα να τη συνοδεύσει στο σπίτι της.

“Τι μέρα κι αυτή!” αναφώνησε εκείνη.

“Έτσι ακριβώς! Απίστευτη!” συμφώνησε κι ο Ματτέο. “Ελα, πάμε να φάμε ένα παγωτό!”».

Διαβάστε

• Αρθρα και Χρονογραφήματα, Κωστής Παλαμάς, Τόμος Πρώτος, Ιδρυμα Κωστή Παλαμά, Αθήνα, 1990.

• Το μαγικό παγωτό, Νίκος Ράμμος (κείμενο), Γιώργος Πετρίδης (εικόνες), εκδ. Ιπτάμενο Κάστρο, 2013. Πέντε ετών και άνω.

• Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες, Ρενέ Γκοσινί – Ζαν-Ζακ Σανπέ, Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2005. 8 ετών και άνω.

• Η Δεσποινίς Ευφορβία και το ζαχαροπλαστείο της σοφίας, Λουίτζι Μπαλλερίνι, μετάφραση Δήμητρα Δότση, εικονογράφηση Σάρα Μπενετσίνο, εκδ. Πατάκη, 2016, ιταλικό βραβείο Αντερσεν 2014. 10 ετών και άνω.

• Το κουτί του Σιλάν, Αλκηστη Χαλικιά, εικονογράφηση Ντανιέλα Σταματιάδη, 28 σελίδες, εκδ. Ικαρος, 2017.

• Ζογκ, Julia Donaldson, εικονογράφηση Axel Scheffler, μετάφραση Φίλιππος Μανδηλαράς, 36 σελίδες, εκδ. Ικαρος, 2017.

• Ξεχωρίζω και σφυρίζω, Rob Biddulph, μετάφραση Κατερίνα Σχινά, 36 σελίδες, εκδ. Παπαδόπουλος, 2017.

• Το φτεράκι και το μικρό του ξε-πέταγμα στον κόσμο, Βάσια Παρασκευοπούλου, εικονογράφηση Πέρσα Ζαχαριά, επιμέλεια εικόνας Παναγιώτης Ανδριανός, 72 σελίδες, εκδ. Πατάκη, 2017.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή